:: Letter of Love ::

นางสาวใบไม้

คนที่ฉันรัก... 
       นี่จะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฉันเขียน..ถึงเธอ..ในขณะอยู่ในผืนแผ่นดินเดียวกัน..ฉันเสียใจที่จะบอกกับเธอว่าเราไม่น่าจากกันเช่นนี้เลย- -เป็นเพราะฉันเองที่ผิด..ที่ผูกมัดคนที่ตัวเองรักแน่นเกินไป..ฉันเรียกร้องจากเธอมากไปทุกอย่าง..สิ่งที่ทำลงไปอาจมองดูว่าฉันใช้อารมณ์และไม่มีเหตุผล..ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง..ถึงวันนี้ฉันยอมรับ..ยอมรับแล้วว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกัน.ฉันเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อน..ก็เหมือนกับที่เธอบอกนั่นแหละว่ากลัวจะหมดเรื่องคุย..ใช่ฉันกลัว..กลัวไปสารพัด...และที่สุดคือกลัวเธอไม่สนใจฉัน...
       --คนดี-- ทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ..ฉันรู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ นั่นทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจ และรู้สึกว่าชีวิตตัวเองมีค่า..มีกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่..ทุกครั้งที่เธอเงียบหายไป...แม้เป็นเวลาแค่วันสองวัน..ฉันก็แทบจะทนอยู่ไม่ได้..เฝ้ากดโทรศัพท์..ด้วยหวังว่าปลายทางจะตอบรับ..ด้วยน้ำเสียงของคนที่ฉันรัก...ฉันพยายามแล้วที่จะไม่รักเธอ..พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้...โลกของเราเป็นแค่โลกของความฝัน..แต่ฉันก็ไม่อยากตื่น..ขึ้นมาเพียงเพื่อพบกับความว่างเปล่า..โลกที่มีเธออยู่ด้วยคือสิ่งที่ฉันปรารถนา..ฉันรู้ดีว่า..ไม่วันใดวันหนึ่ง...วันนี้ก้จะมาถึง..แต่ฉันพยายามแล้วที่จะยื้อยุดเวลาแห่งความรักที่มีต่อเธอเอาไว้ให้นานที่สุด...แต่...เธอก็ไม่มีวันรับรู้...เราพบกันได้แค่..นี้..แค่น้ำเสียงและปลายนิ้วที่สัมผัสกับคีย์บอร์ด..และต่อแต่นี้ก็นับวันจะไกลห่าง..ทั้งในความฝันและความจริง...ฉันมาพบเธอวันนี้เพื่อจะกล่าวคำลา....ฉันเพิ่งตัดสินใจเมื่อไม่กี่วันนี้เอง..ที่จะเดินทางไปสู่ดินแดนไกลแสนไกลทั้งๆที่ประวิงเวลามาตลอด...อย่าโกรธนะคนดี...ถ้าฉันจะบอกว่าเวลาที่ฉันมีทั้งหมดเพื่อรอคอยคำตอบของเธอ...เพราะมันคงฟังดูงี่เง่าสิ้นดีในความรู้สึกของใครๆ...แต่สำหรับฉันมันคือความหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตอีกครั้งหนึ่ง....
       ฉันถึงมารอคอยเธอทุกค่ำคืนในที่ๆเราเจอกันครั้งแรก...แต่ฉันก็พบกับความว่างเปล่า..กับความผิดหวัง...ถึงฉันจะพยายามเข้าใจ...ว่าเธอไม่มีเวลาแต่ฉันก็น้อยใจ...อดน้อยใจไม่ได้ที่เธอไม่มาหาฉัน...เธอบอกว่าเธอเคยมารอฉัน...นี่คงเป็นคราวที่ฉันต้องมารอเธอบ้างสินะ...เธออดทนกับการรอคอยมาตลอด...แต่ฉันผิดเอง..ที่อดทนไม่พอเท่าที่เธอเคยทำได้....แล้วฉันก็ได้รับรู้เรื่องบางเรื่อง..อะไรบางอย่างที่ฉันไม่อยากรู้...เพราะมันทำให้ฉันเจ็บปวด...ที่ต้องรู้ว่า..เธอมีใครต่อใครอีกมากมาย...ที่คอยห่วงใยเธอ..ที่จริงฉันน่าจะดีใจด้วยซ้ำที่คนที่ฉันรักเป็นคนที่คนอื่นรักเช่นกัน..ทว่า..ฉันกลับรับมันไม่ได้...คนดี..เธอรู้มั๊ย...ฉันร้องไห้เพราะโกรธที่เห็นเธอไปคุยกับคนอื่น...และร้องไห้เพราะโกรธตัวเองที่งี่เง่าสิ้นดี...ที่ไม่มีเหตุผล...แต่ฉันทำไปทุกอย่างก็เพราะฉันรักเธอ
