ทาสกิเลส(ตอนที่3เสนอเป็นตอนจบแล้วค่ะ)

สุชาดา โมรา

วันต่อมาพิราวรรณกลับมาทำงานที่หน้าเคาน์เตอร์ตามเดิม ซึ่งมีผู้ใช้บริการบางตาเพราะล่วงเลยเวลาในการชำระเงินภาษีมาแล ้ว ดวงตาเหลือบมองจอคอมพิวเตอร์ซึ่งส่งข่าวให้ทุกแผนกรับทราบประกา ศเกียรติคุณของปรีดา หัวหน้าฝ่ายจัดเก็บภาษีในการนำส่งรายได้แก่รัฐสูงสุด หล่อนเปิดลิ้นชักออกมา จึงเห็นเอกสารและเงินปึกหนึ่งวางอยู่ สักพักหลังจากอ่านข้อความในเอกสาร สีหน้าของหล่อนซีดเผือดเมื่อตระหนักแก่ใจว่า หล่อนลืมทำงานอย่างหนึ่งในวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 อันเป็นสาเหตุให้วันนี้ปรีดาต้องไปให้การกับคณะกรรมการอุทธรณ์ภ าษีซึ่งทนายเกียรติยื่นร้องเรียนไว้ หล่อนจึงร้อนใจนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับปรีดาทันที
เมื่อยังไม่ได้บันทึกในระบบคอมพ์ มันถือเสมือนว่าไม่มีข้อมูลนั้นเลย จงทำลายเอกสารนั้นและเก็บเงินสดไปใช้รักษาลูกนะ ปรีดาบอกแนะนำ ใบหน้าเครียดขรึม
แต่...... ลูกน้องสาวมีท่าทางลังเลใจ
ผมช่วยเหลือคุณนะ เพราะถ้าเจ้านายทราบข้อบกพร่องนี้ คุณต้องถูกไล่ออกแน่ฐานทำลายชื่อเสียงองค์กรโดยประมาทเลินเล่ออ ย่างร้ายแรง และ เจ้าของเงินอาจฟ้องเรียกค่าเสียหายจากความบกพร่องของคุณทำให้เข าต้องสูญเสียโอกาสและชื่อเสียงไป 
ด้วยความหวาดกลัวจะสูญเสียตำแหน่งงานและคำพูดกล่อมของเจ้านาย พิราวรรณจำยอมรับปากทำตามคำแนะนำนั้น โดยรีบทำลายเอกสารในถังย่อยกระดาษและนำเงินสามหมื่นใส่กระเป๋าข องหล่อนทันที
 ผมไม่ยอมเสียชื่อเสียงหรือสูญรางวัลเกียรติยศไปเพราะคนอย่างนาย หรอก ปรีดาพึมพำดวงตามองภาพทนายเกียรติจากฐานข้อมูลบนคอมพิวเตอร์อย่ างมุ่งมาดจะปกป้องตัวเองไว้ โดยไม่สนใจกับความทุกข์ร้อนที่เจ้าของเงินภาษีนั้นจักได้รับเลย
ในที่สุดคำตัดสินของคณะกรรมการอุทธรณ์ภาษีทำลายความหวังเดียวขอ งทนายเกียรติ เนื่องจากคำให้การของหญิงสูงวัยและการไม่มีหลักฐานจากคอมพิวเตอ ร์ซึ่งแสดงว่ามีการรับเงินภาษีตามขั้นตอนที่ถูกต้อง มิอาจหักล้างคำยืนยันของปรีดา หัวหน้าฝ่ายจัดเก็บภาษีและผลการตรวจค้นหาข้อมูลจากผู้ดูแลระบบไ ด้เลย สำหรับเมืองไทยปีพ.ศ. 2558 นั้น ทุกบริการของรัฐต้องทันสมัยและรวดเร็วเป็นหลักสำคัญ จึงกำหนดให้คำตัดสินของคณะกรรมการฯเป็นที่สุด มิอาจฟ้องต่อศาลได้ เหตุนี้จึงทำให้ทนายเกียรติต้องถูกลงโทษทันที โดยไม่อาจโต้แย้งอีกต่อไป
ผมสูญเสียเครดิตกับหน้าที่การงานไปแล้ว ทนายเกียรติพูดคร่ำครวญ ขณะทรุดนั่งบนเก้าอี้ด้านหน้าตึกกรมสรรพากรอันใหญ่โต
หญิงสูงวัยมองเห็นใจ เครดิตมาจากเงินภาษีนะ คุณยังหนุ่ม มีเวลาอีกเยอะ อย่าท้อใจสิ
พวกเขาไม่ยอมรับความจริง นี่เป็นการทำลายผมชัดๆ
หญิงสูงวัยชี้มือไปตามตึกทันสมัยรอบกาย แล้วถอนใจเฮือกใหญ่ ท่าทางปลงตก
 วิทยาศาสตร์พัฒนาเทคโนโลยีทำให้การเดินทางและความสะดวกต่างๆในเ มืองไทยทันสมัยและรวดเร็วกว่าอดีตกาลมาก โดยใช้ระบบคอมพิวเตอร์ที่มีประสิทธิภาพสูงส่งคอยควบคุมดูแล ทุกคนเชื่อถือการทำงานของมัน แต่มีสิ่งซึ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลงให้ลดลงไปจากอดีตเลยนะ พ่อหนุ่ม
มันคืออะไรครับ?
