๓๓ ๏ นอนทบทวนเดียวดายบนสายน้ำ ๏

tiki

@..เรื่อยเรื่อย..เรียงเรียง..@    
tiki  
         @.ถ้าชีวิตวันก่อนมีความหมาย
ดูช่างคล้าย.ความฝันของวันเก่า
ฉันนอนมองสายน้ำไหลเบาเบา
ปล่อยตัวเราลอยวนบนผิวน้ำ@
             บนชั้นสองของตึกสีขาวใหญ่...ไฟในสระว่ายน้ำส่องแสง
กระเพื่อมผ่านน้ำขึ้นมา....เป็นระลอกพริ้ว..ดึกดื่นคืนวันศุกร์  ข้าม
ทางด่วนจากพระรามสี่ สู่อัครฐานแห่งมารดา....ริมทางด่วน สาย
งามวงศ์วาน -แจ้งวัฒนะ
           ช่วงเวลาในแวดวงเงียบเงียบ กลางดึก บ้านคุณแม่..บ้าน
น้องชาย..เสียงสรวลเสเฮฮาเบาๆในห้องข้างใน ฉันขึ้นไปเลียบ
สระว่ายน้ำ ลมเย็นมานิดๆเห็นรถบนทางด่วนวิ่งขวักไขว่...
           เข้าไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำในห้องน้ำ ใกล้ประตูสระ เป็นห้อง
อาหารและพักผ่อนเจ้าของบ้าน หย่อนกายลงน้ำ แต่แรกเย็นแล้วก็
เริ่มอุ่นขึ้นทีละน้อย
       @..ฟ้าสวยน้ำใสกระไรนี้
แต่คนดีอยู่ไหนใจวับหวำ
ปาดรอยยิ้มพริ้มหน้าคราที่จำ
ฝังรอยกรรมรักผนึกลึกระรวย@ 
          ลอยตัวอยู่บนผิวน้ำในดึกคืนนี้...ย้อนรำลึกไปถึงปลายหนาว
 ต้นร้อนปีโน้น.....ปีไกลลิบลิบ...แต่สนุกนักกับเพื่อนร่วมงานทั้ง
ก๊วนใหญ่...
           ฉลองไวน์กันเข้าไปจนมึนกันเป็นแถว แล้วก็กระโดดตูม
ลงสระกันตีสอง...ในสระน้ำของรีสอร์ท วิลล่านาวิน....จอมเทียน
นั้นมิใช่หรือ...
          คืนนั้น เรา จับเครื่องบินจากเชียงใหม่ ซึ่งขึ้นไปดูงานร้าน
กิฟท์ช็อพ คุณหญิง หวาน   อดีต แอ๊คเคานท์ไดเร็คเตอร์ ของ
บริษัทฯ ซึ่งในวันนั้นไปเป็นที่ปรึกษา สถานีโทรทัศน์ช่องดัง
ในยุคนั้น..
          ลงจากเครื่องบินที่ ดอนเมือง จับรถแท็กซี่ด่วนไปเอกมัย 
ขึ้นรถทัวร์ปรับอากาศ กรุงเทพฯ-สัตหีบ ลง จอมเทียน เข้าไปใน
วิลล่านาวิน คนเดียว ได้อย่างไร ก็สุดจะงง รู้แต่ไปได้แล้วกัน
ไป ทัน สามสี่ทุ่ม ได้ตัก ดินเนอร์ริมสระน้ำ  รับประทานร่วมกับ
ก๊วนเพื่อนทั้งหมด..
          ก๊วนครีเอทีฟว์สุดซ่าก็พวกเรานันแหละ กับเหล่าแอ๊คเคาน์
เอ๊กซ์เซ็คคิวทีฟว์ แสนไบรท์ และเหล่าฝ่ายถ่ายทำภาพยนต์ 
โพรดิวเซอร์จบกันหมาดๆจากต่างประเทศเหล่านั้น..เริงร่ากัน
ประดุจโลกนี้ไร้ขีดจำกัด....
          ฉลองไวน์กันจนร้อน แล้วก็เผ่นลงน้ำกันพิศดารรอบดึก
อย่างนั้นแหละ....เป็นความสนุกเริงร่าประสาเพี้ยนกันดีทั้งทีม
              แล้วก็ตื่นขึ้นจับไข้ ร้อยกว่าองศาในเช้ารุ่งขึ้น
 ทิกิ_tiki
หลังเที่ยงคืน คืน ๓๐ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๗				

