บางช่วงของชีวิต

sun strom

อายุ 19 ปี เรียนปีสามของสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง ความที่เป็นคนสวย (สวยจริง ๆ นาไม่ได้โม้) จึงขาดไม่ได้ที่จะมีเหล่าภมรมาบินด้อม ๆ มอง ๆ    แต่ก็ไม่สามารถบินเข้ามาใกล้ ๆ ได้ เนื่องจากดอกไม้ดอกนี้เป็นที่หวงแหนของปะป๋ามาก ตามรับตามส่งทั้งเช้าเย็น และเหตุนี้จึงทำให้มองคนในแง่ดีไปเสียทั้งหมด ไม่คิดหรอกว่าจะมีคนไม่ดี คนอื่นก็คงเหมือนปะป๋าเรา 
                     ถึงแม้จะหวงก็ยังมีคนเข้ามาจนได้ ปะป๋าชอบเค้า ความที่เค้าเป็นคนดี มีฐานะทางสังคมพอประมาณ และที่สำคัญ เขารู้จักกับครอบครัวเราด้วย ความสนิทสนมเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขต อยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ จะมีบ้างที่เดินจูงมือกันข้ามถนน นอกนั้นไม่มีอะไรเกินเลย(สมัยนั้น การจับมือถือแขนยังถือเป็นเรื่องสำคัญ คนอื่นไม่รู้น๊ะว่าจะคิดแบบนี้ป่าว) ไปเที่ยวไหนกันทีก็ไปกันทั้งครอบครัว และจะมีเค้าติดสอยห้อยตามไปด้วยทุกครั้ง อนาคตวาดเอาไว้สวยหรู เรากับเค้าคงได้แต่งงานกันแน่ เพราะผู้ใหญ่เห็นชอบทั้งสองฝ่าย และตัวเราเองก็ไม่ได้รังเกียจเค้า ซ้ำจะรักเค้ามาก และรักมากขึ้นทุกวันที่คบกัน เขาดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย 
                      ปลายปีก่อนเรียนจบ เรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิด ช่วงนั้นปิดเทอม กลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด ปะป๋าพร้อมกับเค้าก็ไปส่งด้วย เค้าเองก็เป็นคนพื้นเพเดียวกับแม่ เป็นคนจังหวัดเดียวกันกับแม่ และครอบครัวเค้าส่วนใหญ่เล่นการเมือง เป็น สส. เป็นครอบครัวที่แม้เอ่ยชื่อแล้วมีน้อยนักที่จะไม่รู้จัก มีบ้านอยู่ทั้งต่างจังหวัดและในกรุงเทพฯ เค้าบอกกับเราว่า อยากกลับไปหาลุง แล้วไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วย เราเองก็อุ่นใจที่อย่างน้อยปะป๋ายังไปด้วยคงไม่มีอะไร แต่. ในความอบอุ่นใครเลยจะคิดว่าจะมีสิ่งแอบแฝงมาด้วย 
                       รุ่งขึ้นเป็นวันพระ แม่ไปวัด ปะป๋าไปด้วย เราอยู่บ้านกันสองคน ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนไม่มีสติ ตอนนั้นเค้าเป็นเหมือนคนไม่มีสติ น่ากลัว เรานั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง เค้าเดินลงมาจากชั้นบน ตรงเข้ามาหาเรา จับที่หัวไหล่ทั้งสองข้าง เล็บที่เขาไว้ยาวจิกลงไปที่เนื้อ .เจ็บใจจจะขาด แต่.ยังไม่เท่าความตกใจที่มีทั้งหมด เค้าเป็นอะไรไป ..เราเองไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น ก็ไม่ได้ระวังตัว ร้องได้คำเดียวว่า ปะป๋าาาาา
                        หลังจากนั้นอะไรเกิดขึ้นเราไม่ทราบ เพราะรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่ที่โรงพยาบาล ไม่อยากคิดว่าสิ่งที่เราหวังไว้ ความสุข ความฝัน ดับมืด ไม่มีแสงสว่างส่องให้เห็น ทราบแต่ว่ามีการแจ้งความ มีการวิ่งเต้นเพื่อให้คดีมันจบสิ้น ดีหน่อยตรงที่เราไม่ได้โดนข่มขืน เพียงแต่ความรู้สึกที่มีหลังจากนั้นไม่เหมือนเดิม ..ชีวิตคนเรามีเท่านี้เหรอ ตัณหา หน้ามืด 
	หลังจากที่จบคดีเนื่องจากผู้ใหญ่คุยกันและสรุปผลออกมาว่า เราไม่ได้เสียหายอะไร ตัวเค้าเองก็ทำไปด้วยขาดสติ หากจะเอาเรื่องกันไปก็รังแต่จะเสียชื่อเสียงทั้งสองฝ่าย ให้เลิกแล้วต่อกัน หรือจะให้ทั้งสองคนแต่งกัน
ซึ่งตรงนี้เราเสียใจมากเมื่อเค้าบอกกับเราว่า ไม่แต่งด้วยเพราะเราเป็นคนผิดปกติ น่ากลัว เราไม่ทราบหรอกน๊ะว่าตอนที่เราตกใจ สลบไปนั้น อาการเป็นอย่างไรบ้าง แต่เค้าบอกว่า เราน่ากลัว หากอยู่กันไปแล้วเราเป็นแบบนี้ชีวิตเค้าคงไม่มีความสุข โอววววววววววว ..เรา.ช๊อคอีกครั้ง.รอบข้างมีแต่ความมืดมิด
	จบภาคนี้ หากสนใจ  อ่านต่อในช่วงอยู่ในความมืด				

จิตใจคนยากแท้หยั่งถึงจริง ๆ