ความทรงจำของต้นสน

นายช็อกโกแลต

ในป่าที่แสนกว้างใหญ่ อุดมสมบูรณ์ เป็นครอบครัวใหญ่ๆของต้นสนน้อยๆอย่างผมที่เพิ่งจะเกิดขึ้นมาไม่นานมานี้เอง ใครๆในป่าไม่ว่าจะเป็นลุงช้าง น้านกกระจอก หรือลุงสน ป้าสนทั้งหลายรวมถึง พ่อสน แม่สนของผม เรียกผมว่า สนน้อย เพราะผมช่างดูบอบบาง อ่อนแอ ใครๆก็เอ็นดูผมทั้งนั้น ทุกคนใจดีกับผมมาก อย่างลุงช้างเค้าชอบอาบน้ำให้ผมล่ะ ผมชอบอาบน้ำที่สุดเลย!!^^ น้านกกระจอกก็ชอบชวนผมคุยทุกวันเลย น้านกกระจอกบอกผมว่า ผมเป็นคนช่างซักช่างถาม แต่มันก็จริงนั่นล่ะ เห็นผมแบบนี้แต่คุณรู้รึป่าวว่าผมมีความฝันที่จะแข็งแกร่งใหญ่โตเหมือนพ่อสนและแม่สนของผม พ่อสนใจดีมากๆ พ่อสนชอบให้คุณนกทั้งหลายมาค้างด้วยบ่อยๆ เพราะพ่อสนต้นใหญ่ที่สุดในบรรดาญาติๆของผมทุกต้นในป่า ผมอยากเป็นแบบพ่อสนจัง ผมจะได้เป็นไหมนะ ผมเคยถามพ่อสนกับแม่สนเหมือนกันว่าผมจะเป็นเหมือนพ่อสนรึป่าว แน่นอน!! คำตอบก็คือ ผมจะเป็นเหมือนพ่อสนกับแม่สนคือ แข็งแกร่งและใจดี ผมอยู่ในครอบครัวใหญ่ๆที่เรียกว่า ป่า อย่างมีความสุขจนกระทั่ง วันหนึ่งมีเสียงรบกวนดังแว่วมาในป่า ผมไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไร เสียงมันไม่เหมือนเสียงของนกที่ผมเคยได้ยินมา หรือจะเป็นนกจากที่อื่นแล้วก็ย้ายเข้ามาอยู่ในครอบครัวของผม แต่เอเสียงมันแปลกๆนะ ผมลองถามลุงช้าง น้านกกระจอก หรือพ่อสนแม่สน แต่ก็ไม่มีใครตอบผมซักทีว่ามันคือเสียงอะไร หลายวันต่อมา ลุงสนและป้าสนของผมเริ่มหายไปทีละต้น สองต้น ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ เพราะพวกผู้ใหญ่น่ะชอบทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวแล้วก็คงไม่สนใจต้นสนน้อยๆที่เพิ่งจะโตได้ไม่กี่เซนอย่างผมหรอก แล้ววันนึงเสียงนั้นก็มาดังใกล้ๆตัวผม แต่ผมไม่สนใจมันแล้วล่ะ ผมเหนื่อยกับการเล่นกับน้องหนูนาในตอนกลางวัน ผมหลับสนิท พอปู่พระอาทิตย์ปลุกผมในยามเช้า ผมก็พบว่า พ่อสนหายไป!! เหมือนกับที่ลุงป้าน้าอาของผมทั้งหลายหายไปนั่นเอง ตอนนี้ผมชักจะสงสัยอีกแล้วสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนหายไปไหนกันหมด ผมถามแม่สน แม่สนบอกผมแค่ว่าพ่อไปเยี่ยมญาติพี่น้องของเราในป่าทางฝั่งโน้นของแม่น้ำสายใหญ่ ผมรอวันแล้วันเล่าพ่อสนก็ยังไม่กลับมา แถมลุงช้าง น้านกกระจอก รวมทั้งน้องหนูนาก็ยังไม่มาเล่นกับผมอีก ผมถามแม่อีกครั้ง แม่ก็บอกเหมือนที่แม่เคยบอกผม ทุกคนไปเยี่ยมญาติ!! แต่ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่แน่นอน แล้ววันนึงผมก็รู้ว่า แม่สนโกหกผม วันนั้นมีเสียงประหลาดที่ค้นเคยดังเข้ามาใกล้ๆผมอีกครั้ง ผมพยายามมองหาต้นเสียง แล้วผมก็เห็น สัตว์ประหลาด ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ เพราะพวกนั้นไม่เหมือนผมเลย ไม่มีใบสีเขียว ไม่มีงวงยาวเหมือนลุงช้าง