หน้าส่วนตัว
เขียนในห้องที่นอนคิดถึงคุณทุกคืน ..
26 มิถุนายน 2547
สวัสดีค่ะ .. คนในความคิดถึง
กินข้าวหรือยังคะ ??
ฉันอาจจะใช้คำทักทายคุณเรียบง่าย..ได้ยินโดยทั่วไป..
แต่มันมีความหมายมากสำหรับฉัน..
เพราะมันเป็นคำถามที่คุณเอ่ยถามฉันทุก ๆ ครั้ง ..ที่เราได้คุยกัน ..
เรารู้จักกันได้ร่วม 4 เดือนแล้ว ..และวันนี้ฉันจะเริ่มต้นเขียนบรยายความรู้สึกที่มีต่อคุณ..
ไม่ผิด..หากจะพูดว่าฉันเลียนแบบการกระทำของพระเอกจากหนังเรื่องหนึ่งที่กำลังเข้าฉาย..
ฉันเลียนแบบจริง ๆ ..หากเพียงว่า..ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณ ..ไม่ได้ลอกเลียนมาเลย ..
ความรู้สึกในใจของฉัน ..
อาจไม่มากมายพอจะทำให้คุณเห็นว่า .. มันช่างยิ่งใหญ่และควรค่าตอบแทน ..
แต่..ความรู้สึกของฉัน .. มันมีค่าเหลือเกินในใจฉันเอง..
อย่างน้อย ๆ มันทำให้ฉันรับรู้ว่า..หัวใจฉันยังไม่ไร้ความรู้สึก ..
ยังสุข..เศร้า .. เหงา .. และเจ็บปวด..แม้ว่าแววตาของฉันจะว่างเปล่าก็ตาม ..
ย้อนหลังไปวันที่เราได้รู้จักกัน ..
จะด้วยโชคชะตา .. ความบังเอิญ .. หรือความตั้งใจของใครก็แล้วแต่ ..
คุณรู้มั๊ย .. ความคิดแวบแรกที่เข้ามาในสมองของฉัน ..
คุณก็คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่น..
ที่เพียงแค่ผ่านทักทาย..แล้วสุดท้ายคงจากไป..
โดยไม่สนใจว่าจะได้อะไรกลับไป และทิ้งอะไรไว้ให้ฉันบ้าง ..
ยิ่งเมื่อคุณรุกเร้าอยากคุยกับฉันมากกว่าทางตัวอักษร..
ฉันยิ่งมั่นใจเหลือเกินว่า .. ไม่ต่างกันจริง ๆ
ฉันเล่นตัวที่จะบอกหมายเลข 9 ตัวให้คุณ..
เพียงเพราะคิดว่า ..เมื่อคุณรำคาญ .. คุณคงจะเลิกราไปเอง..
ผู้ชายที่หว่านไปเรื่อย .. คงไม่มานะที่จะตามหาสิ่งที่ต้องการเพียงผิวเผินหรอก..
ฉันจึงบอกเลขเพียง 8 ตัวให้คุณ ..
แม้มันไม่ยากนักหากคุณจะหาตัวสุดท้าย ตัวที่ 9..แต่ฉันก็คิดว่า .. คุณคงไม่หา ..
ต่อเมื่อเสียงสัญญาณของการต่อเลข 9 ตัวติดดังขึ้นข้างตัวฉันเพียงชั่วเวลาไม่กี่อึดใจ ..
สร้างความแปลกใจให้ฉัน ...
ในวินาทีแรก .. ฉันอดคิดเล่น ๆ ไม่ได้ .. พรหมลิขิต ..
และในวินาทีต่อมา..ฉันก็หัวเราะให้กับความคิดบ้า ๆ ของตัวเอง ..
โดยที่ไม่เคยเอะใจเลยสักนิดว่า ..มันเป็นพรหมลิขิตจริง ๆ
หากแต่ลิขิตให้ฉันเดินบนเส้นทางที่โรยไปด้วย..น้ำตา ..
