มุมมองของความรู้สึก

Blacksilver

การที่เราต้องการที่จะอยู่คนเดียวนั้น  อาจเกิดจากความผิดหวังจากเรื่องใดเรื่อง
หนึ่ง  ซึ่งได้ตั้งความหวังกับมันไว้สูงมาก  ยิ่งตั้งความหวังไว้สูงเท่าไหร่  จะยิ่งทำให้ความผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น  แต่ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ความเป็นจริงข้อนี้ดีอยู่แล้วก็ตาม
แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดตั้งความหวังที่สูงเกินไปหรือแม้แต่เมื่อผิดหวังแล้ว  ก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดความผิดหวังนั้นไว้ได้เลย  ในทางกลับกันเมื่อเราสมหวังแล้วเรากลับลืมมันได้ในช่วงเวลาไม่นาน  และถึงแม้จะตั้งความหวังไว้สูงเท่าใดก็ตามเมื่อสมหวังแล้วนั้นก็ไม่ได้รู้สึกดีไปกว่ากันเลย  ลองถามตัวเองดูสิว่าจริงหรือเปล่า
การรักใครซักคนนั้นเป็นเรื่องที่แปลก  เมื่อเรารัก  ใครซักคน แล้วเราจะรู้สึกว่า ใครซักคน คนนั้นจะอยู่ในใจเราตลอดเวลา และไม่สามารถลบ ใครซักคน 
คนนั้นออกไปจากความคิดได้เลย  แต่เมื่อ ใครซักคน คนนั้นทำ บางสิ่งบางอย่าง 
ซึ่งเป็นเรื่องที่เราไม่สามารถรับได้แล้วนั้น  ใครซักคน คนนั้น  ก็จะเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการที่จะเห็นเลยแม้เพียงวินาทีเดียว  มันอาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึกที่เคยให้ไปนั้นกลับโดนหักหลัง และโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย  หรืออาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึก ดีๆ ที่เคยให้ไปนั้น มันถูกทำลายโดยคนที่เราหวังดีกับเราที่สุด  แต่สุดท้าย  เราก็เป็นได้เพียง แค่
คนโง่ คนหนึ่งที่ไม่มีความหมายอะไรเลยในสายตาของ ใครซักคน คนนั้นไม่งั้นคงเป็นแค่เพียง สิ่งของที่หมดอายุ หมดประโยชน์แล้ว  ไม่มีค่าพอที่จะเก็บไว้
	เวลาอาจจะทำให้ คน ลืมเรื่องราวที่ไม่มีความสำคัญ  สามารถลบความทรงจำที่ไม่มีหมายออกไปจากใจคนได้  แต่ในทางกลับกัน เวลากลับเป็นอาวุธที่ทำให้คนที่ไม่เคยมีความหมายในใจของ ใครซักคน นั้น ต้องเจ็บปวดอยู่กับความคิดที่เคยทำให้ตัวเองเสียใจ ความรู้สึกที่โดนมองข้าม ความเจ็บซ้ำที่ความรู้สึกไม่สามารถได้รับรู้ในสิ่งที่ต้องการ  มันอาจเป็นเพราะความหวังดี ที่เคยให้ไปแต่กลับไม่ได้รับการตอบรับจาก
 ใครซักคน
	เรื่องที่ผ่านมาแล้วคงไม่สามารถหวนคืน ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ทำให้เราผิดหวัง  เพราะฉะนั้น  นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้รับรู้ในเรื่องที่ไม่ต้องการจะรู้
ความหวังที่เคยตั้งไว้  ขอแค่เพียงแค่ได้ทำให้ ใครซักคน คนนั้น มีความสุขกับสิ่งที่ ใครซักคน คนนั้น ต้องการ  ได้รับรู้ว่า ใครซักคน คนนั้นมีคนที่คอยดูแล
และเมื่อ ใครซักคน คนนั้น มีคนที่คอยดูแลเอาใจใส่แล้ว มันก็ถือเป็นความสมหวังเล็กน้อยที่ควรจะทำให้รู้สึกมีความสุข  ถ้า ได้รับรู้ว่า ใครซักคน มี คนคนนั้น เป็นคนคอยดูแลแล้ว มันคงทำให้มีความสุขได้พอสมควรถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บแค่ไหน แต่ก็ยังดีกว่า ถูกปิดบังความจริงที่ต้องการจะรับรู้เสียอีก
		ใครซักคน  ที่เคยอยู่ในความคิด
	ใครซักคน  ที่เคยเฝ้าห่วงหา
	ใครซักคน  ที่เคยห่วงใยยามไกลตา
	ใครซักคน  ที่เคยคิดว่าเป็นคนดี
	ใครซักคน  ที่พบพานกลับไม่ใช่
	ใครซักคน  นั้นทำร้ายเรายิ่งกว่า
	ความหวังดีที่ถูกทิ้งจากสายตา
	ความหวังดีที่ไร้ค่าสำหรับเธอ
	คนคนนี้เคยมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้  เคยมีความสุขที่ได้ห่วงหา  เคยมีความสุขที่ได้เห็นเธออยู่ในสายตา  มีความสุขที่ได้รับรู้ว่าเธอสบายใจ  แต่แล้วก็ต้องมาพบว่า  เธอลืมสิ่งที่คนคนนี้เคยขอไว้  มันรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าความรู้สึกที่ผิดหวังใดๆที่เธอเคยมอบให้มา
		จากคนในมุมมืดคนนี้ที่เธอไม่เคยเห็นในสายตา
	เมื่อไหร่จะเลิกปวดร้าวซักที
			รอยร้าว
				เกลียดเธอ
					จากคนเคยหวังดี
									         14-02-45