๏๏ ๔๑ ชีวิต..รัก..คนไกล๏๏

tiki

นับวัยเด็ก แต่สมัย ยังไม่ได้ไปอยู่ในเขตรั้วกรมชลประทาน 
นับแต่ยังอยู่บ้านศรีย่านฯ กันในวัยนั้น.....ครอบครัวของ๏พี่สุณี
 และครอบครัวของเรา ก็สนิทสนมกันนัก  
         คุณพ่อพี่สุณีหรือคุณลุง สน นั้น 
ท่านเป็นนักบริดจ์ และ นักกอล์ฟ ก๊วนคุณพ่อ  อุปนิสัย สนุกสนาน แต่
เรียบร้อย ไม่ค่อยนักเลงมากเท่าใด ชอบตามใจใครทุกคนโดยเฉพาะ 
ลูกตัวกวนของเพื่อนท่าน (อย่างฉัน) นี่เอง
         คุณแม่ของพี่สุณี หรือ ป้า แป้น นั้น
 ใครๆก็ขยาดกับฝีปากท่านนัก ดุก็เท่านั้น แต่กับ ฉัน สิ่งที่จะได้ เสมอ 
คือ เสียงหัวเราะขำขันอารมณ์ดี จนตาเป็นประกาย ..กับเสียงเรียก 
ไอ้ทิ๊กกี้*เอ็นดูสุดนั่นแหละ    สิ่งที่ลูกสาวสี่ใบเถาของท่านกลัว...
..ฉันจะกลัวก็หาไม่ ..
       ป้าแป้น มักจะรำพึง กับฉันเสมอ ว่า ถ้ายกลูกทั้งสี่คนของพ่อแม่
มาให้ท่านเลี้ยงทั้งหมด  
          *ไอ้พวกไบร๊ท์ๆ ซนซนพวกนี้ ป้าจะเอามาเลี้ยงให้มันเก่งให้
หมดทุกคน เสียดาย แม่เธอเค้าไม่ให้ฉันนะยะ ยาย ทิกกี้..*
      ปิดเทอมหลายปิดเทอม  ที่คุณแม่นำฉันไปอยู่ร่วมกับครอบครัว
พี่สุณีเพื่อให้เป็นผู้หญิงขึ้นหน่อย แต่จริงๆ 
ฉันกลับไปสอนความซุกซนแก่นเป็นลิงให้พวกเด็กตาแป๋วพวกนั้น
ต่างหาก
           บ้านป้าแป๊น เป็นบ้านประจำตำแหน่งคุณลุงสน ในกรมชลฯ 
สมัยก่อนเรียกกันว่า บ้านชั้นเอก ภายหลังก็เรียกว่า บ้านชั้นพิเศษ .
. มีต้นมะม่วงใหญ่หลังบ้าน ซึ่ง ป้าแป้น จะเข้มงวดกับลูกสาวสี่คน 
ผู้ในที่สุด สามคน ไม่รวมพี่สุณีก็จะทึ่งความสามารถ
ที่ฉันปีนขึ้นไปนำมะม่วงลงมาให้หลายลูกได้ 
           เหล่าเด็กๆสามคนนั้นปรบมือให้ในความสามารถนี้ แต่ มี
พี่สุณีเท่านั้น ที่ทำหน้าเคร่งๆแบบคุณแม่
ของเธอ  ทว่าก็มีรอยยิ้มพร้อมส่ายหัวอยู่ในลีลา นั้นด้วย
             -*มากิน มะม่วง จิ้มกะปิสิ**
         ฉันชักชวน เจ้าสามคน ตาแป๋วนั้น ซึ่งไม่เคยรู้เลยว่าการกิน
มะม่วงกับกะปิ มันอร่อย ปานใด
              *โฮ้ย พี่ทิกกี เก่ง จาง เลย*
        แฮะ แฮะ  แค่นี้พี่ ก็ปลื้ม ทำลิงให้น้องดูอีกหลายอย่างตามเคย
           พี่สุณีวางตัวเป็นพี่ ได้เก่งสุด 
และยินดีที่จะมีน้องสาวจอมยุ่งมาเพิ่มอีกคน ทั้งที่มีอยู่แล้ว สามคน  
 พี่สุณีมีจุดเด่น ที่สุดบนใบหน้า คือ ใฝเม็ดหนึ่ง บริเวณ
 แก้ม คางอะไรสักแห่ง ซึ่งฉันไม่ค่อยจะจำตำแหน่งนั้นเท่าใด 
เป็นคนรูปร่างผอมบาง แต่สูง และปราดเปรียว สมาร์ท พอๆกับท่า 
*กลัวหงอ* *เจ็บลึก* เวลาถูก ป้าแป้น ดุ นั้น
         การดูแลของพี่สุณี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ไปจนถึงยามที่ฉันไปเรียน
โรงเรียนเตรียมอุดมฯ ที่พญาไท นั่น ..
        พี่สุณีขับรถเก๋ง โคลท์ สีเงิน และ จับสามสาว กับอีกสองคน
ข้างบ้าน รวมทั้งแวะรับฉันที่บ้านริมถนนติวานนท์ในยุคนั้นเพื่อให้ไป
โรงเรียนด้วยกัน
              
