เพรงเงา ( ตอนที่ 6 )

กระดาษทรายสีทอง

เพรงเงา ( ตอนที่ 6 )
    ลลิตตาเธอรู้จักคนที่ฉันเล่ามาหรอ วิไลย์วัลย์กล่าวถามขึ้น  ใช้ฉันรู้จักคนที่เธอเล่ามาทุกประการ ลลิตตาคิดว่าถ้าวิไลย์วัลย์ไม่กล่าวถึงลักษณะและรูปร่างนั้นเธอคงลืมผู้หญิงซึ่งเป็นเพื่อนพี่เธอไปนานแล้ว  เฟื่องพิมาน..เค้าเป็นเพื่อนพี่ฉัน  ลลิตตากล่าวประโยคแรกเกี่ยวกับ เฟื่องพิมานอย่างมั่นใจ  แต่ว่าฉันน่ะไม่ค่อยรู้จักเค้าเท่าไรหรอเพราะพี่ฉันน่ะไปเรียนที่ต่างประเทศเกือบๆสี่ปีแล้ว เธอกล่าวต่อหลังจากที่เธอไม่ได้พบพี่มาถึงสี่ปี
                         ฉันจำได้แค่ว่า เพื่อนของพี่คนนี่เป็นเพื่อนที่สนิทกลับพี่ฉัน  ลลิตตาพูดในเชิงที่คิดวิเคราะห์  แล้วถ้าวิไลย์วัลย์ เห็นคนนั้นแสดงว่า..เค้าตายแล้วละสิ  อารียาพูดขึ้นขณะที่ทุกคนกำลัง งง ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ใช้..แต่ว่าฉันไม่รู้ว่าเค้าคนนั้นตายยังไงหรอ   ลลิตตาพูดขึ้นก่อนที่จะจบประโยคสุดท้ายด้วยคำพูดด่วนสรุปว่า  ฉันก็รู้แค่นี้ล่ะ 
 ฉันมีเรื่องที่จะคุยกับเธอทั้งสามคน วิไลย์วัลย์ ลลิตตา และ อารียา  มารดามคนเมื่อกี้จองหน้าของ วิไลย์วัลย์แล้วพูดประโยคนี้ออกมา  เรื่องอะไรค่ะ  วิไลย์วัลย์เอ๋ยถามขึ้น  นภาลัย!!!!!  มารดามคนนั้นตอบ เด็กสองคนก็ยืน งง อยู่ส่วน วิไลย์วัลย์นั้นก็จับแขนเด็กทั้งสองคนแล้วลากให้เดินตามมา  เมื่อมาถึงห้องของมารดามคนนี้แล้ว  เธอรู้เรื่องที่เกี่ยวกับ ยายนภาลัยได้ยังไงในเมื่อทั้งโรงเรียนนี่ อาจารย์ทุกๆท่านจะไม่มีใครเอ๋ยปากเรื่องนี้เด็ดขาด  มาดามถามขึ้นเป็นคำถามแรก  ก็ไม่เห็นจะยากเย็นอะไรนี้ค่ะ มารดาม  วิไลย์วัลย์ตอบแบบกวนๆ   ไอ้ที่เธอบอกฉันว่าไม่อยากน่ะ แล้วเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร  มารดามถามต่อไปด้วยสีหน้าที่ครุ่นคิด  ญาณไงค่ะ หรือเรียกอีกอย่างว่า สัมผัสที่หกไงล่ะค่ะ  วิไลย์ตอบมารดามด้วยสีหน้าที่ซ่อนเล่ห์นัย  ไม่เชื่อมารดามลองถามดูสิค่ะ ว่าเป็นจริงอย่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นริเปล่า  วิไลย์วัลย์เอ่ยปากท้ามารดาม  ได้ งั้นยาย นภาลัยตายยังไง  นั้นเป็นปริศนาที่ลลิตตาและอารียาอย่างรู้เช่นเดียวกับ มารดาม   ก็เค้าเป็นเด็กผู้หญิงม.ปลาย เกิดจิตหลอนขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคาแล้ว เกรีดเลือด ผูกคอตาย   
 นั้นเป็นคำตอบของ วิไลย์วัลย์  แต่เมื่อมารดามได้ยินมารดามถึงกับตาโตและก็กำลังที่จะถามคำถามต่อๆไปแต่ วิไลย์วัลย์ของอนุญาตไปทำงานที่ได้กับเพื่อนๆทั้งสองเสียก่อน ดังนั้นมารดามจึงละแวงในตัวเด็กทั้งสามคนนี้มากฉัน โดยเฉพาะ วิไลย์วัลย์
                    เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ สามถึงสี่วันกลางคืนวันที่สี่นี้เธกก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกำลังเรียกเธอ          วิไลย์วัลย์.  ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเสียงใสๆนี้เป็นเสียงของ เฟื่องพิมาน วิไลย์วัลย์ตื่นขึ้นกลางดึก ด้วยความรู้สึกที่ลึกลับ เธอใช้สมาธิร่วมจิต เธอจึงเห็นใบหน้าของเฟื่องพิมานไม่สู้ดีนัก  เป็นอะไรไปค่ะ  วิไลย์วัลย์ถาม เฟื่องพิมาน
ฉันอยากได้หลักฐานบางอย่างเพื่อลบความเพื่อลบความผิดที่ พ่อของฉันโดนกล่าวหา  เฟื่องพิมานบอก วิไลย์วัลย์ 
 ฉันอยากรู้ว่าเธอนามสกุลอะไร..ทำไมถึงรู้จักพี่ของเพื่อนฉัน  วิไลย์วัลย์ถาม  ก็ฉันรู้จักกับพี่ของ ลลิตตาได้เพราะเรียนที่อังกฤษด้วยกัน พี่เค้าก็เป็นผู้ชายที่นิสัยดีนะ แล้วนามสกุลของฉันน่ะ กัปนาทลัตนะภาน์เมื่อวิไลย์วัลย์ได้ยิน นามสกุลนี้แล้ว เธอก็นึกได้ว่าเป็น นามสกุลของนักการเมืองดังทางสังคมคนนึงซึ่งพ่อเธอก็จะเชิญเค้าคนนั้นที่มี นามสกุล     กัปนาทลัตนะภาน์ มารับประทานอาหารที่บ้านบ่อยๆ  แล้วคุณจะให้หนูหาหลักฐานอะไรหรอค่ะ .