ฉันพาตัวเองเดินทางไปไกลแสนไกลจากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยหวังว่าสิ่งใหม่ๆในโลกกว้าง ได้ทำให้ฉันเรียนรู้ว่าตัวเองช่างเป็นสิ่งเล็กน้อยในโลกใบนี้ และเลิกใส่ใจกับปัญหาเล็กๆน้อยๆในคนตัวเล็กๆคนนี้เสียที ฉันเดินย่ำเท้าไปไกลแสนไกล....หลายคราที่เหนื่อยจนไม่รู้ว่าจะเดินไปถึงจุดหมายหรือไม่ แต่ฉันก็ยังเดินไปเพื่อว่า...ความลำบากและเหนื่อยยาก จะทำให้ฉันเลิกคิดถึงเธอสักนาที บางครั้ง...ฉันต้องย่ำลงไปบนพื้นดินด้วยเท้าเปลือยเปล่า เศษไม้ตามรายทางบาดเท้าฉันในดินโคลนที่เปียกแฉะ เธอคงไม่รู้ ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน ในขณะที่เธอกำลังเดินไปบนพื้นคอนกรีตหรือพรมนุ่มๆ สายฝนหลั่งไหลมาอย่างไม่ปรานี.... ความห่วงใยในหมู่เพื่อนฝูงที่ไม่ทอดทิ้งกัน ให้ความอบอุ่นทางใจ เราเบียดเสียดกันท่ามกลางลมหนาว ให้ความอบอุ่นทางกาย แต่เราต่างมีเพียงเสื้อผ้าเปียกๆชุ่มฝน มีเพียงอ้อมแขนตัวเองที่โอบกอดไล่ความหนาวเย็น เธอคงไม่รู้....ว่ามันเหน็บหนาวเสียดแทงใจขนาดไหน ในขณะที่เธอซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่น หรือ มีบางคนอยู่ในอ้อมกอด ตอนนั้น....อดีต...ราวกับสิ่งที่ผ่านมาไกลแสนไกล ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย อนาคต...ราวไม่มีแล้วความฝันลมๆแล้งๆ... มีแต่...ปัจจุบันนี้ ขอเพียงข้ามผ่านมันไปได้อย่างหนักแน่น ตอนนี้...ไม่มีรอยยิ้มเสแสร้ง...ไม่มีน้ำใจจอมปลอม...ไม่มีคำรัก...คำปลอบใจ ฉัน.....อยากเจอเธอที่นี่ อยากเห็นเธอ ราวกับเห็นตัวเองที่ไม่มีอะไรห่อหุ้มด้วยเปลือกของสิ่งที่ต้องเป็น สิ่งที่ต้องทำ ฉัน....อยากเห็น ว่าเธอจะเป็นลมหนาวที่กรีดลึกไปถึงหัวใจฉัน หรือ จะเป็นกองไฟขับไล่มันไปเสีย ฉัน....อยากเห็น ว่าเธอจะเป็นเหมือนผ้าห่มอุ่นที่ไม่ทำให้ฉันเหน็บหนาวไปกว่านี้ หรือ ยิ่งเร่งให้ฉันตายไปเพราะความหนาวนั้น นั่นเป็นอย่างเดียว....ที่จะบอกได้ว่าความรักของเธอคืออะไร ไม่ก็...ปล่อยให้มันเป็นเพียงคำหวานไหวพัดผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป... เหมือนความหิว เหมือนความอยาก... เพียงแค่ผ่านการบำบัด...ก็หลงลืมไปแล้วว่าความรู้สึกเมื่อครู่...มันคืออะไร
3 กันยายน 2545 22:41 น. - comment id 66267
เป็นการเขียนแบบบ่นๆ เรื่อยเปื่อยไม่มีจุดหมายจิงๆ จ้า....... แล้วมันคืออะไรก้อยังมะรู้เลยเนี่ย....... จริงๆ นา
3 กันยายน 2545 23:50 น. - comment id 66269
อ้าว ถ้ารู้แล้วจะตั้งคำถามและคาดหวังจะรู้เหรอคะ
4 กันยายน 2545 04:42 น. - comment id 66271
พี่มาแกล้งน้ำเล่นๆ จ้า..... ฮี่ๆๆ จาเอาไปลงเว็บพี่นา..... นะนะนะนะ นะจ๊ะน้ำ.... ม่ายรุม่ายชิแล้วละ....... ถึงจะบ่นไปเรื่อย ก้อโดนใจจ้า.... ม่ายรุจิ ทำหน้าม่ายรุม่ายชิ ไปดีก่า........
5 กันยายน 2545 22:11 น. - comment id 66300
อืม.... รู้สึกดี-ดีน่ะ มันบรรยายไม่ถูกเลย ว่าชอบแค่ไหน ...
7 กันยายน 2545 20:18 น. - comment id 66310
ซนคุงโม้ ... แต่เราไม่โม้น๊า อย่ารักคนอื่นมากกว่าตัวเองจิ อย่ายอมเจ็บเพื่อมองคนอื่นมีความสุข เขียนได้ดีจ๊ะ ขอชม
7 กันยายน 2545 20:19 น. - comment id 66311
ซนคุงโม้ ... แต่เราไม่โม้น๊า อย่ารักคนอื่นมากกว่าตัวเองจิ อย่ายอมเจ็บเพื่อมองคนอื่นมีความสุข เขียนได้ดีจ๊ะ ขอชม (ได้แต่บอกน้ำแหล่ะเราก็ยางทำไม่ได้เยย)
11 กันยายน 2545 12:19 น. - comment id 66358
บ่นหรือเปล่า ครับ
11 กันยายน 2545 14:02 น. - comment id 66362
อยู่ที่ว่า เมื่ออ่านแล้วให้ความสำคัญกับเนื้อหาหรือว่าที่เขียนไว้ตรง note น่ะ
13 กันยายน 2545 14:03 น. - comment id 66376
ในอารมณ์หนึ่งเนอะ หนูน้ำ...ระบายอารมณ์ด้วยตัวอักษร..ป้าว่าความสำคัญอยู่ที่ว่า ...เราตามอารมณ์เราทันน่ะจ่ะ
26 กันยายน 2545 20:29 น. - comment id 66529
เจ๋งดีค่ะ
1 มกราคม 2546 11:57 น. - comment id 67203
อยากรู้เหมือนกันคับ ความรักคืออะไร? รู้แล้วตอบด้วยนะคับ พี่ละอองน้ำ
7 มกราคม 2547 13:29 น. - comment id 70615
ถ้าอ่านแบบไม่ตั้งใจ เหมือนมันวกวนยังไงก็ไม่รู้
11 เมษายน 2549 10:29 น. - comment id 90373
ปกติแล้ว ถ้าตัวเองอ่านงานใครแบบ \"ไม่ตั้งใจ\" ก็จะไม่วิจารณ์งานใคร เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว คำวิจารณ์ของเรา ก็อาจทำให้คนอื่นหันมาวิจารณ์เราได้