           เธอแปลกใจมั๊ย..ทำไมเราถึงมาคุยกันได้...ทั้งที่มีคนอีกเป็นสิบเป็นร้อย...ทำไมเราเลือกที่จะคุยกัน..และสัญญาจะมารอกัน...ฉันยังจำได้ดี...คืนแรกที่เธอมาทักฉัน..เธอบอกว่าข้อความที่ฉันพิมพ์ไป..มันตลก..เธอเลยอยากรู้จัก..และนั่นก็ทำให้ฉันมีเธออยู่ในใจจนถึงวันนี้...มีคนมากมายเข้ามาในชีวิต..ฉันไม่อาจรับใครได้อีกแล้ว..ฉันบอกกับตัวเองว่าฉันไม่แคร์ว่าเธอจะรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง...ฐานะยังไง..แต่ขอแค่เพียงคนๆนั้นคือคนที่นั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของหน้าต่างบานนี้....และเป็นคนที่ฉันได้ยินน้ำเสียงเอื้ออาทร...มาตลอดระเวลา..ที่ผ่านมา..ฉันก็พอใจแล้ว..และไม่มีใครมีความหมายเท่ากับคนๆนั้นอีกแล้ว
           ---เมื่อเวลาผ่าน...ฉันเริ่มที่จะเรียนรู้ชีวิตและจิตใจของทั้งฉันและเธอ..ฉันมีคำตอบที่ตอบตัวเองได้..ทั้งยามหลับและยามตื่นคือ...คำถามที่ว่าทำไมฉันถึงคิดถึงเธอ...มากมายขนาดนี้...แต่ในเวลาเดียวกันฉันก็ได้เรียนรู้ว่า...เธอไม่เคยมีคำตอบให้ฉันเลย...ฉันต้องตอบคำถามที่เฝ้ารอ...ด้วยการเรียนรู้จากการกระทำ..ของเธอ...
       คนดีเวลาของฉันมีน้อย....วันนี้ฉันยังอยู่ที่นี่...แต่วันพรุ่งนี้..การเดินทางอันยาวไกลของฉันจะเริ่มต้นขึ้น...คืนนี้ฉันอยากจะคุยกับเธอทั้งคืนเหมือนคืนวันแรกๆที่เจอกัน..และวันที่เรานัดมาคุยกัน..แต่ฉันก็..ทำให้มันจบลงรวดเร็วจนคาดไม่ถึง...
      ฉันจะใช้เวลาในคืนนี้--ทั้งคืนเพื่อเขียนเมลฉบับนี้.....เป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะทำให้เธอได้..
       วันที่ 4 เมษายนคือกำหนดการเดินทาง..ทั้งที่ฉันไม่อยากไปเลย... ฉันไม่อยากจากคนที่รัก...ฉันเคยเรียนรู้ว่ามันทรมาน..แค่ไหน...มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันต้องจากไปแบบนี้..แต่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่อยากไปเลย..หนึ่งในเหตุผลนั้นคือ- -เธอ - 
     ..ฉันคิดถึงเธอ....ฉันมีเพียงเธอ......ฉันอยากจะเดินทางไปตามหัวใจของฉัน..แต่มาถึงวันนี้มันไม่เหลืออะไรให้ต้องหวัง...ให้ต้องห่วงใยอีกแล้ว...ขอบคุณนะคนดี...สิ่งหนึ่งที่ฉันจะจำไว้คือความรู้สึกดีๆระหว่างกัน...กับเพลงที่ฉันคิดเข้าข้างตัวเองเสมอว่าเธอมอบให้ฉัน...คิดถึง.....
อะไรที่ฉันให้เธอไปฉันก็ไม่คิดจะเอาคืน...เก็บไว้นะ..เก็บไว้เพื่อเป็นตัวแทนสิ่งที่ทำให้เราเคยรู้จักกัน..และผ่านคืนวันดีๆมาด้วยกัน...
                                                                                                                                                       
                                                                    ....รักและคิดถึง...