ผู้ชายไม่ใช่พ่อจะไปง้อมันทำไม /ผู้หญิงไม่ช่แม่จะไปแคร์มันทำไม

วรรศิกา

บางคนเวลาอกหักเหมือนผีตายซาก ไม่มีแรงจะทำอะไร เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง บางวันก็นั่งเหม่อ บางมีก็พร่ำเพ้ออยู่คนเดียวคล้ายๆว่าจะบ้า ไม่อยากกินอะไรเพราะน้ำตาที่มันคอยจะไหลเข้าปากเวลาน้องไห้มันอิ่มกว่าอะไรทั้งนั้น ปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนใครต่อใครเกือบจะจำแทบไม่ได้  เพราะมันโทรมสุด ๆ 
     มันจำเป็นด้วยหรอที่ต้องทำขนาดนี้ เพื่ออะไรคะ เพื่อที่จะให้คนที่เค้าทิ้งเราไปกลับมาหาหรือไง จะไปสนใจมันทำไม ประชากรในโลกนี้มีอีกเพียบ เดินชนกันไม่รู้เท่าไหร่ เราอาจจะโชคดีที่เขาทิ้งเราไป เพราะเรายังได้มีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าเค้าคนนั้น  เราอย่าคิดว่าเราไม่ดีที่เขาทิ้งเราไป จริงๆ แล้วตัวเขาเองนั่นแหละที่ไม่รักดี 
   หยุดการทารุณตัวเองด้วยวิธีบ้า ๆ เสียที แล้วมาเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่กับใคร แต่กับตัวเราเองค่ะ หยุดร้องไห้ หยุดเสียใจ หยุดพูดจาพร่ำเพ้อถึงใครอีก หันมากินข้าวกินปลา เพื่อจะได้มีแรงต่อไป ( เอาแค่พอมีแรงนะไม่ต้องถึงกับประชดจนใครเค้ามองผิดคิดว่าช้าง ) แล้งก็มองดูคนรอบข้างเขาบ้างว่าตอนนี้เค้าไปถึงไหนกันแล้ว เพราะในระหว่างที่เราต้องหลับทั้งน้ำตา บ้านเมืองอาจจะเจริญขึ้นไปเยอะแล้ว และที่สำคัญ คือตัวเราเอง เปลี่ยนแปลงมันซะบ้างก็ดีให้มันกลับมา Flashy อีกครั้ง แล้วดำเนินชีวิตตามปกติของเรา เปิดใจยอมรับกับสิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาในชีวิต แล้วไม่ต้องไปไขว่คว้าหาความรักมาให้มันเจ็บอีก เพราะถ้ามันถึงเวลามันก็จะมาหาเราเอง  บางทีคนที่เขาเคยทิ้งเราไปเมื่อมาเห็นเราตอนนี้ เค้าอาจเปลี่ยนใจก็ได้ แต่ต้องจำไว้ว่าถ้าเดินหน้าแล้วอย่าถอยหลัง เจ็บแล้วต้องจำ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้วคนที่เคยเจ็บยังไงมันก็ต้องเจ็บอยู่วันยังค่ำ  ทำจิตใจให้เข็มแข็งแล้วเราก็จะพบกับสิ่งที่ดีๆ เพราะผู้ชายไม่ใช่พ่อ จะไปง้อมันทำไม และผู้หญิงก็ไม่ใช่แม่จะไปแคร์มันทำไม จริงมั้ยคะ