จากอดีตสู่ปัจจุบันสังคมของคนไทยมีการเปลี่ยนแปลงมาโดยตลอดและสิ่งที่เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่ทำให้ประเทศไทยเข้าสู่ระบอบประชาธิปไตยได้ในทุกวันนี้ก็เห็นจะหนีไม่พ้นประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของวงการการเมือง ๑๔ ตุลา หลาย ๆ คนคงจะจดจำความเจ็บปวดได้ดี แต่อีกหลาย ๆ คนก็ไม่อาจจะรับรู้เลยว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นเช่นไร ดิฉันจึงขอย้อนความหลังหลังจากที่ได้ไปศึกษามาว่า เมื่อครั้งเหตุการณ์ ๑๔ ตุลานั้นเป็นปรากฏการณ์ ทางการเมืองครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ไทย เมื่อเดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๑๖ เยาวชนคนหนุ่มสาวที่เป็นนักเรียน นิสิต นักศึกษา ได้ร่วมกับประชาชนจำนวนแสน เรียกร้องให้รัฐบาลคณาธิปไตย ถนอม-ประภาส- ณรงค์ ปลดปล่อยนิสิต นักศึกษา อาจารย์ และนักการเมือง ๑๓ คน ที่ถูกจับกุมเรียกร้องรัฐธรรมนูญ แต่กลับถูกรัฐบาลตั้งข้อหาว่ากระทำการผิดกฎหมาย มั่วสุมชักชวนให้มีการชุมนุมทาง การเมืองในสาธารณะเกินกว่า 5 คน เป็นบ่อนทำลายความมั่นคงของรัฐเป็นกบฏภายในพระราชอาณาจักร และมีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ ในระหว่างวันที่ 9-12 ตุลาคม นักเรียน นิสิต นักศึกษา และประชาชน ชุมนุมประท้วง โดยสันติวิธี ณ มหาวิทยาลัยธรรมสาสตร์ ในวันเสาร์ที่ ๑๓ ประชาชนเดินขบวน สำแดงพลังครั้งยิ่งใหญ่ที่ดูประหนึ่งว่ากระแสคลื่นมนุษย์จักท่วม ท้นถนนราชดำเนิน ในวันที่ ๑๔- ๑๕ ถัดมาก็เกิดความรุนแรง เยาวชนคนหนุ่มสาวถูกปราบปรามด้วยอาวุธร้าย เป็นผลให้เกิดการลุกขึ้นทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด ต่อมาเผด็จการก็ล้มลง ผู้นำคณาธิปไตย ถนอม-ประภาส- ณรงค์ ต้องลี้ภัยไปต่างประเทศ ธีรยุทธ บุญมี อดีตเลขาธิการศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย บัณฑิตวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในฐานะผู้ประสานงานกลุ่มเรียกร้องรัฐธรรมนูญ พร้อมด้วยสมาชิกประมาณ ๑๐ คน เปิดแถลงข่าวที่บริเวณสนามหญ้าท้องสนามหลวง ด้านอนุสาวรีย์ทหารอาสา โดยมีวัตถุประสงค์ คือ เรียกร้องให้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญโดยเร็ว จัดหลักสูตรสอนอบรมรัฐธรรมนูญสำหรับประชาชน กระตุ้นประชาชนให้สำนึกและหวงแหนในสิทธิเสรีภาพ ธีรยุทธ บุญมี นำรายชื่อผู้ลงนามเรียกร้องรัฐธรรมนูญ ๑๐๐ คนแรกประกอบด้วยบุคคลต่าง ๆ มาเปิดเผย เช่น พล.ต.