เรียงความเรื่องความรัก..

หมอกจาง

ผมลงเรียนวิชาภาษาไทยเป็นวิชาเลือก กะจะเก็บเอเห็นๆ เพื่อนกี่คนกี่คนที่มาลงมันได้เอกันทั้งนั้น ยิ่งลงตอนซัมเมอร์ด้วยยิ่งไม่ต้องพูดถึง
 เอแน่ๆ เพื่อนมันย้ำ..
ตอนที่เริ่มเรียนอาจารย์บอกว่าจะไม่มีสอบปลายภาค แต่จะเก็บคะแนนโดยการเขียนเรียงความหนึ่งบท ความยาวไม่จำกัด ผมก็ยิ่งดีใจ ไม่ต้องอ่านหนังสือ เย้.. หัวข้อเรียงความอาจารย์ให้ทุกคนเขียนหัวข้อที่ตัวเองอยากเขียนลงกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กๆส่งมาให้อาจารย์ ผมก็คิดหัวข้อที่ว่ามันน่าจะง่ายสำหับผมที่จะโม้แล้ว 
คนรุ่นเก่ากับคนรุ่นใหม่
นั่น.. วัตถุดิบก็พอมีในมือ เอางานของรุ่นพี่มาแก้ๆหน่อยก็ส่งได้แล้ว.. หวาน
แต่ปรากฏว่าอาจารย์เอากระดาษที่ผมส่งให้ไปม้วนๆแล้วยัดลงกล่องคุ้กกี้ลายการ์ตูนของแก แล้วทำแบบเดียวกันกับของนักศึกษาคนอื่นๆทุกคน
เอ้า ออกมาจับฉลากกัน อ้าว.. 
ทุกคนทยอยลุกไปจับ ใครจับได้หัวข้อไหนให้อ่านออกเสียงด้วย หัวข้อของผมถูกจับไปเป็นอันแรกเลย.. ผมออกไปจับฉลากเป็นคนที่สี่เปิดมาเป็นหัวข้อ 
ความรัก..
 ให้ตายสิ.. นี่ใครมันตั้งหัวข้อนี้ฟะ มันต้องเป็นใครสักคนที่กำลังมีโลกสีชมพูอยู่แน่ๆ
คราวนี้มันก็เป็นเรื่องยุ่งยากสำหรับผมละ ไอ้หัวข้อนี้งานเก่าของรุ่นพี่ก็ไม่มีให้ก็อปเสียด้วย ผมคงต้องเขียนเอง.. เฮ้อ..แล้วความรักมันคืออะไรล่ะเนี่ย
..ว่าจะไม่ต้องเข้าห้องสมุด แต่สุดท้ายก็ต้องเข้าจนได้..
ผมได้นิยามของความรักหลายๆอันจากห้องสมุด .. นิยายบ้าง พวกหนังสือฮาวทูบ้าง
ความรัก คือการให้.. นี่ฟังเข้าท่า.. แต่ถ้าเราไม่มีอะไรจะให้ล่ะ..ผมสงสัย ย่อหน้าถัดมาก็ตอบข้อสงสัยผมพอดี..
.. สิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะให้คนที่เรารักคือความรัก..
เอ้อ..ความรักคือการให้ ให้อะไร ให้ความรัก.. นี่คนเขียนเค้างงหรือผมโง่กันแน่เนี่ย.. มันไม่ได้กระจ่างอะไรขึ้นมาเลย
ความรักคือการเสียสละ เอ.. ก็ดูดีนะ แต่ผมว่าผมก็เคยเสียสละที่นั่งบนรถเมล์ให้ใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่ได้รัก เพียงแค่เค้าแก่.. แค่นั้นเอง
ความรักคือการจริงใจ อืมม..เวลาผมไปบอกรักใครผมก็ว่าผมจริงใจนะ แต่ก็มักจะได้รับคำตอบที่จริงใจกลับมาเสมอว่า.. เราไม่รักนายหรอก.. อ้าว
รักคือคำๆนี้ คำไหนล่ะ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน ที่แปลว่ารักมันคนละคำนะ..
