..... อากาศยามเช้ายังคงละมุนละไม ขอบฟ้าทางด้านตะวันออกยังคงปรากฏเพียงสีชมพูจางๆ แต้มีฟ้า อีกนิด เติมสีขาวอีกหน่อย เจือสีทองอ่อนๆ หากใส่สีฟ้าให้มาก ความเย็นตารวมตัวโรยอ่อนในหัวใจ ไม่ใช่อ่อนล้า หรือไร้หวัง แต่มันกุ๊กกิ๊กกับหัวใจให้แหงนมองพร้อมกับส่งรอยยิ้มนิดๆในสีหน้า ...คงใช้ได้นะสำหรับชีวิตยามเช้าในวันนี้ ...กระดาษสีขาวก็คือแผ่นฟ้า ใจทีตรึกตราก็คือดินสอที่แต่งวาด ปลายอีกด้านแห่งดินสอเป็นพู่กันที่ละเลงสีให้ชีวิตให้หัวใจ ฉันลงมือวางวาดหัวใจสวย รักจรายเจิดฉวีไม่มีหมอง อยากให้คนของหัวใจได้ไตร่ตรอง คอยเฝ้ามองยิ้มแย้มให้แจ่มใจ หยอดสีแดงแฝงสีอ่อนฉอ้อนรัก พรหมาทักมิหลบสยบไฉน ลอยล่องฉิวราวพริ้วระเริงไพร ให้วันใหม่มีค่าทั่วหน้าเทอญ จรดปลายใจจิกลงในกระดาษฟ้า ลากเลื่อนลายเส้นทีละนิดไต่ขึ้น หักมุมโค้งเป็นร่องแล้วลากต่อวนกลับมาให้จรดใจ กว่าบทบาทชีวิตจะลุไปในหนึ่งวัน หัวใจนับพันนับหมื่นดวงรอนแรม ดุ่มเดิน หรือ เร่งรีบ ก็จงมีแสงแห่งความรักอันน่าพิศมัยไว้ด้วยเถิด ความรักในทุกรูปแบบเป็นสิ่งามงด ดุจดังเราหยอดสีสวยให้เจ้ารูปหัวใจยามนี้ ไออุ่นแห่งหัวใจเบ่งบานล่องลอยจากในใจ แบ่งมาฝากให้เป็นไมตรียามเช้านี้ หลบมุมหวานๆมาทานปาท่องโก๋กันนิด สบตาติ๊ดๆกับใครสักคน แล้วก็ปนด้วยรอยยิ้ม ชิมกาแฟก็จะรู้สึก....อือม์ อร่อยนะวันนี้ ...เอนหลังพิงเก้าอี้ ให้อยู่ในกิริยาสบายๆ ทำตาประกายย้อนหัวใจไปหาสิ่งที่ทำให้หัวใจมีพลัง มีรอยยิ้ม มีความอ่อนโยน มีความหวังดี ให้รามตัวเป็นแต่ดีๆๆๆๆๆๆๆ แล้วไขประตูหัวใจให้ดัง แกร็กๆๆๆๆๆ ปล่อยปนมาในสายลม ให้มันไปชม ไปชื่นไปยื่นให้ หัวใจอื่นได้รู้สึกเช่นเดียวกัน ....โอ เกิดอะไรขึ้น เสียงฟ้าร้องครึนๆๆๆ ฝนจะตกเหรอ ขอให้ตกเป็นลีลา แห่งเพลงรักเถิดนะ เมื่อยามที่เจ้าหยุดหยดหยาด ดวงตะวันจะเริ่มฉายแสงแรงขึ้น รุ้งสวรรค์จะได้เยือน และแต่งแต้มฟ้า และทางฝันให้ เบิกบานทุกห้องดวงใจ หัวใจ....ในกระดาษแห่งฟากฟ้า ไม่ได้โรยเพียงงาเพชรนะ .... หัวใจ...ในกระดาษ เป็นหัวใจติดยิ้ม ติดตา มีขา แล้วพากันเต้นระบำ แล้วจะร้องเพลงอะไรประกอบดีนะ ....สุขกันเถอะเรา.... หรือ.....รักเธอเสมอ..... หรือ...โอ ..เปิด คลื่นกันเองเถอะนะ แต่ขอให้หัวใจงามก็แล้วกัน คิดถึงทุกคนยามเช้า...
22 เมษายน 2547 07:08 น. - comment id 73415
..ไหงชื่อมันเป็หยั่งงั้นไปได้ ..เลข6 มันมาตอนไหนไม่รู้ เพราะเขีนยนหน้าเครื่องคอมนะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวถ้าว่าง จะแต่งให้ใหม่ ..... หัวใจ.. โกหก.... อรุโณทัย อาภาภัส ๒๒ เมษายน ๒๕๔๗
22 เมษายน 2547 07:55 น. - comment id 73418
มาอ่านตอนเช้า ๆ อากาศเย็นสบาย อ่านอะไร มันเป็นน้ำตาลไปหมด แม้เรื่องหนัก ๆ ก้อยังผ่อนเป็นเบาได้น๊ะพี่ตะวัน อารมณ์คนเรานี่สำคัญไม่น้อย อารมณ์ดีก็จะมองในด้านดี อารมณ์ร้ายเมื่อไหร่แม้เรื่องดีดี ยังมองไม่ดีได้ จริงป่าวคะ หวานนัก รักนี้ มีให้ หวานใจ รักนั้น ฝันหา หวานหนอ อบอุ่น ไม่พอ หวานก้อ..รักหวาน.ตะวันใจ มารักพี่ตะวันด้วยคนค่ะ
22 เมษายน 2547 21:51 น. - comment id 73447
ตอบขอบคุณมัดหมี่นะคะ พี่ว่าเราเขียนอะไรที่คิดแล้วไม่เกร็งสมองได้ก็โอเค