           ในความรู้สึกของป้าแป้น พี่สุณีจะต้องโตขึ้นและดูแลน้องทั้งสาม
 แบบผู้นำครอบครัว แทน ป้าแป้นและลุงสนตลอดไป
         พี่สุณี ยังดูแลฉันต่อเนื่องมาอีก เมื่อเธอเรียนรั้วจามจุรี..
คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี เธอ ยังคง แวะ มารับ ฉันเมื่อ
เข้าเรียนคณะฯ เดียวกับเธอ..ปลายปี หนึ่ง ปี สอง อีกสองปี แล้ว
เธอก็จบ แต่ได้สร้างให้รุ่นพี่ทั้งหลายที่รู้จักกับฉันมากมายในฐานะ 
น้องพี่สุณี เอาไว้...ทำให้เป็น
เด็กเส้น ไม่ค่อยโดนกระหน่ำแรงเหมือนน้องใหม่อื่นเท่าไหร่
     พี่สุณีเรียนจบ ในขณะที่ฉันขึ้นเป็นจูเนียร์คนสวยแต่ซ่าพอสมควร..
.พี่สุณีก็เดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษ
          จากนั้น หนุ่มทั้งหลายก็ต้องหัวใจมลาย เพราะพี่สุณีพบคู่ชีวิต
 หนุ่มอังกฤษแสนหล่อ สถาปนิกคนเก่ง ที่ป้าแป้น โกรธหนักหนาว่า
พี่สุณีแหกคอกอะไรเช่นนั้น แต่เธอก็ยังอุตส่าห์ให้น้องสาวคนที่สอง คือ 
น้องปอมม์ไปเรียนต่อระดับปริญญาโท ภายใต้การดูแลของเธอเช่นกัน
 
         ป้าแป้น แม้นว่าจะยังโกรธ พี่สุณีปานใด แต่ก็ยังไม่วาย 
สรรเสริญ คุณสมบัติลูกสาวให้ฟังเสมอ เช่น
       พี่สุณีเป็นสุดยอดศรีสะไภ้ ที่แม่สามี คนร่ำรวยหรูหรานั้น
รักใคร่ มอบคฤหาสน์ในเคมบริดจ์ ให้ดูแล 
         พี่สุณีเป็นคนสะอาด ขยัน ประหยัด อดออม
         พี่สุณีมีลูกชายล้วน สี่คน แต่ละคน ล้วนหล่อระเบิดเถิดเทิง สุดสุด
กันทุกคน ชนิดที่ว่ามาเมืองไทยขึ้นปกนิตยสาร นายแบบเด่นดัง
ด้วยเหมือนกัน
๏ทิกิ_tiki ๚
จารหน้าจอ จบเดี๋ยวนี้๐๔:๔๕ นาฬิกา
 รอยต่อย่างเช้าพระพฤหัส  ๒๑  พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗				

แต่ละปี ข่าวคราวขอพี่สุณีก็มาเรื่อยๆ 
นานนานที สักห้าหกปีในช่วงแรกการแต่งงาน  พี่จะมาสักครั้ง   ครั้งที่ 
ประมาณ สิบปีในการแต่งงาน พาลูกชาย ฉลาดน่ารักสี่คน มีทั้งผม
ทองและผมดำ มีกระที่ใบหน้าเก๋น่ารัก ยกเว้นนายอันดับสามซึ่งจะ
หน้าผ่องผิวขาวสุด ผมดำหล่อนั้น 

         พี่สุณีเป็นคนสะอาด ขยัน ประหยัด อดออม
อันนี้เป็นคุณสมบัติที่ป้าแป้นป่าวประกาศโฆษณาให้ฟังเสมอ
 แต่กับพวกเราน้องนี่ พี่สุณีจะ หัวเราะเริงร่า 
ในท่าทางที่พวกเราต้องท้าวคางมองกันด้วยความทึ่ง 
 พี่สุณีเธอ โนบราเสมอ หุ่นงามสะโอดสะอง 
ร้อยหกสิบสามเซ็นติเมตร ..ประมาณนั้นได้  
      