เราได้ยินเสียงกันและกัน ..
แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความคิดของฉันเปลี่ยน ..
เดี๋ยวคุณก็เงียบหายไป ..เชื่อสิ ..
จากวันนั้น..เราคุยกันมากขึ้น ..
สิ่งที่คุณสื่อถึงฉันผ่านทางเสียง และ ทางตัวอักษรก็มากตาม ..
แต่ ..
ฉันไม่สน..ไม่ใส่ใจความเป็นคุณ ..
ตัวอักษร.. และคำพูดของคุณ .. ไม่มีความหมายสำหรับฉัน ..
เพราะมันคงไม่ใช่คำพูดที่มีไว้เพื่อฉันคนเดียว ..
แม้แต่บทกลอนของคุณที่สื่อถึงฉัน .. ฉันก็ยังคิดว่า .. คุณคงแต่งไปอย่างนั้น ..
คงไม่มีความหมายใด ๆ .. ฉันคิดแค่นั้น ..
. . . . . .
จำได้ไหม .. ว่าครั้งหนึ่ง ..คุณเคยเขียนให้ฉัน ..
ตามหามนุษย์อีกซีกหนึ่ง
ซีกที่ซึ่ง เขาว่า คือตัวเรา
ถูกแยกออก เพียงเพราะพระเป็นเจ้า
จะพิสูจน์เรา ตามหารัก ให้พบเจอ
ฉันคิดว่า ฉันพบ คนที่ใช่
ไม่ขอให้เป็นใคร นอกจากเธอ
ฉันรู้สึก สำผัสได้มิใช่เพ้อ
หากไม่ใช่เธอ ฉันก็ไม่ขอตามหาใคร
ฉันรู้ ว่าฉันควรอยู่ ตรงนี้
ควรอยู่ตรงที่ ซึ่งฉันจะมีเธอได้
ฉันไม่สน ซีกที่เหลือ ของหัวใจ
เพราะเธอได้ เติมใจฉัน บริบูรณ์
. . . . . . .
คิดถึง เพียงสองคำ
มันคิดซ้ำ ทุกค่ำเช้า
คิดถึง เพียงสองเรา
คิดถึงเจ้า คนอยู่ไกล
โอ้จิต คิดครวญหา
ทุกเวลา อยากชิดใกล้
มีเธอ อยู่ในใจ
อยู่ข้างใน ความผูกพัน
คิดถึง ฉันบ้างไหม
คนอยู่ไกล ถึงสุพรรณ
หากคุณ คิดถึงฉัน
องครักษ์นั้น มันไม่ไกล ใจไปถึง..........
ไม่มีอะไรแน่นอน..ตราบใดที่โลกยังไม่หยุดหมุน..
เพียงชั่วเวลาไม่นาน ..
ความเป็นคุณก็เปรียบเหมือนน้ำกรดที่กัดกร่อนหัวใจฉัน..เร็วและ รุนแรง
คุณเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันโดยที่ฉันไม่รู้ตัว..
ทั้งที่ฉันไม่อยากจะให้เป็น ..
. . . . .
เขียนมาได้เท่านี้..หากแต่ฉันต้องใช้ความอดกลั้นเป็นอย่างมาก..
และมันคงถึงที่สุดแล้ว .. ในการกลั้นสะอื้น ..
แล้วฉันจะเขียนถึงคุณอีก.. ในเวลาที่น้ำตาฉันหยุดริน ..
.. ฉันมีคุณอยู่ในทุกอณูของหัวใจ ..
... ผู้หญิงสีม่วง ...
ปล. อยากให้คุณรับรู้..ดวงตาหนึ่งคู่อยากมองเห็นคุณตรงหน้า
...........................................
ผู้หญิงสีม่วง 26 มิ.ย. 2547 12:27 น. - ID 2705 
2531
4
0
26 มิถุนายน 2547 12:30 น. - comment id 74921
โห...