และอื่นๆอีกมากมาย แต่ผมว่ามันยังไม่ใช่นี่นา..
แล้วในความคิดผมล่ะ สำหรับผม..อืมม ความรักคือการแสวงหา หาคนที่จะมาเอาความรักไปจากเราเสียที คือพร้อมจะให้น่ะ ใครน่ารักมาวนมาเวียนใกล้ๆ ก็จะทั้งเสนอ แอบแง้มๆไว้ให้เห็น ประกาศโต้งๆ หรือแม้กระทั่งยัดเยียด แต่ก็ยังไม่มีใครใจกล้าจะรับมันไปเสียที ถ้าเปรียบเป็นเพลงก็คงจะมีแค่ท่อนอินโทร ยังไม่ทันได้เข้าเนื้อ เฮ้อ..ดูท่าทางผมคงต้องออกไปสัมภาษณ์ผู้มีประสบการณ์ตรงเสียแล้วกระมัง..
ความรักก็คือเซ็กส์ ไอ้ดุลย์จอมเจ้าชู้ยิงคำตอบโครมหลังจากผมถามความเห็นมันเรื่องความรัก
เฮ้ยๆ ไม่มั้ง ถึงผมจะไม่รู้อะไรกับความรักนัก แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าคำตอบของไอ้ดุลย์มันไม่ถูกแน่ๆ มึงลองคิดดีๆใหม่
ความรักก็คือเซ็กส์ มันยังย้ำคำเดิม ถ้าเค้ารักเรา เค้าก็จะยอมมีอะไรกับเรา ถ้าเค้าไม่ยอมมีอะไรกับเราแสดงว่าเค้าไม่รักเรา ง่ายจะตาย.. เออ..ท่าทางจะเปลี่ยนความคิดมันยาก แต่ผมก็จดคำตอบของมันไว้สักหน่อย ไหนๆก็มาถามมันแล้ว ..ความรักก็คือเซ็กส์..
แนน เป็นคนต่อไปที่ผมถาม เธอถามกลับมาว่าไปถามใครมาแล้วบ้าง แล้วเค้าตอบว่ายังไงกัน ผมก็บอกคำตอบของไอ้ดุลย์มันไป
จะบ้าเหรอ ความรักมันคนละเรื่องกับเรื่องอย่างว่านะ ไม่เกี่ยวเลย แนนขึ้นเสียงสูงปรี๊ด 
สำหรับแนนนะ แนนถือว่าถ้าเค้ารักเราจริงเค้าต้องให้เกียรติเรา ต้องรอได้ ความรักมันเป็นเรื่องบริสุทธิ์นะ ไอ้เรื่องเซ็กส์น่ะเป็นความใคร่ คนละเรื่องเลย
เอาละสิทีนี้ ผมถามแค่สองคน คำตอบก็ไปคนละขั้วแล้ว แล้วนี่ผมจะเขียนเรียงความของผมยังไงล่ะ..
เดช เดชมันเป็นเมทผม ช่วงนี้กำลังมีความรักอยู่ทีเดียว
อาราย มันตอบไม่เงยหน้า ง่วนอยู่กับการเขียนการ์ดอะไรสักอย่างให้แฟนมัน
มึงว่าความรักคืออะไรวะ
ความรัก.. มันทำตาลอยๆ ความรักคือความสวยงาม คือความอ่อนโยนละมุนละไม คือความสุขที่ถูกรัก คือความสุขที่ได้รัก ผมจดตามมันยิกๆ
คือแสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาในชีวิต คือเสียงนกร้องในวันที่แดดแจ่มใส คือไฟให้ผิงในวันที่เหน็บหนาว คือการมีใครให้คิดถึงเวลาก่อนนอนและเวลาตื่น คือ..