ต สง่า กิตติขจร นายเลียง ไชยกาล นายพิชัย รัตตกุล นายไขแสง สุกใส นายประพันธ์ศักดิ์ กมลเพชร รวมทั้งอาจารย์มหาวิทยาลัย เช่น ดร.เขียน ธีรวิทย์ ดร.บุญสนอง บุณโยทยาน ดร.ปราโมทย์ นาครทรรพ ดร.ชัยอนันต์ สมุทรทวณิช อาจารย์ทวี หมื่นนิกร เป็นต้น รวมทั้งจดหมายเรียกร้องจากนักเรียนไทยในนิวยอร์ค ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นจะสร้างความสูญเสียถึงขนาดทำให้นิสิตนักศึกษาต้องจบชีวิตลงราวกับใบไม้ร่วงโดยที่ไม่มีใครออกมารับผิดชอบก็ตามแต่ประเทศไทยก็มีประชาธิปไตย ซึ่งการเมืองนั้นเปรียบดั่งก้อนหินที่แข็งแกร่ง ถ้าหากว่าวันใดก้อนหินถูกกัดเซาะจนบุบสลาย การเมืองไทยจะอยู่ได้อย่างไร... การเมืองก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคนไทยทั้งแผ่นดิน เมื่อมีก้อนหินที่แข็งแกร่งถูกเจียรนัยให้มีความมั่นคงงดงามแล้ว การเมืองก็จะไปได้ด้วยดี และทางด้านอื่น ๆ ของชาติ ไม่ว่าจะเป็นด้านธุรกิจ การเกษตร หรืออื่น ๆ นั้นก็จะมีเสถียรภาพที่มั่นคงซึ่งเป็นเหตุมาจากการเมืองที่มีรากเง้าดั่งก้อนหินที่เจียรนัย เอกสารอ้างอิง วัฒน์ วรรลยางกูร.๒๕๔๓, ไขแสง สุกใส ลูกผู้ชายหัวใจไม่ผูกเชือก.กาญจนบุรี. สำนักพิมพ์ปลายนา
ขอขอบคุณเพื่อนๆที่มาเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ หนังสือของไขแสง สุกใส มีวางจำหน่ายนะคะ ซึ่งคุณวัฒน์ วรรยางค์กูล อาจารย์ท่านเป็นคนเขียนขึ้นมา ( นักเขียนซีไรต์ )
..........
12 สิงหาคม 2547 07:21 น. - comment id 76017
การเปิดเรื่องเป็นไปตามสูตรดั้งเดิม มีคำผิดอยู่คือ รากเง้า แก้ให้นะ คนดี รากเหง้า ท่อนกลางเรียบเรียงมาจากเอกสารอ้างอิง เรียบเรียงคือการเรียงให้เรียบ เรียบแบบของเรา ถ้ายังเหมือนกระทั่งคล้ายคลึงเอกสารอ้างอิง(ยกเว้นรายงาน/การวิจัย/วิทยานิพนธ์/วิชาการที่ต้องแม่นยำเที่ยงตรงชัดเจน อาจหมายความต้องแข็งทื่อเป็นไม้สักแปรรูป) บทความน่าจะมีเอกลักษณ์ทางภาษส่วนตัวเราเอง จะดูมีชีวิตชีวา น่าติดตามไปจนจบ ไม่เหมือนอ่านตำรา ตอนจบการใช้สัญลักษณืเปรียบเปรยสะดุดมากก้อนหินไม่มีใครเอามาเจียรนัยหรอกนะคับ หากจะเปรียบเป็นเหล็กต้องผ่านการหลอมขึ้นรูป ถูกตีกระหน่ำ กว่าจะเป็นมีดชิ้นงาม หรือเปรียบเป็นอัญมณีเพชรพลอยที่เพิ่งเอามาจากเหมืองแร่ อะไรอย่างนั้น แต่โดยบริบท หรือความรวมของเรื่องนี้ น่าจะหาสัญญลักษณือื่น ลองคิดดูเองนะ แนะนำให้ ส่วนการเชื่อมคำ การเลือกคำยังมีกระโดดบ้าง เป็นธรรมดา มันเป็นแบบฝึกหัดขัดเกลาเราเอง ขอให้คงความขยันไว้นะ ลองอ่านเรื่องถั่วงอกรำพึงของเราดูสิ แต่ตอนนี้ขอแถมนะ เส้นทางชีวิต 2 การเดินทางเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนเรา สุดแล้วแต่จะไปถึงจุดหมายปลายทางหรือไม่ คงแล้วแต่ชะตากรรมส่วนตัว ไม่อาจฝืนได้ เช่นเส้นทางชีวิตของอเมริกันชน ในวันที่ 11 กันยายยน กัปตันเอลตันตรวจตราความพร้อมก่อนทะยานเครื่องโบอิ้งสู่น่านฟ้า ส่วนแคทเธอรีนกำลังเตรียมเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ผู้โดยสาร ในชั้นบินธุรกิจ จอห์นกำลังครุ่นคิดถึงของขวัญวันเกิดให้ลูกชายคแรกที่กำลังจะครบ5ขวบ ส่วนที่นั่งติดกันโมฮัมเหม็ด กำลังกำมีคตเตอร์อยู่อย่างรัดกุม ... ทุกคนในเที่ยวบินนั้นร่วมเส้นทางเดียวกัน แต่ต่างจุดหมาย เช้าวันนั้นที่ตึกเวิร์ลเทรด ปีเตอร์กำลังหัวเสียที่คู่ค้าเลยเวลานัดมากว่าครึ่งชั่วโมง เฮเลนกำลังรอลิฟท์เพื่อลงไปชั้นล่างจะออกไปซื้อเครื่องสำอางค์ที่ถึงช่วงลดราคาพอดีด้วยใจกระวนกระวาย พลันเสียงกึกก้องกัมปนาทเกิดขึ้น.......... ...................บรรยาย(เอามาจากเอกสารอ้างอิงแต่ต้องบรรยายในรูปแบบภาษาเฉพาะเรา) เส้นทางชีวิตอาจต่างจุดหมายในระหว่างที่ยังใช้ชีวิตอ่ยู แต่สุดท้ายจุดจบเดียวกันคือความตาย เมื่อเรายังมีลมหายใจอยู่พึงรำลึกอยู่เสมอว่าชีวิตเราไม่ต่างจากเทียนที่จุดไฟ มีแต่เผาไหม้ตัวเอง ขอจงเปล่งแสงแห่งความดี เผื่อเป็นอนุสรณ์ส่องสว่างให้ชนรุ่นหลังเห็นความเรืองรองของไฟชีวิตเรา ..อย่าเป็นดังด้ายไส้เทียนที่ไหม้เปล่า ที่มีเพียงแสงริบหรี่. อะไรทำนองนี้ ก็ไม่ได้เป็นอาจารย์ด้านภาษอะไรหรอก ไม่ได้เขียนหนังสือเป็นอาชีพ เขียนเป็นอาจิณ เท่านั้นเอง เพิ่งเข้ามาเว็บนี้
28 สิงหาคม 2547 14:20 น. - comment id 76426
ค่ะ. . .เห็นคำว่ารากเง้า ในนำเรื่องหน้าแรกของบทความเรื่องสั้น ก็รีบกระโดดเข้าใส่เลย. . . รากเหง้า. . .อาจจะพิมพ์ตกหล่นไปโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็อยากให้แก้นะค่ะ อืมม์ อ่านคอมเมนท์ข้างบนแล้วดีจังเลยค่ะ อยากมีใครช่วยคอมเมนท์อะไรแบบนี้บ้างจัง เพราะแม่มดน้อยเขียนงานไม่ดี ถ้ามีใครช่วยแนะนำคงจะดีขึ้นได้บ้าง โชคดีจังมีคอมเมนท์ดีๆ :) =^_____^=
4 กันยายน 2547 14:00 น. - comment id 76648
ดีมาก
9 กันยายน 2547 15:14 น. - comment id 76837
ผมเห็นด้วยกับบทความนี้ เพราะการเมืองเดียวนี้ก็มีแต่ ประโยชส่วนตนกันทั้งนั้น
10 กันยายน 2547 12:47 น. - comment id 76853