26 มิถุนายน 2547 12:39 น. - comment id 74922
คิดถึง
26 มิถุนายน 2547 12:39 น. - comment id 74923
คิดถึง
26 มิถุนายน 2547 13:00 น. - comment id 74924
เศร้าจังพี่เบญ แต่อย่าเศร้าไปเลยนะคะ เพราะว่า \"ไม่มีอะไรแน่นอน..ตราบใดที่โลกยังไม่หยุดหมุน..\" มันไม่แน่นอนเลยจริงๆ take care ค่ะ
26 มิถุนายน 2547 13:09 น. - comment id 74926
พี่พุด.. มาเชียร์ค่ะ เป็นจดหมายรักที่สุดงาม แล้วหายง่วงนอน(ดูบอลดึกค่ะ) พี่พุดจะมาอ่านอีกรอบนะคะ คนดีด้วยรักล้นใจเลย รักและรักน้อง
26 มิถุนายน 2547 13:18 น. - comment id 74927
จดหมายรักของกาลเวลา
เธอเขียนให้มา.. ด้วยถ้อยคำวาจาที่อ่อนหวาน
กระดาษสีขาว.. เรียงร้อยเรื่องราวในวันวาน
ตลอดระยะเวลาที่เลยผ่าน.. นานนับปี
ภาษาสื่อถึงความในใจ
เริ่มต้นด้วยความเป็นไป..สบายดีไหม?.. ในวันนี้
คือคำถามที่เธอถามฉันอยู่ทุกครั้ง... และทุกที
ต้องลงท้ายด้วยคำ คำ นี้ ดูแลตัวเองให้ดี...มีใครคนนี้ที่ห่วงใย
ยังจำมันได้หรือเปล่าคนดี
เมื่อครั้งหนึ่งนี้.. เธอเคยเขียนข้อความดี - ดี ส่งมาให้
ฉันยังเก็บและจดจำ..ทุกถ้อยคำยังฝังใจ
สักครั้งหนึ่งก็ไม่เคยให้..มันเลือนหายจากความทรงจำ
ไม่เคยรู้เลยว่านานแค่ไหน..
ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป.. ว่าหัวใจถูกทำลายจนบอบช้ำ
อดีตรื้อย้อน.. ทุกบท.. ทุกตอน.. ทุกการกระทำ
เรื่องราวที่เก็บงำ.. ฉันก็ยังเพ้อพร่ำ.. อยู่ร่ำไป
กระดาษสีขาววันนี้เริ่มหม่น
กลายเป็นความสับสน..ของหัวใจคนที่หม่นไหว
น้ำหมึกปากกา.. จืดจางตามวันเวลาที่ผ่านไป
พล่าเบลอเกินกว่าจะจับใจความได้.. จากสายตา
อ่านจบและเก็บพับไว้ที่เก่า
กับลมหายใจที่แผ่วเบา.. เพราะความเหงารุมเร้าจนใจล้า
เมื่อจดหมายรัก.. แปรเปลี่ยนเป็นจดหมายลา
ทรุดตัวลงอย่างช้า ช้า กอดเข่าซบหน้า.. น้ำตาริน
+++
อ่านแล้วเศร้าอะ.. T-T
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น๊า..
27 มิถุนายน 2547 04:24 น. - comment id 74945
ซึ้งมากค่ะ
27 มิถุนายน 2547 20:57 น. - comment id 74953
..เรน..มาขอบคุณ ..พี่เบญนะคะ..