เฮ้ย..เดช กูจดไม่ทัน 
มันชะโงกหน้ามาดูที่ผมจด
มึงจะจดเอาไปทำไมล่ะ
เอาไปเขียนเรียนความ
กูเขียนให้แมะ อารมณ์นี้กูเขียนได้เป็นหน้าๆเลยหละ ผมชั่งใจ อ่านทบทวนไอ้ที่ผมจดจากมันอีกรอบนึง
อย่าดีกว่า เกรงใจว่ะ 
จริงๆแล้วผมกลัวน่ะ เกิดอาจารย์แกไม่อินกับอารมณ์กวีไหวหวานของไอ้เดชมันผมจะตกเอาเสียเปล่าๆ
ป้าคนทำความสะอาดกวาดเศษผงยิกๆอยู่ใต้ถุนหอ.. แกเกาคางแกรกเมื่อผมถาม
ความรักคือภาระ
หา.. นี่มันเป็นคำตอบที่เหนือความคาดหมายอยู่สักหน่อย
ก็พอรักกันก็มีลูก มีลูกก็ต้องเลี้ยง นี่ลูกก็เข้าโรงเรียนก็ต้องหาเงินส่งมัน ไอ้ผัวรึก็มาป่วยเข้าโรงบาล ก็ต้องหาเงินมาเยียวยาอีก รู้งี้อยู่ตัวคนเดียวก็ดี ไม่น่าริอยากมีผัว แกบ่นยาว..
ออย สาวหน้าหวานที่เพิ่งอกหักเป็นคนสุดท้ายที่ผมไปถาม
ความรักคือสิ่งหลอกลวง
ไม่หรอกมั้งออย ลองคิดถึงตอนที่ยังรักกันสิ ผมกระตุ้นเผื่อจะได้คำตอบที่เอาไปเขียนได้หน่อย
งั้นก็คือความเจ็บช้ำ
ไม่สิ ถ้ามันคือความเจ็บช้ำแล้วเค้าจะมีความรักกันทำไมล่ะ ผมค้าน
ก็เค้ายังไม่รู้ไงว่ามันคือความเจ็บช้ำ อ้าว..คอยดูนะ ต่อไปเราจะไม่รักใครอีกแล้ว
..เฮ้อ..
ผมเอาไอ้สิ่งละอันพันละน้อยที่จดจากคนโน้นคนนี้ทีมากองไว้ตรงหน้า อ่านมันตั้งหลายรอบผมก็สรุปให้มันลงเป็นเนื้อเดียวกันไม่ได้สักที ต่างคนก็ต่างกันไปคนละทาง นี่อีกสามวันข้างหน้าผมต้องส่งเรียงความแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันดีล่ะเนี่ย..
ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาอาจารย์คนนึงที่ผมสนิท แกสอนคณิตศาสตร์ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับภาษาไทยหรอก แต่ผมมืดแปดด้านแล้วจริงๆนี่..
คงเพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์ตรงกับความรักแน่เลย ผมบ่นให้แกฟังถึงปัญหา
ทำไมถึงคิดว่าไม่มีประสบการณ์ตรงล่ะ
โธ่ อาจารย์ ก็ผมไม่เคยมีแฟนนี่ครับ ผมโอด อาจารย์มองหน้าผม แล้วยิ้ม ส่ายหัว
มันไม่เกี่ยวกับมีแฟนหรือไม่มีแฟนหรอกนะ แกชี้ให้ผมดูคนขวักไขว่ไปมาหน้าตึกเรียน ชี้เลยไปถึงต้นไม้ ถึงหมาที่วิ่งอยู่แถวนั้น..
อาจารย์ว่าทุกอย่างที่เคลื่อนไหวไปมาให้เราเห็นเนี่ย มีความรักเป็นแรงผลักดันทั้งนั้นแหละ ผมมองตามนิ้วแก
ดูแค่ความรักระหว่างคนละกัน ง่ายๆ ความรักไม่ใช่จำกัดแค่หนุ่มสาว
ความรักของพ่อ ของแม่ ผมตอบตามสเต็ปเด๊ะ
ใช่แล้วแกก็ถามผมต่อ ทำไมเธอถึงมาหาอาจารย์เวลามีปัญหา แล้วทำไมอาจารย์ถึงต้องตอบปัญหาให้เธอทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ ผมนิ่งคิด แต่ยังหาคำตอบเหมาะไม่ได้
เธอลองไปนั่งดูความรักรอบๆตัวเธอดูแล้วกัน ดูนิ่งๆ ไม่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว ไม่ต้องนิยาม บางครั้งความรักอาจเชื่อมโยงถึงหลายสิ่งหลายอย่าง แล้วบางครั้งหลายสิ่งหลายอย่างก็เชื่อมโยงถึงความรัก.. 
แกทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ทิ้งให้ผมงงอยู่อย่างนั้นนั่นเอง..
ผมใช้เวลาหมดไปวันนึงกับการเฝ้าดูคน ดูป้าแม่บ้านนับเงินด้วยท่าทางกังวลใจ ดูไอ้เดชอี๋อ๋อกับแฟน ดูสาวออยแอบร้องไห้อยู่ตรงมุมตึกหลังจากคุยกับคนรักเก่า ดูโดยที่ไม่ได้เข้าใจอะไรเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับความรักเลยว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่เหมือนว่าทั้งหมดทั้งสิ้นมันตกตะกอนในยามที่ผมหลับ หรือบางทีอาจเพราะคำพูดของอาจารย์ที่ผมคิดทบทวนไปมาก่อนนอน 
บางครั้งความรักเชื่อมโยงถึงหลายสิ่งหลายอย่าง แล้วบางครั้งหลายสิ่งหลายอย่างก็เชื่อมโยงถึงความรัก.. 
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเข้าใจ..  หรืออย่างน้อย ผมก็คิดว่าผมเข้าใจ ว่าความรักคืออะไร..
ความรักไม่ใช่สิ่งเดียวกับความใคร่ และก็ไม่ใช่สิ่งตรงกันข้าม ความรักไม่ใช่ทั้งความสวยงามและความเจ็บปวด และ ความรักไม่ใช่ทั้งภาระ และไม่ใช่ทั้งอิสระ..
แล้วความรักคืออะไร..
ความรัก ก็คือ ความรัก
ไม่ใช่ความห่วงใย เพราะความห่วงใยก็คืออีกสิ่งหนึ่ง 
ไม่ใช่ความผูกพัน เพราะความผูกพันก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง 
ไม่ใช่การผูกมัด เพราะการผูกมัดเป็นเพียงการพยายามรูปแบบหนึ่งที่จะให้ความรักอยู่กับเรานานที่สุด
ไม่ใช่ภาระ เพียงแต่เรารับเอามาเป็นภาระก็เพราะความรัก
ไม่ใช่ความเจ็บปวดใดๆ เราเจ็บปวดเพราะเราสูญเสียความรัก
และเช่นกัน ตัวความรักไม่ใช่ความสุข เราสุขก็เพราะเรามีความรัก..
ความรักอาจก่อให้เกิดสิ่งต่างๆมากหลาย อ่อนโยน ห่วงใย ผูกพัน คิดถึง หวงแหน และปวดร้าวยามสูญเสีย..
และเช่นกัน มีสิ่งต่างๆมากมายที่ทำให้เกิดความรัก ความใกล้ชิด ความเข้าอกเข้าใจ ความเห็นใจ ความพึงพอใจ แต่สิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ใช่ความรักเช่นกัน
ความรัก คือ ความรัก คือคำพื้นฐานที่สุดคำหนึ่งในภาษาของมนุษย์ เหมือนกับ คำว่า หิว โกรธ สุข ทุกข์ ที่เรารู้ความหมายมันแจ่มแจ้ง รู้ได้จากภายใน โดยไม่สามารถหาคำอื่นใดๆจะมาอธิบายความหมายได้ชัดเจนไปกว่าตัวของมันเองอีกแล้ว..
ผมส่งเรียงความของผมไปเรียบร้อย ส่งด้วยความเชื่อมั่นว่าผมเข้าใจสิ่งที่ผมเขียนลงไปอย่างแท้จริง..
และนี่คือเนื้อหาทั้งหมดของเรียงความนั้น
                                           ความรัก.
ครับ ผมส่งคำว่าความรักไปคำเดียว..
เฮ้อ.. ตกแหงๆ