ทำนายรัก...ทำนายฝัน

สุชาดา โมรา

ผมเป็นนักโบราณคดีอยู่ที่กรมศิลปากร  อาชีพหลักของผมคือสอนหนังสือแต่ที่จริงใจผมอยากไปขุดเจาะหาร่องรอยทางประวัติศาสตร์มากกว่าเพราะผมชอบและถนัดทางด้านนี้  แต่มันติดตรงที่ว่ายังไม่มีแหล่งข้อมูลใหม่ ๆ ที่พวกเราจะไปเก็บข้อมูลและทำการขุดน่ะสิ...
	.......ในคืนที่เงียบสงัดผมเดินออกไปที่หลังบ้านคนเดียว  ผมรู้สึกเหมือนใครกำลังจ้องมองผมอยู่  พอผมหันไปก็ไม่มี  จู่ ๆ สายลมก็พัดวูบมาทั้ง ๆ ที่ใบไม้ไม่กระดิกเลยแม้แต่นิดเดียว  มันถึงกับทำให้ผมขนลุกซู่ขึ้นมาทันที...  ผมหันไปที่ข้างหลังผมเห็นอะไรขาว ๆ ลอยผ่านหน้าผมไป  ผมรู้สึกกลัวมากจึงวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเลย  ทำไมแถวบ้านจากที่มีแต่ตึกกลับกลายเป็นป่าไปได้  ผมรู้สึกกลัวและสังหรณ์ใจไม่ดีเลย  ยิ่งผมเร่งฝีเท้าก็ยิ่งเหมือนถูกจ้องและถูกไล่ตามมากเท่านั้น  โอ๊ย....!!!! ผมสะดุดตอไม้ล้ม  ที่ขามีรอยกรีดเหมือดถูกมีดบาด  เลือดค่อย ๆ ซึมออกมาและก็หยดลงไปที่พื้น  ทำไมบาดแผลนิดเดียวจึงมีเลือดออกมามากขนาดนี้เนี่ย...  ผมรู้สึกเหมือนใครบางคนกำลังจ้องมองผมอยู่ผมจึงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นช้า ๆ ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวยมาก  เธอมายืนจ้องมองผม  เธอยิ้มแล้วก็ผยุงตัวผมขึ้น  "คุณมาทำอะไรที่นี่ในยามดึกดื่นป่านนี้  ขอบคุณนะที่ช่วยผม"  ผมถามเธอในใจแต่เธอกลับตอบผมเสียนี่  "ไม่เป็นไรค่ะ  บ้านฉันอยู่ที่นี่ตรงนี้  คุณหลวงฉันรอคุณอยู่  มองดูสินี่มันบ้านของเรา......."
	เฮือก..........!!!!
	ผมสะดุ้งตื่นจนสุดตัว  ผมฝันไปหรือนี่  เฮ้อ...ทำไมมันจึงเหมือนจริงได้ขนาดนี้....ผมเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วก็เดินไปนั่งดูทีวี  พอผมเปิดทีวีก็เห็นเป็นภาพผู้หญิงคนนั้นจึงทำให้ผมต้องขยี้ตาหลายที  ผมตาฝาดไปเอง
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