วันนี้ที่สายไป

ยูริ

2 ปีที่ผ่านมา ฉันยังเป็นเด็กมัธยมปลายอยู่  ฉันคิดว่าฉันเป็นเด็กดีนะ เรียนก็พอใช้ได้ จบมาเกรดตั้ง3.67 เก่งรึเปล่าเนี่ยะ แต่วันนึงฉํนไปดูประกวดดนตรีกับเพื่อน ที่สถาบันราชภัฎแห่งหนึ่ง ซึ่งวันนี้เองที่ทำให้ฉันได้เจอเค้า เค้าเรียนอยู่ปี 2 แก่กว่าฉัน 2 ปี ตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งแรกเค้าก็ใหห้เพื่อนเค้าเข้ามาขอเบอร์ วันนั้นฉันตกลงให้เบอร์เค้าไป แล้วเราก็ได้คุยกันจากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ตกลงคบกัน ทีแรกฉันคิดว่าเค้าจะเหมือนผู้ชายอื่นทั่วไป คือเจ้าชู้เที่ยวไร้สาระ แต่ไม่เลย เค้าตรงข้ามกับสิ่งที่พูดมาทุกอย่าง ทีแรกก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าอายุเท่าไหร่นึกว่าห่างกันไม่มากแต่ที่จริงเค้าอายุ24แล้ว แต่ยังเรียนไม่จบ เค้าเอาใจใส่ฉันมาตลอด2ปีเต็ม เคาทำอะไรหลายๆ อย่างที่ฉันคาดไม่ถึง อย่างเช่นวันเกิดฉัน ตอนนี้ฉันเข้ามหาลัยแลล้ว แถวย่านสยาม แต่เค้าอยู่เมืองชลบุรี
วันนั้นฉันโทรหาเค้าทั้งวันก็โทรไม่ติดพอดีมันเป็นคืนที่ 24 พย. เพราะเข้ารุ่งขึ้นวันที่25 มันจะเป็นวันเกิดฉัน ไม่น่าเชื่อว่า เที่ยงคืนกว่า ก็คือเริ่มวันที่25 เค้ามาเคาะประตูห้องที่ฉันอยู่แล้วเอาของขวัญมาให้ เค้ามาตั้งไกลเพื่อทำเรื่องเซอร์ไพร์แบบนี้ และยังมีอะไรอีกหลายอย่างเค้าเป็นคนที่ใส่ใจทุกความรู้สึกของฉัน ตรงกันข้ามฉันทำอะไร ไม่เคยคิดถึงเค้าเลย คิดแต่ว่าเค้าคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งมีหลายยครั้งที่เค้าบอกว่าฉันเริ่มเปลี่ยนไปก็คือเริ่มมีความลับจากเมื่อก่อนเราจะไม่มีความลับต่อกัน แต่มาวันนี้ฉันรู้สึกว่าฉันมีความลับกกับเค้าจริง ๆ ฉันรู้สึกรำคาญเวลาเค้ามาห่วงใย หรือถามอะไร เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นจานหลายต่อหลายครั้งที่ร้องไห้แทบเป็นบ้ากันทั้งคู่เพราะความไม่เข้าใจมันเหมมือนมีกำแพงมากั้นซึ่งมันก็เกิดเพราะตัวฉันเองนั่นแหละ ฉันมีใครเข้ามาจีบก็มากอยู่ มันทำให้เราได้เห็นอะไรที่ดีขึ้น ความรู้สึกตอนนั้นคืนมันอยากออกดไปเจออะไรที่ดีกว่านี้ทำให้ฉันตัดสินใจคบใครหลายคนเพื่อเอาไววว้เลือกเพี่ทั้งหหมดล้วนมีอนาคตดีดีกันทั้งนั้น แต่พอไม่นานก็ได้รู้ว่าไม่มีใครที่จจริงใจกับฉันเท่าเค้า อาจจะจริงที่เค้ายังจับไม่ได้โดยตรงแต่แนอนคือเค้ารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนไปของฉัน เราทะเลาะกันทุกวัน เพราะเค้ามาคอยเช็คโทรศัพท์ฉันฉันไม่ชอบพอเห็นเบอร์แปลก ๆ ก็ถาม ถามฉันก็ไม่ออยากตอบ เพราะจะให้ตอบได้ไงว่าเป็นแฟนใหม่ เป็นแบบนี้มานานเกือบ5 เดือน จนเค้าตัดสินใจปล่อยให้ฉันได้ใชช้ชีวิตจนกว่าจะพบใจ เค้าบอกว่า"อยากเจออะไรดีดีก็ออกไปหาซะ แล้วพอเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับมา" มันดูเป็นอะไรที่เสียสละมากใช่มั๊ยทีแรกฉันคิดว่าเค้าพูดเล่นแต่เค้าทำจริง ๆเค้าไม่มาจู้จี้ว่าวันนี้ฉันจะไปไหน กับใคร ได้แต่โทรถามเรื่องธรรมดาไปวัน ๆ แลล้วโทรมาก่อนนอนก็แค่นั้น วันนี้ฉันถึงรู้สึกผิดเพราะช่วงที่เค้าปล่อยฉันไป ฉันไปคบกับใครอีกคนนึง ซึ่งเค้าคนนี้ก็ดีทำให้ฉันกับคนเก่าห่างกันมากขึ้นทุกที ฉันไม่เคยโทรหาเค้าเลย มีแต่เค้าที่โทรมา  ล่าสุดก่อนวันสงกรานต์เค้าโทรมาบอกว่า อย่าออกไปเล่นเลยนะ ร้อนด้วยอยู่บ้านดีกว่า แล้วเดี๋ยวตอนเย็นเค้าจะมาหหาที่กรุงเทพ แต่ฉันไม่ให้เค้ามา เค้าก็ไม่มาจริง ๆ และฉันก็ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน กับใคร เค้าหายไปตั้งแต่วันนั้นจนสิ้นสุดสงกรานต์ฉันก็เริ่มสงสัย ว่าทำไมไม่โทรมาเหมือนทุกวัน แต่วันนึง 18 เมษา พี่ตตั้มเพื่อนเค้าโทรมาบอกว่าเค้าเมาอยู่กับพี่ตั้ม ก็แปลกใจเพราะเค้าไม่กินเหล้ามานานแล้ว ก็เลยเห็นว่าอยู่กับพี่ตั้มไม่ได้ห่วงอะไรมาก และเห็นว่าเมาอยู่เลยไม่ได้ขอสายคุย จนอีก2 วันต่อมา แม่เค้าก็โทรมาบอกข่าวร้ายที่สุดในชีวิต ว่าเค้า  *ตาย*  แล้ว 
ฉันทำอะไรไม่ถูก รู้แค่ว่าเสียใจมากที่สุดฉันร้องไห้จนเป็นลม ฉันรู้แล้วว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน แต่วันนี้มันก็สายเกินไปแล้วที่จะบอกให้เค้ารู้ ตอนที่เค้าอยู่ฉันกลับทำร้ายจิตใจเค้าทำไม่ดีกับเเค้ทุกอย่าง ทั้งที่ไม่รู฿฿ตัวเองเลยว่าเราก็รักเค้ามาก อยากให้บันทึกนี้แทนความรู้สึกฉัน 
..........รับรู้ด้วยนะว่าฉันรักเธอมากที่สุด............