>~~>แด่ คนที่เห็นแฟนดีกว่าพ่อแม่ > > >....หลังวาเลนไทน์ > > >วันที่ 14 กุมภา ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป >กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก >สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผมเพื่อให้คนคนหนึ่งทุก ๆ >ปีในวันนี้ > >ก่อนวันที่ 14 กุมภา > >ผมเดินออกจากบ้าน >ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม >เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเรา > >ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม >ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ > >หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว >ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ >โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น > >ผมเห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด >"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโห > >พ่อหน้าซีดทันที >" ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด" >"พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน >พ่อเงียบ ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา >ความโหโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ > >พ่อเบือนหน้า >"พ่อขอโทษ มานี่....." พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า >"พ่อจะเอาไปซักให้เอง" > >ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควร ไม่ยอมลงจากบ้าน >เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้า >ใคร หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม > >ยามเมือ่ผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา >ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป > >14 กุมภาพันธ์ >ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ >ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า >ผมยอมออกมาจากห้อง > >ผมไม่เห็นพ่อ >เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน >ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี >ผ้าเช็ดหน้าของผม ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด >ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่ > >พ่อ ผมอยากขอโทษครับ > >หันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล >วิ่งมากอดผม >" พ่อเสียแล้วนะ " > >ผมอึ้ง > >แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า >พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ >รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจาม >ออกมา พ่อมองไม่เห็น >"พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย " >"ทำไมล่ะครับ" >"พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน" > >ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง >"พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูก >ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาด >โอกาสอย่างนี้เพราะพ่อคนเดียว >พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก >แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำ >ดีที่สุดแล้ว" > >ผมกอดแม่ ร้องไห้ >วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป > >พ่อครับ ผมขอโทษ.......
3 พฤษภาคม 2547 15:10 น. - comment id 73863
ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ วันนี้เราบอกรักพ่อกับแม่รึยัง?
3 พฤษภาคม 2547 22:20 น. - comment id 73874
- - สำนึกได้หลังจากที่ทำไปแล้ว แต่ก็ยังดีกว่าคนที่สำนึกไม่ได้เลยนะ - - ความกตัญญูนั้นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ลึกซึ้ง คนกตัญญูมี 2 แบบ แบบแรก กตัญญูเพราะอยากได้ผลตอบแทน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ สิ่งมีค่า หรือแม้แต่การขึ้นสววรค์ แบบที่สอง การกตัญญูด้วยใจจริง เพราะคำว่า \"รัก\" ไม่หวังผลตอบแทน - - ถ้าทุกๆ ชีวิตมีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณกันหมดคงจะดีทีเดียวค่ะ โดยเฉพาะ ความกตัญญูที่เรียกว่า \"รัก\" ไม่หวังผลตอบแทน - -
8 พฤษภาคม 2547 23:33 น. - comment id 73985
ความรักของพ่อแม่เป็นสิ่งที่งดงามเสมออย่าเห็นแฟนสำคัญกว่าพ่อแม่
11 พฤษภาคม 2547 15:15 น. - comment id 74086
เลว
17 เมษายน 2551 16:25 น. - comment id 99964
พยายามไม่ให้ร้องไห้แล้วนะ แต่น้ำตามันไหลออกมาเองอ่ะ