วันนี้เป็นวันจันทร์ แอนนาไปมหาลัย วันนี้แอนนาอยากรู้ความรู้สึกที่เบสมีต่อป่าน เบส เบสว่าป่านเป็นไงมั้ง ก็น่ารักดี เรียบร้อย ถามทำไมหึงเหรอ ใช่หึง แต่ก็ดีแล้ว เบสไม่ได้รู้เลยว่าคำพูดที่พูดออกไปทำร้ายจิตใจแอนนาแค่ไหน แล้วแอนนาก็นั่งจ้องหน้าเบสแล้วเบสก็หันมา แอนนาก็หันไป นั่นไงน้องป่านมาแล้ว ป่านเดินผ่านด้วยท่าทางอาย แต่เบสยิ้มตอบให้ แต่แอนนารู้ได้เลยว่าเบสเริ่มชอบป่านแล้ว แอนนาลุกขึ้น แล้วเดินไป ทิ้งเบสที่นั่งทำหน้างงอยู่คนเดียว แอนนาเดินไปเจอท๊อป นั่งอยู่ที่สวน ท๊อป ท๊อปว่าป่านเป็นไงมั่ง" ท๊อปหันมาแล้วตอบกวน ไม่น่ารักเท่าแอนนาหรอก ดูเป็นคนเย็นชา แอนนาน่ารักกว่าอีก แอนนาหันไปยิ้ม ท๊อปนี่ก็ดีเหมือนกันเนอะไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย ว่าไงนะ พูดเล่น แอนนากลับบ้านไปขึ้นไปห้องนอนนั่งที่เดิมมุมเดิมกับไดอารี่เล่มเดิม แอนนานั่งจด วันนี้จดไปสามหน้า เหลือกระดาษอีกกี่แผ่นน้า กระดาษอีกสิบหกแผ่น เราอยากจดให้หมดจัง แอนนาเดินไปที่เตียงแล้วก็เอนตัวนอน ตอนเช้า แอนนาไปนั่งเก้าอี้หน้ามหาลัย แอนนามารอป่าน ป่านเดินมาถึง แอนนาลุกขึ้นไปทัก ป่านตกใจมาก ป่านมีเวลาว่างมั้ย มาคุยกับพี่หน่อยซิ ค่ะ ป่านชอบเบสตรงไหน ชอบตรงนิสัยค่ะ ใช่เบสเป็นคนดี ดีมากมองโลกในแง่ดีเสมอ แล้วพี่แอนนามาหาป่านเพื่อถามเรื่องนี้เหรอคะ ป่าน ถ้าพี่หลีกทางให้ป่าน กับ เบสจะขัดข้องมั้ย พี่แอนนา พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ .. เบสเดินผ่านเข้ามาเห็นพอดี จึงเข้าไปทัก หวัดดีสาวๆ ทำอะไรกันอยู่ ป่านตกลงแล้วนะ ป่านพี่ไปก่อนนะแล้วพี่จะรอดูความสุขที่ตามมานะ เบสงงทันทีที่แอนนาพูดประโยคนี้ขึ้นมา เบสหันหน้ามามองป่าน เบสวิ่งตามแอนนาไป แต่แอนนาวิ่งไม่ยอมหยุด แอนนาเดี๋ยว รอก่อน .. แอนนาไม่ตอบกลับมา ไม่ยอมหันไปมอง แล้วแอนนาก็วิ่ง แล้วก็ต้องยอมแพ้ แอนนาก็หยุดวิ่ง แต่ไม่หันมอง แอนนาเกิดอะไรขึ้น เบสรู้สึกยังไงกับป่าน ไม่รู้สึกอะไรเลย เฉย ๆ งั้นก็ตัดใจจากแอนซะแล้วหันไปมองป่าน ทำไมต้องทำแบบนั้น แอนนาไม่รู้ รู้แต่เบสต้องไป เพราะฉะนั้น เบสต้องเลือกป่าน เพราะอะไรล่ะ แอนนาควรยอมรับมัน แอนนาบอกเบสไม่ได้หรอกนะ แอนนาก็บอกเบสซิ แล้วเบสจะรู้ได้ยังไง แอนนาควร ตัดเยื่อใยไปเลยดีกว่า ใช่มั้ยเบส แอนนาขอโทษนะ แอนนาหันไปน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุด ทำให้เบสแปลกใจ แอนนา รำคาญ แอนนา รำคาญ รำคาญมากรู้มั้ย เบสเวลาของแอนนาเหลือน้อยแล้ว เพราะฉะนั้นเบสเลือกป่านดีที่สุด แอนนา เบสไม่เข้าใจ " แอนนาขอโทษนะ ขอตัวก่อน" แอนนากลับบ้านไป ไปนอน หมอนเริ่มเปียก เกือบทั้งหมอน แต่ก็ยังไม่หยุดร้อง แล้วแอนนาก็เกือบลืม แอนนาลุกขึ้น ไปหยิบสมุดขึ้นมา จับมันมากอด แล้วก็เปิดอ่าน ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย