ถูกต้องแล้วหรือ? (ความรู้สึก)

รรินทร์

.... จำเป็นด้วยหรือว่ารักที่เรามีต้องสมหวังตลอดไป....
แน่หล่ะ บางคน (เกือบจะทุกคน) คาดหวังกับความรักไว้มาก อยากให้รักของตัวเองสมหวัง แต่เมื่อวันใดความรักที่เราหลาย ๆ คนวาดหวังไว้ไม่เป็นดังที่หวัง
ทุกคนก็ต้องเสียใจเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่อยากถามว่า ทำไมไม่จากกันด้วยดี ไม่จากกันทั้งที่ยังเหลือความรู้สึกดี-ดี ต่อกัน เหลือความทรงจำที่น่าจดจำ
ไว้ให้ได้ระลึกถึง..............
       ก่อนนั้นเราเองไม่ใช่หรือที่สมัครใจไปทำความรู้จักกับความรักเอง ไปรักเขาเอง มีใครบังคับเราก็เปล่าแล้วทำไมตลอดเวลาที่คบ ที่ได้รักกันเราต่างก็มีความสุขที่ได้รับรักไม่ใช่หรือแต่พอถึงเวลาแยกทางกันเดิน ถึงได้เคียดแค้นมากมาย เพราะอะไรหรือ หรือเพราะว่ารักนั้นไม่ได้เป็นรักที่บริสุทธิ์ เป็นรักที่หวังผลตอบแทน เพราะมีน้อยคนมากที่จะยอมรับสำหรับการจากลา และอภัยให้เสมอกับความรักนั้น...
       และหากว่าหลังเลิกราจากกันเหลือไว้แต่ความเคียดแค้น ความเจ็บปวดซะมากมาย มัวคิดแต่ว่าเสียดายวันเวลาที่คบกัน งั้นอย่าได้รับรักเขามาในหัวใจอีกเลย ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นเช่นนี้อยู่เรื่อยไป ไม่จบสิ้น.....
      แต่หากเราคิดได้ว่าเวลาที่เรา ๆ เสียไปก็คุ้มกับความรู้สึกที่ดี ที่ได้รับตอบแทนกลับมามิใช่น้อย และการคบใครสักคนเราต้องศึกษา แต่เมื่อวันใดที่เราคิดว่าไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่  แต่เราจะไม่เสียเวลาที่คบ เพราะเราได้ใช้ช่วงเวลาหนึ่งในช่วงชีวิตเพื่อค้นหา คนที่ใช่สำหรับเรา ค้นหาความสุข หรือสิ่งที่เราต้องการ  
เราก็ไม่ควรมานั่งโกรธกัน  เกลียดกัน  ยามที่ความรักจากเราไป เพราะหากคิดได้ว่าตลอดเวลาที่คบกันเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่มีความสุข เราก็ควรขอบคุณความรัก ที่ทำให้เรามีความรู้สึกดี-ดี เหล่านั้นได้ เพียงแต่ความสุขนั้น ไม่คงที่ ความรักครั้งนี้จากเราไปเร็วหน่อยเท่านั้นเอง แค่นี้เราก็น่าจะพอใจไม่ใช่หรือ 
อย่างน้อยเราก็ยังมีความรู้สึก ความทรงจำที่ดี ไว้ให้คิดถึง..............