บังเอิญหัวใจมารักกัน[5]

ความทรงจำ

รี จะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ รอแปปๆ เสียงเคาะประตูก็เลยเงียบไป หูจะแตก ก็ไม่ตื่นเอง แล้วไม มีไรด่วนนักเหรอ ก็ว่าจะชวนเราไปจตุจักร ไปสวนรึว่าไง ตลาด อืมคงได้ รีไม่มีนัดไรด้วย งั้นรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวเช้า แม่อ่ะ พี่ขอให้แล้ว แม่เราน่ะออกไปธุระตั้งแต่เช้าแล้ว ทิ้งกันเฉย สม ไป๊ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวพี่ไปนั่งดูทีวีรอ อืม ฉันผลุบเข้าไปในห้อง พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาทานข้าวเช้า ไม่ร้อนนะ ได้ๆ ฉันลงมือทานไปได้ไม่กี่คำก็มีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขัดจังหวะ เดี๋ยวรีลุกไปรับเอง ฉันวางอาวุธ(ก็ช้อนส้อมน่ะแหละ^_^)ลงแล้วก็เดินไปรับ คะ ขอสายหนึ่งนรีคับ อืม มีไรเหรอเดีย เออวันนี้จะไปไหนมั้ย พอดีวันนี้เราว่าจะออน เหรอ เออเราคงออนไม่ได้อ่ะ พอดีวันนี้เราจะไปซื้อของกับพี่ภพที่จตุจักรน่ะ เนี๊ยะว่าทานข้าวเสร็จก็จะไปแล้ว จะไปถึงประมาณกี่โมง ก็คงเกือบเที่ยงล่ะมั้ง พี่ภพคงไม่เอารถไปหรอก เราไปด้วย ห๊ะ?ไรนะ คือเราขอไปด้วย เดี๋ยวเราไปเจอกับเธอที่จตุจักรเลย เราว่าเราน่าจะไปถึงก่อนเธอ เดี๋ยวอืมก็ได้ เอาไว้เจอกัน ไม่เจอก็โทรเข้าเบอร์เราก็ได้หรือว่าจะเอาเบอร์พี่ภพด้วยมะ ไม่ต้องก็ได้ เราว่าเราจำแต่เบอร์เธอดีกว่าง่ายกว่า โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ ฉันก็วางหู นี่ ตกลงเดียจะไปด้วยใช่มั้ย อืม นะพี่ภพ น่านะ เออ ก็เรารับปากไปแล้วนี่ ทำไงได้ 555 อีกอย่าง ไปกันแค่2คนไม่ค่อยดีหรอก ไม่ดีไง ก็แค่พี่ชาย-น้องสาวไปซื้อของกัน แค่นั้นเอง ไม่ใช่ว่าชวนรีไปเย้ยใครหรอกนะ คิดไรอยู่ห๊าเรา เรารีบไปทานให้เสร็จๆจะได้ไปกันซะที พอฉันทานข้าวเสร็จก็มารอรถเมล์ที่ป้ายกับพี่ภพ / ผมรีบแต่งตัวและออกจากบ้านเปลี่ยนแผนทันทีจากที่ว่าจะออนเอ็มครึ่งวัน เล่นเกมส์อีกครึ่งวันก็หันมาแต่งตัวออกจากบ้านไปจตุจักรทันทีที่วางโทรศัพท์จากเธอ ผมมารอเธอที่ทางเข้าที่โทรนัดแนะกันไว้เรียบร้อยแล้ว เธอขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ด้วยเหตุที่ว่า รถเมล์สายที่ต้องขึ้นมันเพิ่งมาหลังจากที่มายืนรอเกือบครึ่งชั่วโมงทำให้เวลาที่กะไว้คลาดเคลื่อนไป เดีย โทษนะ ไม่เป็นไร เออ นี่พี่ภพ พี่ภพนี่เดีย อืม พี่ภพของเธอตอบรับแล้วก็หันมาพูดกับผมอย่างเป็นกันเอง มีเพื่อนอย่างยัยนี่คงจะลำบากสินะ เอ๊ะ!