   @.คืนเมษาน้ำอุ่นกว่าคืนไหน
สระว่ายน้ำแสงใสไฟ.ยังสวย
น้ำช่วยพารักหายคล้ายงงงวย
น้ำนี้ช่วยอุ่นสบายคลายกังวล@ 
                            
             วัยเอ๋ยวัยหนุ่มสาวเจ้าช่างผ่านเร็ว...ฉันยังคงดำผุดดำว่าย 
แล้วก็พลิกกายหงายนิ่งให้ตัวลอยบนผิวน้ำ รำลึกความทรงจำอันผัน
ผ่านไปอย่างไร้แรงจะเหนี่ยวรั้งให้รักเก่าเก่าที่ผ่านไปได้คืนกลับมา..

              ในความฝัน...เคยไหมที่จะได้เป็นความจริง.
            ใครบางคนที่นั่งกุมมือกันใต้แสงเทียน ...รักที่แสนบ้าคลั่ง
ราวพายุโหมฝั่งทะเลครวญ...
           เธอไปไหน ฉันไปด้วย...
           ทุกงานเลี้ยง ทุกงานสังสรรค์ ทุกงานเต้นรำ ทุกสังคม ไม่
เคยห่างกันเลยมิใช่หรือ..เช้าไปตีเทนนิส เรื่อยไปงานค้อคเทล
บ่าย  เถลไถลไปดินเนอร์ต่อ .ค่ำ...ล้อเล่นแสนขำขัน  แสนดื่มด่ำ 
แสนจะทันกันนัก.อารมณ์ สติ ปัญญา ระดับของคลื่นสมอง..อืมม์ 
แล้วอะไรที่พรากเราจากกัน ...เพียงเพราะฉันไม่อยู่ไทยสักสอง
สัปดาห์นั่นหรือ...เพียงเพราะต้องไปประชุม แปซิฟิค เซมินาร์ 
นั่นหรือ..?
        เป็นรักในระหว่างบทงานของเรานั่นใช่ไหม..แต่แล้ว.อะไร 
อะไร ก็แผ่วหาย...ไปกับโฉมหน้าของสังคม...เธอ กับตุ๊กตา
สวยตัวใหม่..คนที่เฝ้าราวีช่วงชิงเธออย่างไม่แคร์ใคร  .และฉัน
ก็ไม่ปราถนาจะมองหน้าเธออีกต่อไป....ขอบริจาคเธอให้แก่
ตุ๊กตาสาวสวยนั้นไป............บทละครได้จบลงเร็วดี
     
      บทเรียนชีวิตราคาแพงไม่ใช่น้อยเลย.....ทุกบทสอนให้รู้ว่า.
.ถ้าใจบริจาคได้ก็หมดเรื่องยุ่งวุ่นวาย...
                         
ทิกิ _tiki 
ตีสองกว่า				

  @.รักแช่น้ำเมษาพาคลื่นลด
รอยกำสรดกำสรวลหวนทุกหน
ลงเล่นน้ำยามดึกนึกใจคน
ฝากสายน้ำให้เสื่อมมนต์คนรักปลอม.@  
  
เรื่อยเรื่อย..เรียงเรียง  
         จุดหักเหหันของชีวิตอยุ่ตรงรักเธอในวันนั้น...รักที่สอนให้ฉันแกร่ง
ขึ้นกว่าเดิม....ให้รู้ว่าความรักอันมีค่าของเรานั้น...มันไร้ค่าต่อใครบางคน
ที่เขาไม่รู้ค่า........รัก....
          วันที่เดินผละจากเธอมา ......ฉันคงไม่ต้องการลดตัวลงไปแย่งชิง
เธอมาเพื่ออะไร   ...ฉันรู้ว่าฉันมีค่าเกินกว่าจะไปยื้อยุดฉุดกระชากเธอไว้
จากผู้หญิงคนดังของสังคมคนนั้น..ใช่เธอสวย สวยบาดตาบาดใจใครก็รู้.

