.+*การเริ่มที่จะรัก*+.#2

เด็ก(บ้าน)นอก

ฉันกับเขาไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยสักกาติ๊ดเดียว น้อยมากอ่ะกว่าจะหาเจอว่าอะไรที่เราคล้ายกัน 
ก็เริ่มตั้วแต่เรื่องการตื่นนอน การกิน การทำงาน ความคิด การใส่ใจคนรอบข้าง ฯลฯ
โอ๊ว!!ยังมีอีกมากมายเลยนับไม่ถ้วนแหละ ถ้าให้บอกไปก็คงบอกไปไม่หมด
แต่ถึงเราจะมีแต่ความต่าง ก็ต้องมีบ้างแหละสิ่งที่เราจะเหมือนกันน่ะก็อย่างเช่น...
เรื่องการใช้ชีวิตแบบที่คิดว่าไม่เรื่องมาก สบายๆ ม่ค่อยเครียดอะไรมากมายพูดง่ายๆก็คือว่าไร้สาระไปวัน ๆ 
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามอารมณ์เท่านั้นแหละ
ไม่ทราบเหมือนกันอีกนะว่าเราไปนิยมเขาตรงไหน แต่ที่รู้ๆตัวตอนนี้มันก็รักไปแล้วมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก 
จากที่มองเป็นแค่ใครก็ไม่รู้ก็กลับมาผูกพันกันขนาดนี้ (นี่แหละที่เรียกว่ารักคือ...ปฏิหาริย์)
" ดั่งของขวัญจากฟ้าส่งเรามาพบกันดั่งปาฏิหาริย์ "
คนเราเมื่อเริ่มสนใจกัน มันก็ต้องคุยกันถูกมะพอคุยกันแล้วก็ต้องมีการทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างแหละถูกมะ 
สำหรับเรากะเขาเนี่ย บ่อยมาก (แต่ละเรื่องช่างไร้สาระทั้งนั้นเลย) ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ฉันชอบคิดมากไปเอง
ทั้งนั้นเลย แล้วอีตานี่นะพอรู้ว่าเค้าเป็นแบบนี้ก็เอาใหญ่เลยไม่เคยเลยที่จะพูดให้สบายใจอำตลอดแกล้งเราทุกที
ที่คุยกัน กวนประสาทชะมัด (ตอนแรกก็หลงคิดว่าเป็นคนเรียบร้อยเสียได้ตั้งนานแหละ) 
เวลาเรียนนะพี่แกก็หลับมันซะทุกคาบ หันไปทีไรไปเฝ้าพระอินทร์กันเป็นแถวเลย
ไอ้เราก็ด้วยความที่เป็นห่วงก็เลยต้องคอยปลุกตลอด พอโดนถามก็บอกว่าพักสายตา (พักไป2คาบติดเลยนะพ่อคู้นน) 
เรื่องการกวนตีนของเขายังไม่หมดหรอกมีอีกมากมายแต่เอาไว้เล่าตอนหน้าเดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