หมาที่ไม่ค่อยจะเหมือนหมา

เมฆ....โฮ่งๆๆ หรือ รุสโซ พ่อมดระดับ71

ตอนที่ 1 :  การแยกตัวจากมนุษย์
วันหนึ่งในฤดูหนาวที่หนาวจัด  .ตึกๆๆ. หมาตัวหนึ่งวิ่งผ่านตรงไปที่ป่า  
และหมาตัวนั้นมีชื่อว่า  แซม    (หมาไทยแท้ ๆ ยังตั้งชื่อเป็นฝรั่งอีก อวนอีนอิบอ๋ายเอย(T_T)    
เจ้าแซมวิ่งไปในป่าแห่งหนึ่งที่เชื่อกันว่า  เป็นป่าที่มีหมามาชุมนุมกันตลอดไม่ขาดสาย  
และคำที่มนุษย์ว่าก็เป็นจริงด้วยสิ   
พอเจ้าแซมวิ่งมาถึง   ผมจึงวิ่งไปหาด้วยความสงสัย  เพราะเจ้าแซมหน้ายังกับเห็นผีมา 
 มีไรเหรอ  ผมถาม
ก..กก็ก็พวกคนนะสิ.พวกคนมันจะถางป่านี้ไปทำโรงแรมอะไรไม่รู้ด้วย เจ้าแซมพูดตื่น ๆ
นายรู้ได้ไง ผมถาม  
นายน่ะไม่รู้อะไรหรอกนะด่าง (ชื่อผม) นายไม่มีเจ้าของนี่
เจ้านายข้ามันคุยกับเจ้าของโรงแรม  อึม ๆ อยู่น่ะ  ข้าได้ยินมันพูดกัน 
(โรงแรม อึม ๆ เป็นโรงแรมหนึ่งอยู่กลางเมืองหลวง)
มันบอกว่าป่านี้มันไม่มีค่า  เลยจะเอาไปทำโรงแรมแห่งใหม่น่ะสิ  แซมพูดด้วยความโกรธ
ข้าไม่ยอมหรอก  เจ้าตาลเพื่อนผมอีกตัวพูดขึ้น 
ปล่อยไว้ไม่ดีแน่ ผมพูด
เราคงต้องแยกตัวจากมนุษย์  และมาอยู่อย่างเดิมแล้วละ  เพราะพวกมนุษย์น่ะ   ..มันเลว..  เจ้าตาลพูด
งั้นพวกเราคงต้องแสดงให้รู้แล้วสินะ  ว่าเราพูดได้เหมือนคนและยืนสองขามาโดยตลอด  ผมพูด
จริงสิ..  มันคงถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว  เราทนมามากพอแล้วกับอาหารกระป๋องและอาหารเหลือของมนุษย์   แซมพูด (เพระแซมมีเจ้าของ   จึงได้กินอาหารกระป๋อง   อาหารเม็ด  และอาหารเหลือ )
แล้วเราจะรวมพลยังไงดี  สร้างประเทศหมาดีมั้ย  ยึดประเทศไทยดีรึป่าว ตาลพูด
นายคิดเกินไปแล้วตาล ผมพูดและรู้สึกขำ ๆ
การยึดประเทศน่ะ  พวกคนเค้าทำกันโว้ย ผมขำ
งั้นเราไปบอกพวกมนุษย์เลยมั้ย  ว่าเราพูดได้ ผมถาม 
เอาสิ  แซมพูด
พวกเราสามตัววิ่งออกมาจากป่า  และเข้ามาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง  
เขียนป้ายไว้ดีมั้ย ตาลถาม
เอาสิ ผมตอบ
เราเขียนป้ายด้วยเลือดของเห็บ  และขี้หูที่เราช่วยกันเอาออกมา
 (ถึงตรงนี้ผู้อ่านคงจะเริ่มคิดแล้วว่าผู้เขียนบ้า..)
แต่ว่าคนจะเชื่อเหรอ แซมพูดขึ้น
ไม่เชื่อมั้ง ผมพูด 
แต่เราเที่ยวไปบอกคนปากต่อปากเลยก็ได้ว่าเราพูดได้ ตาลพูดบ้าง
จริงด้วย ผมเห็นด้วย  
ตอนนี้เห็บของเราและขี้หูของเราเริ่มจะหมดแล้วจากที่ช่วย ๆ กันหาดู
นี่เห็บตัวสุดท้ายของนายแล้ว แซมพูดกับผม
เราสะอาด แล้วละสิ  แซมพูดขึ้น 
ไม่หรอก  เรายังไม่สะอาด  เรายังมีดินทรายเต็มตัวเลย ผมพูดพร้อม ๆ กับคิดว่า  ทำไมผมมีเพื่อนที่ปัญญาอ่อนแบบนี้
เราตรงไปที่บ้านของแซมก่อนเป็นอันดับแรก
นายก่อนเลย  เพราะนายเป็นเจ้าบ้าน ผมพูด
ก็ได้ ๆ แซมพูดอย่างไม่ค่อยจะพอใจ
เจ้านายครับ แซมพูด
อยู่มั้ย ผมถาม
อะไร ๆ ใครน่ะ เจ้านายแซมเดินออกมา
ผมเอง  แซมไง  
อะไรนะ? เจ้านายถาม
ผมเอง แซมเดินสองขาไปหา
..นนี่..นี่นาย เจ้านายพูด
ใช่ครับ  ผมพูดได้  เดินสองขาได้  และไม่ต้องการจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป  แซมพูด
อ๊ากกกก    ผีหลอกจ้าาาาา  เจ้านายของแซมร้องด้วยความตกใจ
ใจเย็นครับเจ้านาย  ผมไปทำไรเจ้านายหรอก  แต่จะมาบอกว่าผมจะไม่อยู่กับเจ้านายอีกแล้ว  แซมพูด
รีบ ๆ ไปเลยเจ้าหมาปีศาจ เจ้านายพูดด้วยความกลัวมาก (เฮ้อ..)
ผมกำลังคิดว่า  ทำไมคนถึงกลัวสัตว์ที่พูดได้ขนาดนั้น??? (T_T)
ติดตามตอนต่อไป (ไม่รู้ว่าจะออกเมื่อไหร่นะ  นิสัยผมก็งี้ละ    เบี้ยวบ่อย ๆ )