คุณเคยได้ยินไหมครับว่าก้อนหิน คำๆนี้ก่อนที่บรรพบุรุษเราจะรู้ว่าก้อนหินคือเพรชหรือพลอยน้ำงามเราก็ต้องนำมาเจียรนัยก่อน ก้อนหินก่อนนั้นจึงจะสุกสว่างและมีคุณค่าเป็นรัตนชาติ คุณผึ้งหรือน้องสุชาดา ก็คงคิดเช่นนั้นเพราะผมเคยไปร่วมงานวันแถลงตัวเปิดหนังสือเล่มใหม่ของเธอที่อิมแพล็กฯ เธอเอ่ยถึงเรื่องก้อนหินกับการเมือง เป็นภาษาดอกไม้ที่ชวนฟังมาก นอกจากนั้นเธอยังเป็นคนที่รอบรู้และเชี่ยวชาญทางประวัติศาสตร์และวรรณคดีหลายเรื่อง ผมเชื่อว่าเธอจะต้องเป็นนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตอย่างแน่นอนเพราะเธอมีอาจารย์เป็นนักเขียนที่ดีหลายท่าน และเธอก็เป็นคนช่างสังเกต ช่างค้นคว้า ช่างจดบันทึก และเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี ผมอยากให้ทุกคนได้เห็นหน้าตาของเธอมากๆเพราะเธอน่ารักดี... และเธอก็เป็นคนที่ดีมีน้ำใจด้วย เธอเป็นนักกีฬา เป็นนักเขียนตัวน้อย ๆ ที่ผมติดตามผลงานมาถึง 5 ปีกว่า ผมชื่นชอบเธอมาก ๆ และได้ตั้งสมาคมคนรักสุชาดา หรือแฟนคลับของเธอไว้ที่เว็ปส่วนตัว...ผมอยากให้ทุกคนมองเธอในแง่มุมและงานเขียนที่ต้องวิเคราะห์ของเธอ ผมนี่แหละคนรู้จริงในชีวิตของเธอ นี่น้องผึ้งพี่กอล์ฟ พี่โก้ พี่อ๋อง น้องเดือน ต้นต่อ และนุ่น มาแสดงความคิดเห็นให้น้องแล้วจ้า....
10 กันยายน 2547 12:48 น. - comment id 76854
อ๋อ...เข้าใจแล้วละ สุชาดา โมรา ชื่อผึ้งเหรอ มีเบอร์ไหมอยากได้หนังสือ
5 ตุลาคม 2547 19:43 น. - comment id 77767
ครับ ความคิดที่ดีครับ
26 ตุลาคม 2547 14:30 น. - comment id 78406
คุณเขียนได้ดีมาก ผมสามารถนำบทความของคุณไปสงอาจารย์ ได้คะแนนเต็มด้วย ผมดีใจมาก
28 ตุลาคม 2547 13:56 น. - comment id 78479
คนเขียนเขียนได้ดีมากค่ะ อยากได้หนังสือจัง
29 ตุลาคม 2547 22:02 น. - comment id 78525
คุณไขแสง สุกใส เคยอ่านประวัติท่านจากหนังสือพิมพ์ครับ ไม่รู้มีหนังสือให้อ่านประวัติท่านหรือเปล่า
10 พฤศจิกายน 2547 22:36 น. - comment id 78941
ทุกๆ ย่อมมีสิ่งที่ผิดกันบ้างเหมือนกับเขียนผิดนั้นหละ แต่ก็สามารถที่จะแก้ไขได้มันก็คล้ายๆกับความผิดที่เราก่อ ถ้าคิดจะปรับตัวและทำให้ดีไม่นานมันก็ดีขึ้นมาเองแต่บางครั้งต้องใช้เวลา เชื่อเถอะว่า พลังและความหวังมีอยู่ในตัวเรากันทั้งนั้น หาให้เจอ แล้วจะรู้ว่า... นั้นหละ เจ๋ง
6 มกราคม 2548 13:52 น. - comment id 80370
ข้อความอ่านแล้วรู้สึกดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้คติดีต่อผู้อื่น
29 มกราคม 2548 17:23 น. - comment id 82396
ท่านไม่น่าจากไปเร็วขนาดนี้เสียใจค่ะ
29 มกราคม 2548 17:24 น. - comment id 82397
คนดีๆไม่น่ามาจากไปเลยท่านมีบุญคุณมาก