        สื่งหนึ่งซึ่งพี่เธอเปิดใจให้เราฟังกันเรื่อยๆ คือ 
        **แฟนพี่ต้องการจัดมาก ต้องนอนด้วยกันทุกคืนจนพี่เบื่อมาก**
        โห เป็นอีกเรื่องที่ฟังจนตาค้าง แล้วฉันก็จะแอบมาถ่ายทอดให้
คุณแม่ฟัง ซึ่งท่านก็จะกระแนะกระแหนเล็กน้อยว่า 
            * ก็สมควรอยู่หรอก เล่นโนบรา อยู่ทั้งวันอย่างนั้นได้ไง **

       ในระยะหลังนี้ พี่สุณี จะบินไปมา
 ความว่าทำธุรกิจเครื่องตกแต่งของไทยกระจุกกระจิก ในคฤหาสน์
หลังงามนั้นให้เป็น Thainight  หรือ ราตรีไทย อะไรแบบนั้น
        คุณสมบัติเลือดไทยเข้มข้นของ พี่สุณีเป็นที่ประทับใจมากมาย
 ในบางช่วง เธอก็ชักชวนให้ฉันไปทำธุรกิจ ท่องเที่ยวกับเธอที่ โน่น 
โดย เธอกำลังเข้าหุ้นกับเพื่อนๆนิสิตคนไทยทั้งหลาย ทำโรงแรมเล็กๆ
ในเคมบริดจ์  ดูทีท่ายังสวยสำราญเหมือนเดิม

         เวลาพี่สุณี..มางานอะไรสักอย่างในเมืองไทย 
พวกพี่ชายน้องชายของฉันซึ่งเคยสนิทกันมาแต่เล็ก จะกระเซ้าเย้าแหย่ 
พี่สุณี อย่างสนุกสนาน เป็นที่เบิกบานในอารมณ์ 
และ พี่สุณีก็ไม่มีละลดในเรื่องตีฝีปากกับหนุ่มเลย
       เธอคือความชื่นชมของฉันมาแต่เล็ก สิ่งใดที่เธอทำ ต้องประสบ
ความสำเร็จเสมอ  บางอย่างที่เธอบ่น คือนิสัย อาร์ตติสท์ มากเกินควร
ของคุณสามีต่างชาติ
        "เขา มักจะ ทำอะไรตามสบายมากเกินไป พี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน"


          ฉันไม่เคยเห็นปัญหาอะไรในชีวิตของพี่สุณีที่เธอแก้ไม่ได้สักครั้ง...
          
๏ทิกิ_tiki ๚
จารหน้าจอ จบเดี๋ยวนี้๐๖:๐๐ นาฬิกา
 เช้าพระพฤหัส  ๒๑  พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
๏๏ชีวิต..รัก..คนไกล๏๏				

ชีวิตแต่งงานของคนเรานี่ มีคนเขียนไว้ต่างต่างนานา
 บ้างว่า คือ การซื้อสลากล็อตเตอรี่   มือดีก็หยิบถูกรางวัลที่หนึ่ง...
         ..ชีวิตความเป็นไประหว่างพี่สุณีและ โปรเฟสเซอร์หนุ่มสถาปนิก 
ก็เป็นไปด้วยดี มาตลอด เกือบ ยี่สิบสามปี....

           วันหนึ่งที่เธอกลับมาเยี่ยมบ้าน พร้อมลูกชายสุดหล่อ สี่หนุ่ม
..เธอก็ให้เบอร์โทรศัพท์ พร้อม ที่อยู่ใหม่ คือ ที่โรงแรมที่เธอสร้างไว้
นั้นเอง และ ก็ให้ความกระจ่างอีกนิดหนึ่งว่า
         "พี่ย้ายไปอยู่ที่โรงแรมเลย เพราะเดวิด เขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย"
           *"อ้าว แล้วที่บ้านพี่ทำอย่างไร*"
            **ก็ลูกลูกอยู่เหมือนเดิม**
       คำตอบนั้นก็ยังไม่ได้ให้ที่มาที่ไป ของชีวิตอันเปลี่ยนแปลงของเธอ

          จนเมื่อ..พี่สุณีเดินทางกลับ....
 และฉันได้นำผลไม้ ไปเยี่ยมป้าแป้นในวาระนั้น .... ป้าแป้นถือว่าฉัน
เหมือนคนในครอบครัวที่ป้าจะบ่นอะไรให้ฟังได้ สิ่งหนึ่งซึ่งป้าบ่น
จนฉันต้องทำหน้าพิศวงคือ
         ** ไอ้ แป้ง..มันแต่งงานใหม่แล้วนะ เธอรู้แล้วใช่ไหม ทิกกี้ ..**
          * อ้อ แหะ แหะ * ฉันหัวเราะเรี่ยร่าย จะแกล้งพูดปดรับไป..
ก็จะไม่ได้ฟังน่ะสิ เรื่องฮ้อต ฮ้อตอย่างนี้ ตกข่าวมิได้แน่