แอนนาอ่านจบก็ เที่ยงคืน ชีวิตของเรา เราควรทำให้มันมีความสุขไม่ใช่ให้เจ็บช้ำ ต้องนอนร้องไห้ทุกวัน " โทรหาเบสดีกว่า " แอนนาเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ แอนนากำลังจะกด นี่เราทำอะไรอยู่เนี่ย ก็กดไปซิ แอนนากลัว แต่แแอนนาก็กด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด แล้วก็ตัดไป แอนนาคิดว่าเบสคงไม่อยากเห็นหน้าแอนนาอีก เราจะไม่ร้องไห้อีกต่อไปแล้ว ไปทำให้ชีวิตสนุกดีกว่า " จริงเมะ วันอังคาร์ ผ่านพ้น ไม่เห็นวี่แวว ว่าเบสจะมา มหาลัย แอนนาไปซื้อดอกไม้ช่อนึง แล้วไปนั่งเขียนการ์ด แอนนาเขียนสองแผ่น แผ่นแรกเขียนคำเดียว ขอให้หายไวๆนะ แอนนาไม่ลงชื่อ แต่ไปลงชื่อ แผ่นที่สองแผ่นเดียว แอนนาตัดสินใจบอกเบส ด้วยการ์ด แอนนาแน่ใจว่าเบสรับได้ จึงลองไปที่บ้านเบส แอนนาเห็นประตูเปิดไว้แอนนาจึงมองเข้าไป เห็นเบสนั่งอยู่กับป่าน นั่งคุยกันอยู่ แอนนาจึงแอบฟัง พี่เบส ป่านว่าพี่แอนนาเค้าไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก " เบสก็เชื่อนะว่าแอนนาไม่มีทางคิดแบบนั้น แต่ที่พี่แอนนามาคุยกับป่าน พี่แอนนาดูเศร้าๆนะ ไม่รู้ซิ พี่แอนนากำลัง ปิดบังอะไรบางอย่าง รึเปล่า เรื่องบางอย่างที่บอกไม่ได้ กลัวเสียใจ เรื่องอะไรล่ะ ใช่ป่านรู้มาว่า พี่แอนนาเข้าโรงบาลตั้งหลายครั้ง " แอนนาสะดุดอย่างแรง สองคนนั้นหันมามอง แอนนาวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แต่แแอนนาลืมดอกทิ้งไว้ แล้วยังมีการ์ดเหน็บไว้อีกลงชื่อด้วย เบสเดินออกมา เห็นดอกไม้ เห็นการ์ด จึงหยิบขึ้นมาเปิด ขอให้หายไวๆนะ ใครนะไม่ลงชื่ออีกตังหาก เบสไม่ทันเห็นว่ามีการ์ดอีกแผ่นนึงตกอยู่ในสวน มันคงจบแล้ว เมื่อแอนนาทำกับเบสแบบนี้เบสก็จะทำมั่ง ป่านงงกับคำพูดเบส วัน พุธ แอนนาไปมหาลัย ด้วยความสุข แอนนาเข้าไปทักเบส เบส มาทำไม ทำไมเบสพูดแบบนั้น รำคาญไม่ใช่เหรอ เบสไม่ได้อ่านเหรอ อ๋อ การ์ดนั่นเหรอ ใช่ การ์ดกับดอกไม้ ฉีกทิ้งไปแล้ว เบส แอนนารู้รึยัง เบสคบป่านแล้วนะ เหรอ แอนนาอึ้งไปพักใหญ่ พอรวบรวมสติได้ ขอให้โชคดีนะเบส ดีใจด้วย ขอบใจ ป่านเดินผ่านมาพอดี เบสจึงดึงป่านมากอด ป่านรีบผลักออกอย่างแรง พี่เบส งั้นขอตัวก่อนนะ" แอนนาเดินไปหาท๊อป ท๊อปแอนนารัก ท๊อป แอนนา แอนนาเปลื่ยนใจแล้ว ไชโย พูดเล่น อ่าว แอนนา จะกลับเลยนะ บาย แอนนากลับไปถึงบ้าน แอนนาไปนั่งจดบันทึกที่เหลือ บอกความรู้สึกต่างๆ แล้วแอนนาก็เกิดหายใจไม่ค่อยออก แอนนารีบจับปากกาอีกครั้งแล้ว เขียนบรรทัดสุดท้ายก่อนล้มลงไป แม่เดินเข้ามาพอดี จึงรีบพาแอนนาไปส่งโรงบาล แอนนาอึดอัด แน่นอก หายใจไม่ออก ความรู้สึก เริ่มเลื่อนลอย ภาพอดีตที่ประทับใจ ผุดขึ้นมา ในความรู้สึก แอนนา เรียกแม่ เรียกพ่อ เรียกพี่ แต่ไม่อาจจะเปล่งเสียงออกมาได้ ภาพของเบสลอยเข้ามา หมอและ พยาบาลช่วยกันปั้ม หัวใจอย่างเต็มที่ ในที่สุด หมอก็เปิดประตูออกมา เสียใจด้วยครับ เราช่วยจน สุดความสามารถแล้ว แม่ร้องไห้ กอดพ่อ พี่ชาย วิ่งหน้าตาตื่น เข้ามา น้องเป็นไงบ้างแม่ " ภาพของแม่ ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แอนนา สู่สุขติเถอะน้อง วันนี้เบสรู้สึก ไม่สบายใจ รู้สึกเหมือนเสีย อะไรบางอย่างในชีวิตไป อ้างว้าง อย่างไม่เคยเป็น คิดถึงแอนนา ก็เลยไปรดน้ำต้นไม้ กินเข้าไปเลย ตั้งแต่ปลูกมายังไม่เคยรดเลย นะเนี่ย แล้วเบสก็เหลือบไปเห็น การ์ดแผ่นนึงหล่นอยู่ เบสจึงหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน เบส อึ้งไปนาน ทรุดนั่งลง แอนนา ขอโทษ เราทำอะไรลงไปเนี่ย เบสโทรไปหาแอนนาที่บ้าน ไม่มีใครรับสาย เบสแทบจะรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ไม่ได้ วันพฤหัส เช้าเบสตื่นขึ้นมา ด้วยความรวดเร็ว และรีบไปมหาลัย เบสไปตามหาแอนนา เบสไม่พบแม้แต่เงาของแอนนา ท๊อปเดินผ่านมา เบสหาใครอยู่เหรอ " หาแอนนา เห็นแอนนามั้ยท๊อป ไม่เห็นเลย สงสัยจะไม่มาเรียน เบสมีไรเหรอ ไม่มีไรหรอ แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ งั้นลองไปที่บ้านแอนนาซิ ไปด้วยกัน ซิ ไปก็ไป พอถึงบ้าน เบส ท๊อปได้เจอ พี่ชายแอนนา เบส มาพอดีเลย แอนนาฝากมาให้ แล้วพี่แอนนาก็ยื่นไดอารี่เล่มนึงออกมา พร้อมดอกกุญแจเล็กๆ สองดอก แล้วแอนนาล่ะครับ หายไปแล้ว หายไปไหนครับ แอนนาจากเราไปแล้ว แอนนา ไม่จริงใช่มั้ยครับ เบสกับท๊อปแทบยืนไม่อยู่ แล้วเบสกับท๊อปเสียใจอยู่ได้ไม่นาน ก็เริ่มทำใจและยอมรับมัน ท๊อปกับเบสก็แยกกันกลับบ้านไป ถึงที่บ้าน เบสรีบนำกุญแจมาเปิดไดอารี่ เบสอ่านไป อ่านไป แล้วมันก็มาถึงหน้าสุดท้าย เป็นตัวหนังสือที่ สั่นไปสั่นมา อ่านไม่ค่อยออก ถึง เบส แอนนา เสียใจ แอนนารักเบสนะ แล้วไดอารี่ก็ร่วงสู่พื้น ฟ้าร้องฝนตก เบส ร้องไห้ จนไม่มีน้ำตาจะไหลออกมา แล้วเบสก็ลุกขึ้นยืนเดินออกไปข้างนอก มองไปในท้องฟ้า เบสออกมาทำไม เบสได้ยิน แอนนามั้ย แอนนาอยู่ข้างเบสไง เบสแอนนาจะมองเบสทุกวันเลยนะ ลาก่อน เบสได้ยินเสียงแอนนาก้องอยู่ในหู ลมพัดผ่านเบสไป เบสได้ยินเสียงบางอย่าง ลาก่อน " นี่คือคำสุดท้ายที่เบสได้ยินเสียงของแอนนา
ทิวลิปสีม่วง 14 มิ.ย. 2547 20:26 น. - ID 2660 
663
4
0
14 มิถุนายน 2547 20:30 น. - comment id 74689
(+-+) ขอบคุญค่ะที่เข้ามาอ่าน (+-+)
16 มิถุนายน 2547 14:15 น. - comment id 74707
อ่านแล้วจ้ะ เฮ้อ.ทำไมนางเอกตายล่ะนี่นะร้องไห้หลายตลบนะนิ่
16 มิถุนายน 2547 17:46 น. - comment id 74712
ไปค้นอ่านตั้งแต่ตอนแรกเลยคะ เศร้าจังเลย อ่านแล้วน้ำตาตกเลยคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
16 มิถุนายน 2547 18:56 น. - comment id 74713
เศร้าดีจังเลยนะคะ แต่งเก่งจัง ขอเป็นกำลังใจหั้ยนะจ๊ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