28 มิถุนายน 2547 22:47 น. - comment id 74985
(เขียนในห้องที่นอนคิดถึงคุณทุกคืน ..) คิดว่านอนเขียน พี่ว่านั่งเขียนถูกสุขลักษณะมากกว่า(แซวเล็กน้อย) ไม่ค่อยมีเวลาไปดูหนังโรง เช่าดูแต่ซีดี เลยไม่ค่อยทันเหตุการณ์กับใครเขา ไม่เห็นจ่าหน้าซองส่ง ไปรษณีย์คงหาตู้หย่อนไม่ได้แน่นอน คงไม่ถึงปลายทาง เขียนได้สวยงามมาก ถ้าหากเขาได้อ่าน คงแวะโทรมาหาเหมือนเดิมเป็นแน่ จะตามดูฉบับต่อไปครับ
19 มกราคม 2549 17:20 น. - comment id 89106
...จดหมายรักฉบับที่ 1 .. ถึงคนในความคิดถึง... ผู้หญิงสีม่วง เขียนในห้องที่นอนคิดถึงคุณทุกคืน .. 26 มิถุนายน 2547 สวัสดีค่ะ .. คนในความคิดถึง กินข้าวหรือยังคะ ?? ฉันอาจจะใช้คำทักทายคุณเรียบง่าย..ได้ยินโดยทั่วไป.. แต่มันมีความหมายมากสำหรับฉัน.. เพราะมันเป็นคำถามที่คุณเอ่ยถามฉันทุก ๆ ครั้ง ..ที่เราได้คุยกัน .. เรารู้จักกันได้ร่วม 4 เดือนแล้ว ..และวันนี้ฉันจะเริ่มต้นเขียนบรยายความรู้สึกที่มีต่อคุณ.. ไม่ผิด..หากจะพูดว่าฉันเลียนแบบการกระทำของพระเอกจากหนังเรื่องหนึ่งที่กำลังเข้าฉาย.. ฉันเลียนแบบจริง ๆ ..หากเพียงว่า..ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณ ..ไม่ได้ลอกเลียนมาเลย .. ความรู้สึกในใจของฉัน .. อาจไม่มากมายพอจะทำให้คุณเห็นว่า .. มันช่างยิ่งใหญ่และควรค่าตอบแทน .. แต่..ความรู้สึกของฉัน .. มันมีค่าเหลือเกินในใจฉันเอง.. อย่างน้อย ๆ มันทำให้ฉันรับรู้ว่า..หัวใจฉันยังไม่ไร้ความรู้สึก .. ยังสุข..เศร้า .. เหงา .. และเจ็บปวด..แม้ว่าแววตาของฉันจะว่างเปล่าก็ตาม .. ย้อนหลังไปวันที่เราได้รู้จักกัน .. จะด้วยโชคชะตา .. ความบังเอิญ .. หรือความตั้งใจของใครก็แล้วแต่ .. คุณรู้มั๊ย .. ความคิดแวบแรกที่เข้ามาในสมองของฉัน .. คุณก็คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่น.. ที่เพียงแค่ผ่านทักทาย..แล้วสุดท้ายคงจากไป.. โดยไม่สนใจว่าจะได้อะไรกลับไป และทิ้งอะไรไว้ให้ฉันบ้าง .. ยิ่งเมื่อคุณรุกเร้าอยากคุยกับฉันมากกว่าทางตัวอักษร.. ฉันยิ่งมั่นใจเหลือเกินว่า .. ไม่ต่างกันจริง ๆ ฉันเล่นตัวที่จะบอกหมายเลข 9 ตัวให้คุณ.. เพียงเพราะคิดว่า ..เมื่อคุณรำคาญ .. คุณคงจะเลิกราไปเอง.. ผู้ชายที่หว่านไปเรื่อย .. คงไม่มานะที่จะตามหาสิ่งที่ต้องการเพียงผิวเผินหรอก.. ฉันจึงบอกเลขเพียง 8 ตัวให้คุณ .. แม้มันไม่ยากนักหากคุณจะหาตัวสุดท้าย ตัวที่ 9..