มิตรภาพของเพื่อนตอนที่ 4 เจ้าค่า มาแล้วเจ้าค่า

ป.ปิ่น

หลังจากที่ทศพรสังเกตพฤติกรรมของรินดาแล้ว เขาจึงตัดสินใจถามรินดาว่า รินดาเธอชอบฉันอยู่รึป่าว รินดาได้ยินดังนั้นเธอถึงกับอึ้ง  แล้วสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ตอบคำถามนั้น เธอบ่ายเบี่ยงโดยการพูดเรื่องเรวัลแทน เออ..จริงสิทศพรวันนี้เธอได้บอกรักเรวัลรึป่าว ทศพรได้ยินดังนั้นเขาเศร้าที่เขาไม่ได้รับคำตอบในสิ่งที่เขาถามรินดา  แต่เขาก็ไม่ได้เลิกสงสัยรินดาเลย เขาจึงตอบคำถามรินดาไปว่า บอกแล้ว เขานิ่งคิดอยู่ครู่นึง และคิดว่าน่าจะใช้โอกาสนี้ที่จะพิสูจน์รินดาคือคนที่รักและรอเขาไหม  เขาจึงตอบต่อไปว่า เรวัลก็ตอบตกลงเราด้วยละ รินดาได้ยินดังนั้นหัวใจของเธอเหมือนกับหล่นไปอยู่ที่เท้าอีกครั้ง  แล้วเธอก็หน้าซีด  เหม่อลอย  และน้ำตาใสๆของเธอก็ร่วงลงมาโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย  ทศพรเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน ที่เห็นรินดามีน้ำตา   เขาจึงรู้สึกผิดมาตลอด ( หลังจากวันนั้นรินดาก็ทำตัวออกห่างจากเรวัล และทศพรนะค่ะ ) จนวันหนึ่งรินดาเกิดอาการกำเริบขณะที่เขากำลังซ้อมละครอยู่ ครูและนักศึกษาพากันตกใจจึงรีบนำส่งโรงพยาบาล รินดาถูกนำตัวเข้าห้อง ICU ทุกคนจึงทำได้แค่นั่งรอข้างนอก เมื่อแพทย์เดินออกมานอกห้อง เรวัลเป็นคนแรกที่วิ่งไปถามอาการของรินดา แพทย์จึงตอบเรวัลว่า คนไข้เธอเป็นโรคปอดครับ ปอดข้างขวาของเธอเป็นสีดำสนิท เป็นเพราะเธอได้รับเชื้อออกซิเจนคาร์บอนโซเดียมไนเตรด ( ตั้งเองนะเนี่ย ) เธอจะหายสนิทเลยก็ต่อเมื่อได้รับการเปลี่ยนถ่ายเลือดแดง ทุกๆ 3 เดือนครับ ช่วง 3 เดือนที่ผ่านมานี้ เธอไม่ได้รับการเปลี่ยนถ่ายเลือดแดงเลยจึงทำให้อาการกำเริบอย่างหนัก และครั้งนี้ก็ยังหาผู้ที่จะบริจาคเลือดให้เธอไม่เจอเลยครับ ทศพรเมื่อได้ยินดังนั้นเขารู้สึกเป็นห่วงรินดามาก อาจจะมากกว่าเรวัลด้วยซ้ำ เขารู้ว่าเขาและรินดามีกรุ๊ปเลือดตรงกัน เขาจึงยื่นขอบริจาคเลือดกับแพทย์ทันที เออ..คุณหมอครับ ผมขอบริจาคเลือดให้รินดาเองครับ เพราะผมกับรินดากรุ๊ปเลือดเดียวกันครับ หลังจากที่แพทย์ได้ยินดังนั้น จึงยินดีที่จะรับบริจาดเลือดจากทศพรเพื่อช่วยรินดา 3 ชั่วโมงผ่านไป รินดาได้รับการเปลี่ยนถ่ายเลือดเรียบร้อยแล้ว เธอฟื้นขึ้นมา พบกับเรวัลเพียงคนเดียว เธอจึงถามเรวัลว่า เรวัล ทศพรไม่มาเยี่ยมฉันเหรอ เรวัลได้ยินคำถามนั้นเขาจึงตอบรินดาไปว่า มาสิ เขาเพิ่งขอตัวกลับบ้านเมื่อกี้นี้เอง เออ..แล้วใครบริจาคเลือดให้ฉันเหรอ รินดาถามต่อด้วยความอยากรู้ อ๋อทศพรน่ะ เขากรุ๊ปเลือดตรงกับเธอเลยบริจาคให้ ในใจตอนนี้รินดาคิดอยู่ว่า ทำไมเขาจึงยอมบริจาดเลือดให้เรานะ หลังจากนั้นประมาณ 5 นาที ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทศพรนั่นเอง เขายิ้มให้เรวัลและรินดาอย่างอ่อนโยน เขาเดินมาหารินดาที่เตียงพร้อมกับดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ รินดาหายไวๆนะ รินดาได้ยินดังนั้นจึงรีบรับช่อดอกไม้นั่นไว้พร้อมกับตอบไปว่า ขอบใจมากจ๊ะ เราไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน่า