ความเห็นแก่ตัวของคน
ป้าหมายถึง......
หญิงสูงวัยยิ้มเย็น น้ำเสียงเรียบ ยามเอ่ยว่า ป้าผ่านโลกมามาก จึงมองเห็นความหวั่นเกรงในดวงตาของปรีดาต่อการทำงานที่ผิดพลาดซ ึ่งอาจทำลายอนาคตของเขา องค์กรจักไม่เก็บผู้ทำงานบกพร่องในหน้าที่ การปกปิดจึงเป็นวิถีทางที่เขาเลือกใช้ป้องกันตัวเองไว้
ผมไม่มีอนาคตหรือไง
 ไม่ว่าเวลาผ่านมานานเพียงใดหรือเปลี่ยนชื่อตำแหน่งงานให้ไพเราะ อย่างไร ข้ารัฐการยังคงคิดว่าอยู่ในตำแหน่งสูงกว่าชาวบ้านเสมอ ตอนนี้ยังมีระบบคอมพิวเตอร์มาควบคุมสูงสุดอีก จึงเพิ่มความยากในการโต้แย้งกับรัฐมากขึ้น ดังนั้น เมื่อถือกำเนิดเป็นคนไทย จำต้องยอมรับกติกานี้โดยปริยาย
ผมซึ้งใจแล้วว่า ทำไมป้าจึงบอกมิให้โกรธเครื่องจักร แต่ควรมองไปที่คนควบคุมมันต่างหาก
คนทำร้ายคุณ มิใช่เครื่องจักร มันเป็นความจริงที่จำต้องยอมรับด้วยความขมขื่นใจ
ทนายเกียรติล้วงหนังสือ เมืองไทยในอดีต พ.ศ. 2548 มาจ้องมองสงสัย มันควรเกิดขึ้นในยุคอดีต ทำไมยัง......
กิเลสของมนุษย์ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้ว่าอุปกรณ์รอบกายจักพัฒนาไปมากแล้วก็ตาม...... หญิงสูงวัยบอกปนเสียงหัวเราะ แววตาเห็นใจ ........ตอนนี้คงเห็นชัดว่า ความไม่เปลี่ยนแปลงอีกอย่างหนึ่ง คือ ความผิดพลาดจากคน
ผมเหนื่อยล้าที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่เพื่อสะสมเครดิต หากต้องเจอกับความผิดพลาดของคน ผมกลัวอดีตในวันนี้จะกลับมาหลอนตัวเองอีก
สมัยนี้คุณอยู่ป่า ยังต้องรูดบัตรแสดงตัวเลยนะ หญิงสูงวัยบอกสัพยอก ก่อนจะชักชวนเดินไปที่สถานีรถไฟฟ้าความเร็วสูงซึ่งอยู่ใกล้กับศ ูนย์ราชการใหญ่เพื่อกลับกรุงเทพฯ 
ทนายเกียรติกับหญิงสูงวัยหยุดยืนอยู่หน้าสถานีรถไฟฟ้า เมื่อทนายหนุ่มใหญ่ดึงแขนของหล่อนไว้ก่อน
เราไม่มีเครดิต ไม่มีเงินติดตัว ขืนเข้าไป ตำรวจต้องจับแน่ครับ
หญิงสูงวัยอมยิ้ม พลางชูบัตรโดยสารให้เห็นถนัดตา ป้าเก็บใบนี้ได้เมื่อวานนี้ตอนกวาดขยะที่หน้าสวนลุมพินี เราคงเดินกลับกรุงเทพฯไม่ไหวแน่ ลองใช้ดูหน่อย
แต่......
ถ้าเรากลับศูนย์ฯช้า อาหารแจกจะหมดเสียก่อน ไปเถอะ พ่อหนุ่ม
ทั้งสองตัดสินใจเดินเข้าไปในสถานีรถไฟฟ้าความเร็วสูงพร้อมกับบั ตรโดยสารใบนั้น อีกทั้งจำใจต้องละทิ้งความสิ้นหวังไว้ก่อน เพื่อไปให้ทันรับอาหารบริจาคที่จักช่วยยืดชีวิตของผู้ที่ไม่มีเ ครดิตอย่างทนายเกียรติกับหญิงสูงวัยซึ่งต่างผิดหวังจากระบบคอมพ ิวเตอร์อันเป็นความภาคภูมิใจของรัฐบาลไทยและข้ารัฐการที่บอกย้ำ เสมอว่า ทำงานเพื่อประชาชน โดยมิอาจร้องขอความยุติธรรมจากผู้ใดในเมืองไทย พ.ศ. 2558 ซึ่งมีความไว้วางใจต่อเครื่องจักรสมองกลได้อีก