ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีนกเป็ดน้ำตัวผู้ตัวหนึ่งแอบหลงรัก หงษ์ผู้เลอโสม ถึงมันจะรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะทำให้หงษ์หันมามองมันได้ก็ตามที แต่ในใจของมันกลับไม่เคยยอมแพ้กับความต่างที่มี ทุกๆวันมันจะมาที่หนองน้ำเพื่อที่จะได้เห็นหน้าของหงษ์น้อยที่เป็นที่รักของมัน แค่นี้ก็ทำให้โลกในใจของมันเบ่งบานแล้ว และแล้ววันหนึ่งสิ่งที่นกเป็ดน้ำไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หงษ์น้อยที่เคยมาเป็นประจำวันนี้กลับไม่มาให้มันเห็น ... หรือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ มันตัดสินใจที่จะเข้าไปถามกับหัวหน้าฝูงหงษ์ ก็ได้ใคความว่า เมื่อวานขณะที่บินกลับเกิดพายุหนักซัดเธอตกลงป่าแถบตะวันตก พอมันได้ยินอย่างนั้น มันรีบบินขึ้นจากน้ำไปตามหาหงษ์น้อยนางนั้น มันบินหาอยู่นาน ก็ได้พบกับหงษ์น้อยนอนเก็บอยู่ ซึ่งปีกของเธอเจ็บบินไม่ได้อีกทั้งทั้งตัวเธอก็เต็มไปด้วยบาดแผลจากเรื่องเมื่อวาน มันเข้าไปหาเธอ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มันได้คุยกับเธอ ในใจของมันมุ่งมั่นที่จะดูแลเอจนกว่าเธอจะบินได้อีกครั้ง มันจึงให้คำมั่นสัญญาต่อหงษ์น้อยตัวนี้ว่า ฉันจะคอยดูแลเธอ จะคอยหาอาหารให้เธอ และคอยเฝ้าระวังไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอจนกว่าเธอจะหายดี ตลอดที่หงษ์น้อยเจ็บอยู่ทุกวันมันจะออกไปหาอาหารที่หงษ์ชอบมาให้เสมอ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้หลับนอนเท่าไรนัก มันก็มีความสุขกับในสิ่งที่มันทำให้กับสิ่งที่มันรัก ถึงแม้ว่าแหล่งอาหารที่หงษ์ชอบจะอยู่ไกลเท่าใดมันก็เต็มใจที่จะบินไปด้วยความเต็มใจ อยู่มาวันหนึ่งขณะที่มันบินกลับมาจากหาอาหาร มันพบว่ามีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังมุ่งตรงมาที่หงษ์น้อยที่นอนเจ็บอยู่ มันไม่รอช้าที่จะล่อหมาป่าไปทางอื่นแต่สิ่งที่มันทำกับเหตุการณ์ครั้งนี้ก็เกือบทำให้มันไม่รอดชีวิตกลับมา มันได้แผลที่ปีกข้างหนึ่งอาการนักเอาการแต่มันก็พยายามเก็บช่อนอาการไว้ไม่ให้หงาน้อยรู้ หลายวันเข้าแผลที่ปีกก็เริ่มอักเสบจะบินทีก็ลำบากแต่สิ่งที่มันภูมิใจก็คือหงษ์น้อยบินได้อีกครั้งเธอหายดีแล้ว เธอกล่าวคำขอบคุณมันอย่างสุดซึ้งและเธอก็บินกลับเข้าฝูงตามเดิม ถึงมันจะเจ็บในเวลาบินมันก็พยายามที่จะบินตามไปเพื่อที่ว่าอยากจะอยู่ใกล้ๆเธอให้นานที่สุด เมื่อเอกลับเข้าไปในฝูงมันสังเกตเห็นเธอดูดีใจมากที่ได้กลับมาอีกครั้ง แต่กลับมันสิไม่เป็นอย่างนั้นแผลของมันนักเข้าจนเกินจะทนมันร่วงลงสู่พื้นข้างๆสระน้ำแหล่งนั้น สายตามันมองไปที่ฝูงหงษ์ฝูงนั้นอย่างตั้งใจ ถึงแม้เธอจะไม่เหลียวแลมันแต่มันก็ภูมืใจที่ว่ามันได้ทำเพื่อเธอตราบจนนาทีของการมีชีวิตของมันจบลง
26 มิถุนายน 2547 20:49 น. - comment id 74934
รักที่ซึ้งจัง หงส์น้อยแม้จะบินเข้าฝูงไปแล้ว มันกลับไปบอกว่า ปล่อยฉันที่นี่เถิดนะ ฉันมีเพื่อนที่แสนดี เขาดูแลฉันในยามที่ฉันทุกข์ใจ ยามนี้เขาป่วยฉันคงต้องดูแลเขาเช่นกัน ...ตะเลง เต่ง ตุม.. เฮ้อ ยายว่า.นิทานที่โรงลิเกมันเล่า ทำซะยาย หัวใจฮือๆ เลย เล่าดีนะ