         * มันก็ความผิดของคนของเราแหละ *
     ป้าแป้นเริ่มสาธยาย ให้คุณหลาน ผู้ป้าถือเป็นคุณลูกคนหนึ่ง
ในบ้านได้ฟัง..
        *เดินทางไปมาเมืองไทย ไม่ค่อยดูแล เจ้าผัวก็เลย มีสาว
นักศึกษามาติดพันกัน ไปทำงานร่วมกันอะไรบ่อย ๆ เค้าว่ามันว้าเหว่ 
นัก ก็เลย มีใหม่ แม่แป้งก็ กลับไป ก็ขอหย่าทันที แต่เจ้าเดวิดเขา
ก็ดีนะ ก็ส่งเสียเลี้ยงดูลูกทุกอย่าง แต่คนของเรานี่ก็..**
       ป้าแป้น หยุดเพียงเท่านั้น นัยน์ตาตกมองพื้น รื้นด้วยน้ำใสใส 
ของหัวใจแม่
        **แทนที่จะกลับมาเมืองไทย นะ ....ป้าโกรธ ที่มันไปได้
เจ้าผัวใหม่อายุ แค่ยี่สิบแปด เอง**

       อ้าว.. ฉันแอบยิ้ม ด้วยความยินดีแทนพี่แป้ง หรือ พี่สุณี ของเรา
อยากจะร้องฮูเร ฮูรา นึกในใจว่า ทำไมหนอ พี่สุณีถึงไม่บอกเรา
เสียแต่ก่อนกลับ จะได้ไปเลี้ยงฉลองความสำเร็จให้ 

         ป้าแป้นเห็นสีหน้าอันอิ่มเอมของฉัน ก็ คงคิดไปตรงกันข้าม ก็นั่ง
สาธยายเหตุผลในอันจะต้องมีสามีคนใหม่คนนี้ต่อไปให้อีกว่า
          * นายคนใหม่ นี่เขาเป็นลูกน้อง...ทำงานเป็นผู้จัดการทั่วไปของ
โรงแรมเขาน่ะแหละ ช่วยกันทำงานดี ก็เลยใกล้ชิด กัน แม่แป้งเขาก็
ว้าเหว่ ไหนจะเครียดเพราะทำงานต้องกู้แบ๊งค์ไง ก็ เลย ..แต่งงานใหม่
ไปแล้ว..**

           คำบอกเล่าของครอบครัวพี่สุณี ในวันนั้น
 ทำให้ฉัน เก็บมาคิด คิด คิด เสียมากมาย
         นึกถึงถ้อยคำโฆษณาประชาสัมพันธ์สมัยเริ่มแรกแต่งงานที่ป้าแป้น
 บรรยายไว้.....
           พี่สุณี  เป็นสุดยอดศรีสะไภ้ ที่แม่สามี 
คนร่ำรวยหรูหรานั้นรักใคร่ มอบคฤหาสน์ในเคมบริดจ์ ให้ดูแล 
         พี่สุณี เป็นคนสะอาด ขยัน ประหยัด.อดออม
         พี่สุณี เป็นคนมัธยัสถ์ ไม่ให้กระดิกสักบาทสักสตางค์  ฯลฯ
            คุณสมบัติสุดยอดนั้น จะไปทำลาย เรื่องเนื้อหนังมังสาของ
ผู้ชายผู้มีความปราถนาอันเหลือล้น อย่างเดวิด นั้นได้อย่างไร ?
             คุณสมบัติสุดยอดเหล่านั้น เมื่อผู้ชายปราถนาในเนื้อหนังมังสา
ของสาวอื่นขึ้นมา...ชีวิตครอบครัวอันโยงใยมาด้วยความเสียสละละทิ้ง
ขนาดหนัก ก็ยังหักพังได้อย่างน่าแปลกใจ

            เป็นวันที่ฉันย้อนกลับไปพิจารณาผู้ชายคนที่ยืนข้างๆมานับ
ยี่สิบปี...คนที่สาบาน พูดซ้ำซากแล้วเล่า ว่าชาตินี้จะมีฉันเพียงคน
เดียว...เขาจะทนได้อีกนานแค่ไหนหนอ...?

                   แต่ในวันที่ฉันไม่ได้สนใจใยดีกับความเป็นไปของเขา
ไปเสียแล้ว..เขาจะหาทางออกทางใด?.
..วันนั้น ฉันครุ่นคิดซ้ำซาก ..วนไปวนมา.
.แต่หาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ เช่นกัน
.......
   ๏ทิกิ_tiki ๚


จารหน้าจอ จบเดี๋ยวนี้๐๖:๓๐ นาฬิกา
 เช้าพระพฤหัส  ๒๑  พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
๏๏ชีวิต..รัก..คนไกล๏๏