....ใช่ว่า.......

อาภาภัส

..กลับจากทำงานคุณเปรี้ยวก็รีบเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์   ก็ด้วยเธออยากอ่านงานโคลงกลอนที่เธอเขียนส่งเรื่องไว้ในไทยโพม    มีคำตอบของเพื่อนหลายๆคนที่ทำให้ มีกำลังใจ   เธอปล่อยเครื่องไว้อย่างนั้นละ  ยังไม่คิดที่จะตอบก็มีสิ่งที่น่าสนใจกว่านั้นนี่นะ
              .นอกตัวบ้าน บนเก้าอี้ทรงกลม และมีเบาะนอนอันอ่อนนุ่ม   คุณเปรี้ยวเธอเลือกที่นอนมองฟ้าค่ำคืนนี้     สีขาวก็ไม่ใช่  เทาก็ไม่เชิง  ฟ้าสว่างแต่ไร้ดวงจันทร์ และดวงดาว     อาจเป็นเพราะเมฆบดบังจนเลือนไป
 ก็ดีมีอีกหลากแบบแห่งฟากฟ้า    
              ลมพัดมาบางเบาฉ่ำชื่นพอที่จะสัมผัสถึงได้ในความรู้สึก  กิ่งใบของต้นชมพู่  และต้นมะม่วงเอนแกว่งไกวล้อลมเล่นยามค่ำคืน   พลิ้วไหวในสายลม   เหมือนความคิดคำนึงยามนี้เลย..
              ผมมีงานเยอะจริงๆนะครับ  บางทีไม่ได้นอนเลยครับ
               ..เหรอคะ.  ก็ไม่น่าจะเงียบนะ พูดตอบสักคำก็คงจะได้
               .พอดีงานยุ่งจริงๆ   แต่ว่าเรื่องอีเมล์นั้นนะ    ผมว่าน่าสนใจนะครับ
               เออคนเราน่ะหนา..มันก็แปลกใจตนเองเสียจริงๆ  บางทีเราหลงไหลบางสิ่งเสียจน  เก็บมันไว้ในบึงหัวใจ นาน และ นาน และ นานมาก บางทีเจ้าตัวยังไม่รู้เลย หัวใจที่เคยคิดถึง ณ ยามนั้น  และยามนี้ ก็ยังคิด
อยู่ไกลถึงเชียงใหม่   ตลกที่สุด  แค่มองตานี่แหละหนา  คำเดียวก็ไม่เคยพูด   เคาะอยู่ในหัวใจไว้ ยี่สิบปี.
ยามป่วยก็ภาวนาให้หายเร็วๆ  ..ตอนนี้คงมีความสดชื่นแล้วสินะ  ..ก็คงได้แต่ คิดคนเดียวเหมือนเดิมอีกแหละ
แล้วก็เก็บความรู้สึกห่วงใย และคิดถึงไว้เหมือนเดิม
              เงาของกิ่งมะยมที่ไกวล้อแรงลมดู ระรัว  จนใจไหวนึกไปถึงคำพูดที่เพิ่งได้ยิน  
            .ผมว่าไม่เห็นแปลกเลยนะครับ   ต่างวัยกันก็ไม่เป็นไร
           .อะไรหน้าก็ไม่เคยเห็นนี่ละนะ  เสียงก็ไม่เคยได้ยิน.
             คุณเปรี้ยวเธอรู้สรรพคุณหัวใจตัวเองดี  หลงน้ำเสียงคน  ถ้าจัด ประกวดแข่งละก็ คุณเปรี้ยวเข้ารอบ
ความเย็นๆของน้ำเสียงที่นุ่มนวลแม้นไม่เห็นตัว   คุณเปรี้ยวเธอก็ใช้ความรู้สึกของเธอ วัดได้ว่ามันกระตุกใจเธอได้แค่ไหน    นอนนึกไปเรื่อยๆถึงใครคนนั้นที่เดือนหน้าจะเป็นวันเกิดของเขาแล้วสิ     ไม่เจอไม่ได้ยินเสียงร่วมปีแล้วสินะ คนทำแต่งานๆๆๆๆๆๆ สาวตรึม  คนดังน่ะ  ไม่รู้จะยังเก็บแหวนไว้หรือเปล่า  คงไม่มีคุณค่าพอที่เขาจะจดจำ  อือแต่คุณเปรี้ยวก็นึกถึงเสมอ เพราะความนุ่มนวล  ยิ้มที่มีน้ำใจ  และก็คุยได้ในความจริง  แต่..ก็คงทำแต่งานมั้ง
            เสียง  แต๊วแหว่ว  แต๊วแหว่ว วี้ วี้   แต๊วแหว่ว แต๊วแหว่ว    ดังอยู่ข้างหูคุณเปรี้ยว  ยุง  สี่ ห้าตัว  บินร่อนไป ได้ยินแต่เสียง   
                 นะครับ  ..ผมว่า น่าจะลองคบหาดูนะครับ.   ไม่เห็นเป็นไร  วัยห่างกันก็ไม่เห็นแปลกสมัยนี้มีถมไป
ฮึ ..อยากจะบอกพ่อตัวดีนัก  ..งั้นฉันก็คงไม่ต้องเริ่มไกลหรอก เอาไอ้เจ้าของเสียงนี่แหละ  กรอกใบสมัครลงทะเบียนลงเรียนรหัสห้องใจนี้แหละ   ฮึอยากรู้นัก ที่บอกว่าให้สู้นี่นะ  จะเป็นจริงหรือเปล่า ขี้คร้าน วิ่งป่าราบหลบหาแดนซ่อนแอบแทบไม่ทัน   นึกๆก็ขำ เจ้าของเสียงนี้หน้าก็ไม่เคยเห็น แต่คุยยังกับรู้จักมาแต่ชาติไหนๆ  เสียงเพราะอีกแล้ว   รู้เลยว่าวันใดไม่ได้ยิน หรือหลายวันไม่ได้ยิน ก็เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง นี่นะเพราะเล่นเน็ต
ทำให้วัดได้บางอย่างว่าพ่อตัวดี ทำแต่งาน มีน้ำใจอีก ..
                  ชอบไหมครับ   ตบ ..จูบ ตบ..จูบ..อือ  อย่าให้ใครคุณเปรี้ยวได้ทีนะ  จะตามดูให้เห็นเลยว่า นามของแฟนคุณเธอ  คงต้องเป็นคุณนายหน้าตะลุมพุก   คุณเปรี้ยวนึกถึงเจ้าของเสียงผู้ซึ่งพยายามทำตัวเป็นพ่อสื่อแล้วก็ต้องหัวเราะออกมาเบาๆ   ปะโธ่เอ๋ยไม่อยากจะบอก  ..ลองเกิดใกล้กันกว่านี้ ละ ก็  พ่อสื่อเอ๋ยต้องร่วมร้องเพลง รักฉันนั้นเพื่อเธอตลอดไปให้ฟัง จนงั่กชีวิตกันไปข้างหนึ่งล่ะ ไม่อยากคิดต่อแล้ว เพราะก็ยิ่งคิดถึงเสียงนะ   คนอะไรเสียงยังกะเป็นแหล่งน้ำตาลของมด   หัวเราะประกอบด้วย ได้ยินแค่ สิบวินาที  โรคหัวใจก็กำเริบ..  ละเมอเอาเรื่องอยู่
                 นะครับ ..ผมค้นมาอย่างละเอียดแล้วครับใช้ได้เลย
                .ลมแกว่งไกว ใบไม้แกว่ง  ในเงามืดยามนี้ ไร้แสงของไฟเทียมที่จะทำลายความสวยงามแห่งธรรมชาติ  หัวใจคุณเปรี้ยว เธอมีความรู้สึกล้วนๆ  ความรู้สึกที่เคารพใจตนเอง     มีบางคนอาจบอกว่าไม่ชอบ ไม่เคยคิด  แต่ในใจตรงกันข้าม   ถ้าเหตุการณ์นี้สำหรับคุณเปรี้ยวต่อให้เธอสนใจ  เธอก็จะยิ้มตอบ  แล้วก็สอนใจไว้ว่ารู้แล้วจ้ะ  เข้าใจแล้ว.
                    เธอตามหา..และอยากพบในสิ่งที่เป็นจริงได้ไม่ใช่ฝันและเธอก็เชื่อในลิขิตรัก.
                ..ง่วงแล้ว  รอให้ถึงวันฟ้าใหม่และฟ้าใหม่ ที่ จะมี สิ่งบอกให้รู้ ว่า..  ใช่ละนะ