          ใครบางคน ติติง ว่าทำไมฉันเลิกรักเขาง่ายๆ โธ่ ผู้ชายก็อย่างนั้น
แหละ ปล่อยให้เขาคบสาวนางแบบคนนั้นไปเถิด สักพัก เขาก็เลิกเอง...
          ฉันยิ้มขรึมๆ  คงไม่ต้องถาม ว่าความเจ็บ ปวด รวดร้าว นั้นปาน
ไหน..จะต้องข่มใจเพียงไร ที่จะไม่กรี๊ดใส่หน้า ยามที่เธอเดินมาหา 
เพียงเพื่อจะถามว่า...ใช่ฉันใช่ไหม ที่โทรศัพท์ไปตีรวนกวนประสาท
หล่อน..อื้อฮือ ..? 
นี่ฉันจะต้องไปเล่นบทนางร้าย ในชีวิตรักของหล่อนด้วยอีกหรือ ? .

        ฉันจำได้ถึงความรู้สึกสมเพชที่พลุ่งขึ้นมาจากใจ...และประโยค
เดียวที่ตอบเธอ เมื่อเธอขออนุญาต จะพาหล่อนคนนั้น ไปพัก
บังกาโลว์ของบริษัท ฯ อีกหลังหนึ่ง  ในวันเดียวกับที่ฉัน และ เหล่า
เพื่อนๆทั้งกลุ่มจะต้องไป..ฉันขอให้เธอเปลี่ยนวันไป

          -แพ้ท....เธอทำอะไรกับชีวิตฉันมามากเกินไปแล้ว...แม้น
วันที่ฉันจะไปพักผ่อนทะเลกับเพื่อนๆ เธอยังจะต้อง พาหล่อนไป
เย้ยฉันหรือ...ขอเถิด จะควงกันไปที่ไหนก็ไป  แต่วันนั้น ฉันขอ
 เธอไม่ต้องไปได้ไหมแพ้ท---

         จุดหักเหในชีวิตของเธอน่ะ แพ้ท...
          .รักของเธอดังจริงๆ...แล้วในที่สุด นิตยสารใดใดก็ลงข่าว
นางแบบสาวขอแยกทางเดินกับเธอ เพราะ หล่อนไม่ดีพอระดับชั้น
ของเธอ..ข่าวดังดี
                     
ทิกิ_tiki
0:56				

  ๏      :   หากรักของเธอมีความหมาย
ทางที่รายด้วยกุหลาบคงหอมหวน
แต่ทางรักหักสลายคลายกระบวน
นอนทบทวนเดียวดายบนสายน้ำ  ๏  

           จากคู่รัก กลายมาเป็นเพื่อน ที่ยิ้มเฝื่อนๆให้กัน  ..เธอยังคงหา
ประโยคเด็ดๆมาแย็บฉันเสมอ หากต้องพบเจอกัน..ฉันคงยิ้ม ยิ้มให้เธอ
            **แพ้ท ..อะไรก็จบลงหมดสิ้น..มันคงไม่มีวันหวนไปถึงวันเก่าๆ
ได้หรอก**

           แต่ก็มีที่เธอบางครั้ง เดินมาพูดความจริงจากใจ..ว่าเธอเสียใจ
เพียงใดที่เปลี่ยนแปลงไปขนาดนั้น..
         **แพ้ท...เราจบกันไปนาน ฉันเรียนรู้ว่ารักเธอมันจบ จบไปนาน
แล้วแพ้ท...**

           ฉันไม่อาจจำได้ว่า หลังจากนั้นเธอจะควงใครอีกกี่คน..จำได้
ถึงผู้หญิงบางคนของเธอ ที่เจ็บปวดรวดร้าวในพฤติกรรมของเธอ ยัง
อุตส่าห์มาระบายให้ฉันฟัง   และสรรเสริญชื่นชม ว่าทำไมฉันทำใจ
ได้เก่ง เฉียบปานนั้น

         หึ หึ ขอขอบคุณในคำชม  ไม่หรอก ฉันเพียงสอนบทเรียน
รักร้าวให้ตัวเอง รู้ว่า..
.เดินจากเธอ เรื่องสงบ ดีกว่ายื้อยุดไว้เพื่อให้มีเธอ...				

