เปิดเรียนวันแรก รู้สึกแปลกๆ กับชุดที่สวมใส่..และสถานที่ โอ้โห...ทำไมคนเยอะจัง... เอเราจะทักใครดีนะ.ไม่เอาดีกว่าเรารอให้เขามาทักเราก่อนดีกว่า พักเที่ยงแล้ว..โอย..แสบท้องจะตายอยู่แล้ว แต่เอะเงินเราหายไป..หายไปไหนหาก่อน...หา...หา.....ไม่เจอ หานี่อยู่เหรอ..เงยหน้ามองคนพูด... ในมือมีแบงค์สีแดง...ถืออยู่..ใช่มันต้องเป็นเงินเราแน่เลย เอาตังค์เราคืนมานะ...นายมาเอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่..เอามาสิ ไม่คืน..ถ้าอยากได้ก็มาเอาเองสิ..พูดพลางทำหน้าทะเล้น นายคนนี้ที่นั่งหลังห้อง..และชอบคุยกันในเวลาเรียน นิสัยไม่ดี..แถมยังชอบแกล้งคนอื่นไปทั่ว ฉันไม่สนใจที่จะเอาเงินคืน...เดินออกจากห้องไปแบบฉุนๆ ตกเย็นมีคนบอกว่า..ไม่รู้ว่าใครมาหา นายคนนี้นี่เอง..เอาตังค์มาคืน... เสื้อสีชมพู...กางเกงยีนส์เก่าๆ ...ดูปอนๆ แต่น่ารักดี....โธ่เอ้ย..คืนตั้งแต่ตอนนั้นก็สิ้นเรื่อง เป็นการพบกันครั้งแรก...ของรักแรกของฉัน อาจจะไม่น่าประทับใจ..แต่ฉันก็ยังจดจำมันไว้. ไม่มีวันลืม....ไม่ลืม...กรฏาคม....2541...เปิดเทอม
สนธยา 13 มิ.ย. 2547 15:37 น. - ID 2654 
1046
1
0
13 มิถุนายน 2547 15:39 น. - comment id 74678
จะอยู่คนเดียวหรือกับใคร ก็มีเธอในใจฉันเสมอ แม้เนิ่นนานไม่ได้พบเจอ ก็ยังมีภาพเธอในความทรงจำ แด่..มิว...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