แปรอักษรสวนสัมพันธ์

windsaint

ฉันยอมรับว่าฉันคาดหวังที่จะเห็นภาพแปรอักษรที่เยี่ยมยอดกว่าสวนฯอื่น 
อยากเห็นน้องที่มีสปิริตแปรรูปภาพที่สวยงามให้ฉันได้ดู 
เมื่อฉันไปถึง ฉันขึ้นแสตนด์ฝั่งคนดู ฉันนั่งดูการแปรอักษรไปเรื่อยๆ พลางใจฉันก็คิดไปว่า
เกิดอะไรขึ้นกับสวนกุหลาบฯ ที่เคยได้ชื่อว่าแปรอักษรดีที่สุด 
ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า น้องแปรอักษรผิด ถือเพลทไม่นิ่ง 
นี่น่ะหรือสิ่งที่ฉันรอคอย นี่น่ะหรือสิ่งที่ฉันอยากเห็น 
มันกลายเป็นเวลาที่ดูไร้ค่าเหลือเกิน แบบนี้ฉันสู้เอาเวลาไปนั่งคุยกับเพื่อนที่อื่น
สู้เอาเวลาไปเดินเตร็ดเตร่ สู้เอาเวลาไปอ่านหนังสือไม่ดีกว่าหรือ
แล้วเพื่อน Staff สมัยที่ฉันยังอยู่เชียร์ก็มาหาฉัน บอกให้ฉันไปช่วยเป็นสวัสดิการแถว
ฉันรีบตกลงทันที ทำไมน่ะหรือ? นี่คือโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะได้ขึ้นแสตนด์เชียร์อีกครั้งก่อนที่ฉันจะจบไป
ฉันขึ้นแสตนด์ด้วยความประหม่าเล็กๆ ก็ฉันไม่ได้ขึ้นมาเกือบ 2 ปี แล้วนี่ นับจากงาน Staff แปรอักษรวันลูกเสือ 
นานพอดูทีเดียวที่ฉันหันไปจับงานอื่นจนลืมการเชียร์ไป 
ฉันเข้าไปในกลุ่มสวัสดิการแถว ซึ่งส่วนใหญ่เป็นห้องคิงที่ฉันรู้จักคุ้นเคย ทำให้ความประหม่าของฉันลดลงไป
ภาพที่คุ้นเคย ลีดเดอร์ Staffที่คุมข้างๆ ประธานเชียร์ที่ยืนพูด ปลุกจิตใจที่หลับใหลอยู่ในส่วนลึกให้ตื่นขึ้นมาโลดแล่นอีกครั้ง
ฉันมองน้องที่อยู่ในแถว ทำไมน้องไม่ตั้งใจ ทำไมน้องไม่ร้องเพลง ยังคงเป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวสมอง และยังเป็นคำถามที่ค้างคาใจฉันอยู่จนบัดนี้ 
ฉันนั่งเชียร์ไปเรื่อยๆ และคอยสังเกตพฤติกรรมของน้องที่เปลี่ยนไปจากสมัยฉัน 
สมัยที่ฉันเป็นคนมานั่งแปร ทนร้อนได้มากกว่าที่น้องต้องทนอยู่นี้ น้องไม่เชื่อฟังรุ่นพี่
จนกระทั่ง Staff คนหนึ่งบ่นออกมาว่า เดี๋ยวนี้สวนกุหลาบฯมันเลวถึงขนาดนี้แล้วหรือ
ฉันได้แต่ยิ้มและไม่พูดอะไร
นี่คือสิ่งที่ฉันต้องเผชิญเมื่อตอนฉันอยู่ ม.4 สมัยที่น้อง Staff คนนั้น ม.2 ขณะนี้สิ่งที่เขาทำมันสะท้อนเข้าตัวของเขาเข้าแล้ว				

รูปนี้สวยดีนะ