วันที่ฉันแต่งงาน...จำได้เธอมา..เราสบตากันลึกซึ้งเหมือนทุกครั้ง.
.มือสองที่บีบเข้าหากัน พร้อมพูดประโยคกินใจว่า..
.*แพ้ท ..ถ้าเปลี่ยนเจ้าบ่าวเป็นแพ้ทได้ก็คงดีหรอก...**
นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันเย้ยให้เธอไว้...
           
              เธอยังคงโด่งดังในเรื่อง แต่งงานแล้วเลิก แล้วเลิก แล้วแต่ง
อะไรของเธอไม่ขาดสาย  บางครั้งเธอยังคงข้องใจอะไรในชีวิตส่วนตัว
ของฉันในบางเรื่อง เธอก้โฉบมาถาม ให้แน่ใจ เท่านั้น ว่าเธอไม่เกี่ยว
ข้องอะไรกับใจฉันแล้วใช่ไหม
             ช่างเป็นคำถามที่ไร้ สาระ น่ารำคาญ ไม่น่ายกย่องอะไรในชีวิต
เธอเลยสักอย่าง
       และเช่นกัน เธอก็คงพร่ำพูดถึงประวัติการณ์ที่ได้เคยรักกันสนั่น
เมืองมาแล้วกับฉัน..ในอดีต...แพ้ท เธอจะพูดถึงมันทำไม..รักของเธอ
มันไร้ความหมาย.
..มันให้แต่ผลของการฉีดวัคซีนป้องกันใจให้มีภูมิต้านทานในรักเท่านั้น

       เธอยังคงถามถึงฉันกับทุกคน ว่าฉันยังดีอยู่ไหม..ชีวิตแต่งงานเป็น
อย่างไร...อือ ก็ดีมาตลอดแหละแพ้ท...ดี เพราะทน เพราะอดทน เพราะ
 เธอฉีดวัคซีนภูมิคุ้มกันต้านทานให้รู้จักวางตัวอย่างไร 
เมื่อพบเรื่องแบบเดียวกับที่เคยเกิดในชีวิตรักเธอนั่นไง...

        แต่เขาไม่เหมือนเธอหรอกแพ้ท....คนที่ฉันเลือกมายืนเคียงข้างนี้.
..กว่ายี่สิบปี ที่ร่วมหัวจมท้าย ล้มลุกคลุกคลานในชีวิต กันมา...ฉันทำได้.
.เราต่างฝ่าฟันชีวิต สู้กันมาได้...ทำในสิ่งที่คนอย่างเธอ ทำไม่เป็น...

        ฉันคงอยู่กับผุ้ชายคนที่ประกาศแล้วประกาศอีก ว่ารักฉันเพียงคน
เดียวเท่านั้น ไม่มีใครอื่นเป็นอันขาด...ยังคงเอื้อเอ็นดูต่อฉันทุกมื้อข้าว 
.ห่วงใยฉันทุกเวลา...ไม่ว่าจะหลับ หรือ ตื่น..ยืนเคียงข้างกับฉันทุกขณะ 
ไม่ว่าในสุข หรือทุกข์...
          แพ้ท..นั่นคือสิ่งที่ไม่เคยมีในเธอเลยแพ้ท
         ฉันคงไม่มีเวลานึกถึงความรักความหลังสักเท่าไหร่ เพราะงานยุ่ง
วุ่นวายทุกวันทุกคืน..

......... ............คืนนี้ ได้ไปผ่อนคลายสมองบ้านน้องชายสักพัก แล้วก็
ขับรถตีกลับมา แวะร้านเน็ต เมื่อเที่ยงคืน แล้วก็ กลับมาคอนโดระดับ
กลางๆพอซุกหัวนอนในเมือง   ...แต่กระนั้นก็เป็นความสดชื่นเย็นเย็น
ในคืนร้อนแห่งเมษา
 
 ทิกิ _tiki  จบเมื่อ ตีสี ยี่สิบ