พี่ภพ ก็ยัยนี่ทั้งขี้บ่น ขี้น้อยใจ ขี้งอน ขี้โมโห สารพัดเลย คับ เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ เธอค้อนทั้งผมและพี่ภพ ทำเอาพวกเราขำกลิ้งเลย เราไปดูพวกที่เธอต้องการจะซื้อเป็นของขวัญให้คนซะมากกว่า เธอได้ชุดเครื่องแก้วมาชุดนึงในราคาที่ค่อนข้างถูก มา พี่ถือให้ พี่ภพแย่งถุงเครื่องแก้วของเธอไปถือไว้ ตัดหน้าผมพอดี เดี๋ยวรีไปซื้อน้ำก่อนนะ เธอหันมาบอกพี่ภพและผม 50พี่ภพพูดพร้อมยื่นแบงค์50ส่งให้เธอ อืม แล้วเดียเอาน้ำไรมั้ย เอาน้ำเปล่าขวดนึงแล้วกัน เราออกให้ก่อนแล้วกันนะ เมื่อเธอเดินไปซื้อน้ำโดยที่ผมและพี่ภพยืนรอเธออยู่เยื้องๆร้านที่เธอไปซื้อ ที่พี่ไม่ให้เราถือเครื่องแก้ว เพราะเดี๋ยวมันแตก ยัยรีคงโกรธนายแน่ๆเลยล่ะ ผมอึ้งเล็กๆ พี่ภพเหมือนจะรู้ใจของคนรอบข้างไปหมด พี่ภพรู้ได้ไงฮะ ว่าผมอยากจะช่วยรีเค้าถือของ สายตาไง นี่ๆ คุยไรกันอยู่เหรอ เธอยื่นขวดน้ำโพลาลิสขวดใสมาให้ผม เท่าไหร่ 10บาท นายเอาตังค์ให้พี่ภพไปแล้วกัน ไม่ต้องหรอกเดีย พี่ออกให้ พี่ภพก็แย่งแก้วน้ำชามะนาวที่เธอซื้อไปดื่ม !!!อึ้งครับ!!!พี่ภพดื่มน้ำหลอดเดียวกับเธอ เดียเหงื่อออกเต็มเลย ดื่มชามะนาวมะ พี่ภพชูแก้วชามะนาวขึ้นและยื่นให้ผมแถมยังยักคิ้วให้อีก ส่วนเธอนั้นหน้าแดงก่ำเลย เฮ้ย!เดีย เป็นไร หน้าแดงอย่างกะลูกแตงโมเลย นี่พี่ภพ ลูกแตงโมมันสีเขียวไม่ใช่เหรอ หน้าเดียก็ไม่เห็นเขียวนี่ เหมือนแตงโมตรงไหน เธอหันมาจ้องหน้าผมอย่างจะจับผิดสุดชีวิต เนื้อแตงโมก็ด้าย 555 เธอหัวเราะเสียงใสแล้วก็ส่งแก้วชามะนาวมาให้ผม นายท่าจะร้อน ทานมั้ย แต่ว่า นายใช้หลอดร่วมกับเราก็ได้ เราจะไม่ถือวันนึง พูดจบเธอก็เดินไปอยู่อีกด้านของพี่ภพ ถ้ามองไม่ผิด เธอคงอายแน่ๆ นี่ๆ แวะร้านนี้ก่อนสิ ผมและพี่ภพหยุดเดินและมองไปยังร้านที่เธอหยุดยืนอยู่ โหย!ชั้นไม่เข้าไปหรอก เข้าไปเค้าหาว่าเป็นเกย์หมด พี่ภพกับผมก็เลยมายืนรอเธออยู่หน้าร้าน ยัยนี่เป็นคนเลือกของนาน ผู้หญิงนี่เหมือนกันหมด พี่ภพก็ขอน้ำขวดที่ผมถืออยู่ไปล้างหน้า ร้อนเป็นบ้าเลย แล้วทำไมไม่เร่งเธอล่ะคับ เดียรีบเหรอ เปล่าฮะ เพียงแค่สงสัย ยัยนี่ไม่มีพี่น้องสักคน จะมาไกลบ้านได้ก็นานๆทีและก็ต้องมีเพื่อนมาด้วย ก็เลยอยากให้เค้าได้ทำไรตามใจ ซื้อไรซื้อ ดูไรดู กินไรกิน โทษนะเดีย นายเลยไม่สนุกเลย อยากดูไรก็บอกนะจะได้ไปดูกัน ผมก็เพียงแต่ยิ้มให้เธอเท่านั้น /