ไม่มีปีกเหมือนน้านกกระจอก  เค้ามีสองขา หรือสี่ขาก็ไม่รู้ เอเค้าเป็นญาติกับป้าชะนีหรือป่าวนะ แต่เค้าไม่เห็นจะมีขนเลย ผมคิดจนสับสนไปหมดแล้ว ผมเห็นพวกนั้นถืออะไรบางอย่างมาด้วย แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร พวกนั้นเดินเข้ามาหาแม่สนของปม แล้วก็หันไปเรียกอีก ตัวหนึ่ง เข้ามาล้อมรอบแม่สนของผม พยักหน้า ส่ายหัว เหมือนจะพูดคุยอะไรกันซักอย่าง แต่ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก ตอนนั้นแม่บอกกับผมว่า ขอให้ผมอยู่รอดและเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ได้เท่านั้น อะไรบางอย่าง ที่พวกนั้นเอามาด้วยก็ส่งเสียงดังลั่น เสียง ที่ผมคุ้นเคยดี  แล้วมันก็ฝังเข้าไปในร่างของแม่สน แม่สนร้องอย่างทรมาน ผมมองภาพนั้นอย่างตะลึงงัน ผมร้องไห้ ไม่กี่นาทีร่างของแม่สนก็ล้มลงดังสนั่น ผมอยากเข้าไปหาแม่สน แต่เหมือนมีอะไรซักอย่างทับลงบนตัวผมอย่างแรง ผมสลบไป อาสายลมเรียกสติของผมให้ฟื้นขึ้นมา ผมแขนหัก ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว ผมยืนอยู่ทามกลางผืนดินที่ว่างเปล่าเพียงต้นเดียว ผมร้องเรียกเสียงดังลั่น แต่ไม่มีใครตอบผม ผมอยู่ตรงนี้มานานกี่วันแล้วนะ ตอนนี้ผมกำลังหิว หิวโซเลยล่ะ ใบของผมกำลังเปลี่ยนสีจากเขียวชะอุ่ม กลายเป็นสีน้ำตาล ผมกำลังจะตาย ผมคิดอย่างสิ้นหวัง มองขึ้นไปบนฟ้าอันกว้างใหญ่ แล้วก็เหมือนมีตัวอะไรยืนค้ำหัวผมอยู่ สัตว์ประหลาด คำนี้ผุดขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อภาพวันนั้นกลับเข้ามาในความทรงจำของผม แต่ดูเหมือน สัตว์ประหลาด ตัวนี้จะไม่ได้เอา อะไรบางอย่าง มาด้วย แล้วตัวมันก็ยังเล็กกว่าเคราที่แล้วอีก คงเป็นลูกๆของพวกนั้นล่ะมั้ง เจ้าลูกสัตว์ประหลาดเลื่อนอะไรซักอย่างที่มันถืออยู่เข้ามาหาผมช้าๆ ร่างของผมสั่นอย่างหวาดกลัว แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย เมื่อสิ่งนั้นมีน้ำให้ผมดื่ม ผมดื่มอย่างกระหาย พลางมองเจ้าลูกสัตว์ประหลาด มันมองผมอย่างยิ้มๆแล้วก็พูดอะไรในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ มันขุดผมขึ้นมาจากบ้านเกิด แล้วก็พาผมไปในที่ๆใหม่ ตอนนั้นทำไมผมไม่ตอบโต้หรือขัดขืน ผมก็ไม่เข้าใจ อาจเป็นเพราะแววตาที่เมตตาอ่อนโยน มันสะกดผมอยู่ล่ะมั้ง
ในที่ๆใหม่ ผมเติบโตอย่างเข้มแข็ง ผมรู้แล้วว่า สัตว์ประหลาดของผมคือ มนุษย์ ผมเริ่มที่จะฟังภาษาของพวกมนุษย์ออก ผมถูกปลูกไว้ในบ้านจัดสรร แต่มันก็กว้างพอที่ให้ผมทีลูกมากมาย ตอนนี้ผมกลายเป็นต้นสนที่แข็งแกร่งเหมือนพ่อสนแล้ว ผมเริ่มที่จะเชื่อในมนุษย์มากขึ้น วันนี้พวกมนุษย์กำลังขุด สนน้อย ลูกๆของผมทั้งหลายไปในที่ๆใหม่ ผมมองพวกมนุษย์ขุดลูกๆของผมไปอย่างอาลัย แต่ผมก็รู้ว่าสูกของผมทุกต้นจะเป็นเหมือนผมในป่าบ้านเกิดแผ่นดินเดิมของผมเอง คือ เติบโตเป็นต้นสนที่แข็งแกร่ง