แปรอักษรสวนสัมพันธ์(2)

windsaint

สวนฯใหญ่ ในฐานะพี่ ยังไม่ยอมลุกไปไหน ยังคงเก็บอุปกรณ์ต่อไปเรื่อยๆ
ฟ้าที่เริ่มมืดส่งสัญญาณอันตราย 
ฝนตกลงมาแล้วในท้องฟ้าฝั่งใกล้ๆ และกำลังเรื่อยมา
17.30 น. น้องแถว A ได้เดินลงจากแสตนด์ 
แต่เหมือนฟ้าไม่เข้าข้าง ยังไม่ทันจะลงหมดแถว สายฝนก็สาดลงมาอย่างหนัก
ส่งผลให้น้องที่อยู่แถวอื่นหลีกหนีกันลงจากแสตนด์ ต่างคนต่างวิ่งเพื่อหลบฝน
หลายคนแย่งกันไปจนลืมทุกอย่าง ต่างทิ้งอุปกรณ์ของตัวเอง
ต่างลืมไปว่าอุปกรณ์เหล่านี้คือชีวิตของรุ่นพี่ 
คือสิ่งที่คอยสร้างชื่อเสียงให้แก่โรงเรียนที่เขามาอาศัยพึ่งใบบุญแห่งนี้
เพลท สิ่งที่ฉันได้รับการสั่งสอนจากรุ่นพี่สมัยเป็น Staff เชียร์ว่า รักษาเพลทเท่าชีวิต
ฉันยืนบังสายฝนให้แก่ 1:1 และคอยบอกให้น้องเอาถุงคลุมเพลทเพื่อไม่ให้เสียหายมากกว่านี้
กระดาษสีเมื่อโดนน้ำก็ต้องเปื่อยยุ่ยเป็นธรรมดา แน่นอนเพลทเสียหายมากแน่ๆ
เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ที่ฉันยืนตากฝนอยู่บนแสตนด์โดยไม่คิดที่จะหาที่กำบัง
สิ่งที่ฉันห่วงไม่ใช่ตัวฉันเอง แต่เป็นเพลท 1:1 และอุปกรณ์เชียร์
เพราะมันคือหยาดเหงื่อของเชียร์ที่กว่าจะเป็นรูปเป็นร่าง 
ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะซาเม็ดลงและยังคงตกหนักขึ้นเหมือนฟ้าพิโรธ 
เหมือนฟ้าโกรธที่รุ่นน้องทำไม่ดีจึงลงโทษลงมา แต่มันก็เป็นการลงโทษที่หนักหนา รุนแรงมากทีเดียว
หากเวลานั้นฉันอารมณ์ดีฉันคงคิดว่าตัวเองกำลังถ่ายมิวสิกวิดีโออยู่แน่ๆ 
สายฝนยังคงตกลงมาเหมือนฟ้ารั่ว ท้องฟ้าจากสีทองเป็นสีเทา 
น้องลงจากแสตนด์เกือบหมดแล้ว ฉันเหลือบไปเห็นสวนปทุมฯ มาช่วยกันเก็บอุปกรณ์ที่น้องๆทิ้งไว้
และที่สำคัญ พวกเขาเป็นผู้หญิง แต่กลับมีสปิริตและความรักโรงเรียนมากกว่า น้องสวนใหญ่ฯบางคนซะอีก
ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจในความเป็นพี่-น้อง จริงๆ 
ฉันเดินลงจากแสตนด์พร้อม 1:1 ที่ถูกคลุมถุงอย่างดี ร่างกายของฉันเปียกชุ่มไปทั้งตัว คนอื่นๆก็เช่นกัน
แต่ยังไม่มีใครย่อท้อ ต่างคนต่างยังช่วยกันขนของอย่างขะมักเขม้น เหมือนกับว่าไม่มีใครเหน็ดเหนื่อย สวนปทุมฯยังคงช่วยขนของ 
เสียงเพลงโรงเรียนดังขึ้นเพื่อเป็นการปลุกกำลังใจของทุกคน ต่างคนต่างแข็งขันช่วยกันอย่างสุดใจ
ภาพนี้ทำให้ฉันน้ำตาคลอ ไม่น่าเชื่อว่าโรงเรียนน้องจะสปิริตรุนแรงเช่นนี้
เพลงโรงเรียนจบไปหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังคงมีเพลงอื่นดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย
ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง เม็ดฝนแต่ละเม็ดลงมาทำร้ายจิตใจ Staff เชียร์ทุกคน 
ต่างคนต่างไม่เป็นอันทำงาน ยังดีที่มีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามาช่วยบ้าง ทำให้งานรวดเร็วขึ้น
ฉันสงสารและเห็นใจพวกเขา พวกเขาคงจะทำใจได้ยากที่จะเห็นสิ่งที่ตนรักเสียหายมากมายขนาดนี้
งานนี้สวนกุหลาบฯเสียหายไม่ต่ำกว่า 6 ล้านบาท เป็นงานที่เรียกว่า ได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ 
นับเป็นบทเรียนราคาแพงทีเดียว บทเรียนที่จะต้องจดจำและถูกจดบันทึกไว้ตราบนานเท่านาน
และเป็นสิ่งที่ฉันจะจารึกไว้ในความทรงจำ ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี 
เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บเอาไว้เป็นอุทาหรณ์เพื่อให้รู้ว่า ความลำบากสามารถพิสูจน์คนได้ 
เป็นอุทาหรณ์ที่ฉันจะยังไม่ลืมเลือนต่อไปอีกนานแสนนาน				
รูปเก่าๆ				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    2 กันยายน 2545 20:46 น. - comment id 66248

    เอาไงดีเนี่ย เป็นผู้หญิงอ่ะ เขาไม่ให้เรียนที่สวนกุหลาบ ไม่แน่นะ งานแบบนี้ไม่เจ๊งกะบ๊งแน่นอน ถ้าอัลมิตราไปถือกระบองคุมอ่ะ .. จริงอ๊ะป่าวเจ้าลม ..
  • บ๊ะจ่างไส้ลูกเกด

    3 กันยายน 2545 20:20 น. - comment id 66266

    สวัสดีค่ะ เราเปงสวนรุ่นน้องอานะ วันนั้นเราก็อยู่หน้าสแตนสวนใหญ่ด้วย เราก็เปียกไปทั้งตัวเหมือนกาน ขอเปงเพื่อนหน่อยน้า เมลเราคือ foitong@lemononline.com
    เกดจ้ะ
  • ท.ศ.

    18 มกราคม 2553 21:02 น. - comment id 113329

    ผมอยู่เทพศิรินทร์ พอดีผมไท่เปียกแต่มีเพื่อนอยู่ที่นั่นตอนเลิกเพลทเสียหายหมดเลยของสวนอะพอตอนเก็บเพลทอะเพื่อนผมบ้านมันอยู่ไกลเลยขอยืมเสื้อกับผมเปลี่ยนผมเห็นใจก็เลยให้ไปแล้วแลกกับเสื้และกางเกงมันสรุปมันใส่เสื้อ ท.ศ.กับกางเกงสีกากีที่แห้ง
    ส่วนผมทั้งๆที่อยู่เทพแต่กลับใส่เสื้อ ส.ก.
    ที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อและฝน กับกางเกงสีดำที่
    เปียกซก เดินกลับบ้าน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน