สวนฯใหญ่ ในฐานะพี่ ยังไม่ยอมลุกไปไหน ยังคงเก็บอุปกรณ์ต่อไปเรื่อยๆ ฟ้าที่เริ่มมืดส่งสัญญาณอันตราย ฝนตกลงมาแล้วในท้องฟ้าฝั่งใกล้ๆ และกำลังเรื่อยมา 17.30 น. น้องแถว A ได้เดินลงจากแสตนด์ แต่เหมือนฟ้าไม่เข้าข้าง ยังไม่ทันจะลงหมดแถว สายฝนก็สาดลงมาอย่างหนัก ส่งผลให้น้องที่อยู่แถวอื่นหลีกหนีกันลงจากแสตนด์ ต่างคนต่างวิ่งเพื่อหลบฝน หลายคนแย่งกันไปจนลืมทุกอย่าง ต่างทิ้งอุปกรณ์ของตัวเอง ต่างลืมไปว่าอุปกรณ์เหล่านี้คือชีวิตของรุ่นพี่ คือสิ่งที่คอยสร้างชื่อเสียงให้แก่โรงเรียนที่เขามาอาศัยพึ่งใบบุญแห่งนี้ เพลท สิ่งที่ฉันได้รับการสั่งสอนจากรุ่นพี่สมัยเป็น Staff เชียร์ว่า รักษาเพลทเท่าชีวิต ฉันยืนบังสายฝนให้แก่ 1:1 และคอยบอกให้น้องเอาถุงคลุมเพลทเพื่อไม่ให้เสียหายมากกว่านี้ กระดาษสีเมื่อโดนน้ำก็ต้องเปื่อยยุ่ยเป็นธรรมดา แน่นอนเพลทเสียหายมากแน่ๆ เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ที่ฉันยืนตากฝนอยู่บนแสตนด์โดยไม่คิดที่จะหาที่กำบัง สิ่งที่ฉันห่วงไม่ใช่ตัวฉันเอง แต่เป็นเพลท 1:1 และอุปกรณ์เชียร์ เพราะมันคือหยาดเหงื่อของเชียร์ที่กว่าจะเป็นรูปเป็นร่าง ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะซาเม็ดลงและยังคงตกหนักขึ้นเหมือนฟ้าพิโรธ เหมือนฟ้าโกรธที่รุ่นน้องทำไม่ดีจึงลงโทษลงมา แต่มันก็เป็นการลงโทษที่หนักหนา รุนแรงมากทีเดียว หากเวลานั้นฉันอารมณ์ดีฉันคงคิดว่าตัวเองกำลังถ่ายมิวสิกวิดีโออยู่แน่ๆ สายฝนยังคงตกลงมาเหมือนฟ้ารั่ว ท้องฟ้าจากสีทองเป็นสีเทา น้องลงจากแสตนด์เกือบหมดแล้ว ฉันเหลือบไปเห็นสวนปทุมฯ มาช่วยกันเก็บอุปกรณ์ที่น้องๆทิ้งไว้ และที่สำคัญ พวกเขาเป็นผู้หญิง แต่กลับมีสปิริตและความรักโรงเรียนมากกว่า น้องสวนใหญ่ฯบางคนซะอีก ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจในความเป็นพี่-น้อง จริงๆ ฉันเดินลงจากแสตนด์พร้อม 1:1 ที่ถูกคลุมถุงอย่างดี ร่างกายของฉันเปียกชุ่มไปทั้งตัว คนอื่นๆก็เช่นกัน แต่ยังไม่มีใครย่อท้อ ต่างคนต่างยังช่วยกันขนของอย่างขะมักเขม้น เหมือนกับว่าไม่มีใครเหน็ดเหนื่อย สวนปทุมฯยังคงช่วยขนของ เสียงเพลงโรงเรียนดังขึ้นเพื่อเป็นการปลุกกำลังใจของทุกคน ต่างคนต่างแข็งขันช่วยกันอย่างสุดใจ ภาพนี้ทำให้ฉันน้ำตาคลอ ไม่น่าเชื่อว่าโรงเรียนน้องจะสปิริตรุนแรงเช่นนี้ เพลงโรงเรียนจบไปหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังคงมีเพลงอื่นดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง เม็ดฝนแต่ละเม็ดลงมาทำร้ายจิตใจ Staff เชียร์ทุกคน ต่างคนต่างไม่เป็นอันทำงาน ยังดีที่มีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามาช่วยบ้าง ทำให้งานรวดเร็วขึ้น ฉันสงสารและเห็นใจพวกเขา พวกเขาคงจะทำใจได้ยากที่จะเห็นสิ่งที่ตนรักเสียหายมากมายขนาดนี้ งานนี้สวนกุหลาบฯเสียหายไม่ต่ำกว่า 6 ล้านบาท เป็นงานที่เรียกว่า ได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ นับเป็นบทเรียนราคาแพงทีเดียว บทเรียนที่จะต้องจดจำและถูกจดบันทึกไว้ตราบนานเท่านาน และเป็นสิ่งที่ฉันจะจารึกไว้ในความทรงจำ ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บเอาไว้เป็นอุทาหรณ์เพื่อให้รู้ว่า ความลำบากสามารถพิสูจน์คนได้ เป็นอุทาหรณ์ที่ฉันจะยังไม่ลืมเลือนต่อไปอีกนานแสนนาน
รูปเก่าๆ
windsaint 1 ก.ย. 2545 19:16 น. - ID 213 
2121
0
0
2 กันยายน 2545 20:46 น. - comment id 66248
เอาไงดีเนี่ย เป็นผู้หญิงอ่ะ เขาไม่ให้เรียนที่สวนกุหลาบ ไม่แน่นะ งานแบบนี้ไม่เจ๊งกะบ๊งแน่นอน ถ้าอัลมิตราไปถือกระบองคุมอ่ะ .. จริงอ๊ะป่าวเจ้าลม ..
3 กันยายน 2545 20:20 น. - comment id 66266
สวัสดีค่ะ เราเปงสวนรุ่นน้องอานะ วันนั้นเราก็อยู่หน้าสแตนสวนใหญ่ด้วย เราก็เปียกไปทั้งตัวเหมือนกาน ขอเปงเพื่อนหน่อยน้า เมลเราคือ foitong@lemononline.com เกดจ้ะ
18 มกราคม 2553 21:02 น. - comment id 113329
ผมอยู่เทพศิรินทร์ พอดีผมไท่เปียกแต่มีเพื่อนอยู่ที่นั่นตอนเลิกเพลทเสียหายหมดเลยของสวนอะพอตอนเก็บเพลทอะเพื่อนผมบ้านมันอยู่ไกลเลยขอยืมเสื้อกับผมเปลี่ยนผมเห็นใจก็เลยให้ไปแล้วแลกกับเสื้และกางเกงมันสรุปมันใส่เสื้อ ท.ศ.กับกางเกงสีกากีที่แห้ง ส่วนผมทั้งๆที่อยู่เทพแต่กลับใส่เสื้อ ส.ก. ที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อและฝน กับกางเกงสีดำที่ เปียกซก เดินกลับบ้าน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