ชิน(ตอนที่3เสนอเป็นตอนจบแล้วค่ะ)

สุชาดา โมรา

สมมติฐานแรกและสมมติฐานเดียวที่หล่อนคิดออกในตอนนี้คือ คงเป็นเพราะหล่อนได้พบเห็น ได้อ่าน ได้ฟัง ได้ดู ได้รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ ทั้งฆาตกรรม อาชญากรรม โศกนาฏกรรมในรูปแบบต่างๆ มาอย่างต่อเนื่องยาวนานหลายปี จนเกิดเป็นความเคยชินและเห็นเป็นเรื่องธรรมดาในที่สุด จะให้ไม่ชินได้อย่างไร ก็ในเมื่อหล่อนเองเติบโตมากับข่าวปล้น - ฆ่า - ข่มขืน ที่เสนอผ่านสื่อต่างๆ ทั้งในหนังสือพิมพ์ วิทยุ หรือโทรทัศน์อย่างสม่ำเสมอ...
ความเคยชิน
อุสราเผลอรำพึงคำนี้ออกมากับตัวเองเบาๆ ขณะสมองส่วนความทรงจำกำลังถูกใช้งานอย่างหนัก คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่านเจอจากหนังสือบางเล่ม...หล่อนจำได้ว ่าเคยมีนักปรัชญาบางท่านกล่าวเอาไว้...  ความเคยชินเป็นอุปสรรคที่สำคัญที่สุดต่อการพัฒนาขีดความสามารถข องปัจเจกบุคคล... หล่อนลองจินตนาการดูว่าทุกวันนี้ คนเราเคยชินกับอะไรบ้าง เคยชินกับสงคราม เคยชินกับความขัดแย้งและความรุนแรงที่มีอยู่ทั่วทุกมุมโลก เคยชินกับการคอร์รัปชั่นของนัก
การเมือง เคยชินกับการใช้จุดดึงดูดทางเพศเป็นจุดขายผ่านสื่อต่างๆ เคยชินกับการยอมรับและปฏิบัติตามกฎเกณฑ์อันเดียวกันโดยไม่เคยถา มไถ่ 
แล้วตัวหล่อนเองล่ะ ชินกับอะไรบ้าง...ชินกับรถติด ชินกับระบบเส้นสาย ชินกับการถูกลวนลามทางสายตา ชินกับความเห็นแก่ตัวของตนเองและผู้คนรอบข้าง ถ้ามองจากมุมที่ว่าปัจเจกบุคคลเป็นหน่วยทางสังคมที่ย่อยที่สุด จริงหรือไม่ที่ว่าถ้าหากปัจเจกบุคคลไม่สามารถพัฒนาตนเองได้นั้น ย่อมส่งผลกระทบต่อกระบวนการพัฒนาสังคม ประเทศ และโลกด้วยในที่สุด หล่อนรู้สึกตัวว่าชักจะไปไกลเกินไปแล้วจึงหยุดคิดอยู่เพียงแค่น ั้น
แดดอ่อนๆ เริ่มทอประกายสาดแสงส่องต้องมายังใบหน้าของอุสราบ้างแล้ว หล่อนหยิบนิตยสารเล่มเดิมขึ้นมาเปิดอ่านอีกครั้ง พลิกไปยังหน้าที่มีบทความชื่อ เรื่องธรรมดาๆ กวาดสายตาไปยังย่อหน้าสุดท้าย แล้วอ่านทวนซ้ำอีกครั้ง
... ผมหวังว่าหนังสือพิมพ์คงจะไม่ลงข่าวโศกนาฏกรรมของสัตว์มากเกินไ ปนัก มิฉะนั้น วันหนึ่งผมคงเห็นความตายของสัตว์ที่ไม่มีทางสู้เป็นเรื่องธรรมด า ดังเช่นเรื่องเลวร้ายอื่นๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องสุดแสนธรรมดาในสังคมไทย ถึงตอนนั้น คงจะหาเรื่องที่ไม่ธรรมดาลำบากเสียแล้วครับ... **
อุสราพับหน้านิตยสารปิดลงตามเดิม หล่อนยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ก่อนคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอีกครั้งด้วยความเคยชิน. 
.
*, ** = บางตอนจากบทความ เรื่องธรรมดาๆ โดย ทัศนา นาควัชระ นิตยสาร Open ฉบับที่ 27