แต่ฉันก็คิดว่า .. คุณคงไม่หา .. ต่อเมื่อเสียงสัญญาณของการต่อเลข 9 ตัวติดดังขึ้นข้างตัวฉันเพียงชั่วเวลาไม่กี่อึดใจ .. สร้างความแปลกใจให้ฉัน ... ในวินาทีแรก .. ฉันอดคิดเล่น ๆ ไม่ได้ .. พรหมลิขิต .. และในวินาทีต่อมา..ฉันก็หัวเราะให้กับความคิดบ้า ๆ ของตัวเอง .. โดยที่ไม่เคยเอะใจเลยสักนิดว่า ..มันเป็นพรหมลิขิตจริง ๆ หากแต่ลิขิตให้ฉันเดินบนเส้นทางที่โรยไปด้วย..น้ำตา .. เราได้ยินเสียงกันและกัน .. แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความคิดของฉันเปลี่ยน .. เดี๋ยวคุณก็เงียบหายไป ..เชื่อสิ .. จากวันนั้น..เราคุยกันมากขึ้น .. สิ่งที่คุณสื่อถึงฉันผ่านทางเสียง และ ทางตัวอักษรก็มากตาม .. แต่ .. ฉันไม่สน..ไม่ใส่ใจความเป็นคุณ .. ตัวอักษร.. และคำพูดของคุณ .. ไม่มีความหมายสำหรับฉัน .. เพราะมันคงไม่ใช่คำพูดที่มีไว้เพื่อฉันคนเดียว .. แม้แต่บทกลอนของคุณที่สื่อถึงฉัน .. ฉันก็ยังคิดว่า .. คุณคงแต่งไปอย่างนั้น .. คงไม่มีความหมายใด ๆ .. ฉันคิดแค่นั้น .. . . . . . . จำได้ไหม .. ว่าครั้งหนึ่ง ..คุณเคยเขียนให้ฉัน .. ตามหามนุษย์อีกซีกหนึ่ง ซีกที่ซึ่ง เขาว่า คือตัวเรา ถูกแยกออก เพียงเพราะพระเป็นเจ้า จะพิสูจน์เรา ตามหารัก ให้พบเจอ ฉันคิดว่า ฉันพบ คนที่ใช่ ไม่ขอให้เป็นใคร นอกจากเธอ ฉันรู้สึก สำผัสได้มิใช่เพ้อ หากไม่ใช่เธอ ฉันก็ไม่ขอตามหาใคร ฉันรู้ ว่าฉันควรอยู่ ตรงนี้ ควรอยู่ตรงที่ ซึ่งฉันจะมีเธอได้ ฉันไม่สน ซีกที่เหลือ ของหัวใจ เพราะเธอได้ เติมใจฉัน บริบูรณ์ . . . . . . . คิดถึง เพียงสองคำ มันคิดซ้ำ ทุกค่ำเช้า คิดถึง เพียงสองเรา คิดถึงเจ้า คนอยู่ไกล โอ้จิต คิดครวญหา ทุกเวลา อยากชิดใกล้ มีเธอ อยู่ในใจ อยู่ข้างใน ความผูกพัน คิดถึง ฉันบ้างไหม คนอยู่ไกล ถึงสุพรรณ หากคุณ คิดถึงฉัน องครักษ์นั้น มันไม่ไกล ใจไปถึง.......... ไม่มีอะไรแน่นอน..ตราบใดที่โลกยังไม่หยุดหมุน.. เพียงชั่วเวลาไม่นาน .. ความเป็นคุณก็เปรียบเหมือนน้ำกรดที่กัดกร่อนหัวใจฉัน..เร็วและ รุนแรง คุณเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันโดยที่ฉันไม่รู้ตัว.. ทั้งที่ฉันไม่อยากจะให้เป็น .. . . . . . เขียนมาได้เท่านี้..หากแต่ฉันต้องใช้ความอดกลั้นเป็นอย่างมาก.. และมันคงถึงที่สุดแล้ว .. ในการกลั้นสะอื้น .. แล้วฉันจะเขียนถึงคุณอีก.. ในเวลาที่น้ำตาฉันหยุดริน .. .. ฉันมีคุณอยู่ในทุกอณูของหัวใจ .. ... ผู้หญิงสีม่วง ... ปล. อยากให้คุณรับรู้..ดวงตาหนึ่งคู่อยากมองเห็นคุณตรงหน้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