หน้าส่วนตัว
.............ในความมืด...ในยามดึก...ทุกคืนวัน..น้ำตารอนๆรินๆ ตามอารมณ์ศิลปินกินข้าวธรรมดา..@
........ฉันพบกับคุณในหน้าจอนี่แหละค่ะ
มันก็แค่หน้าจอคอมพิวเตอร์ธรรมดา เมื่อว่างจากเกม หรือมึนกับเกมที่แพ้ๆๆๆ เรื่อย ก็หาเว็บ search มั่ง วิ่งตาม ลิงค์-link เค้าเข้ามาบ้าง
คุณคือใครไม่รู้ในความมืดที่ไม่มีตัวตน..@ มีแต่ชื่อปะหน้าเว็บไว้แบบยันต์กันผี
สรุปนิยาม
พวกคนเว็บไซต์ ในโลกไซเบอร์ก็มีมากมายหลายแบบ
พวกวิ่งหาคู่
พวกระบายความในใจ ไม่ค่อยสุภาพ
พวกเอะอะอาละวาด กร้าวร้าว
พวกอ่อนไหว เจ้าน้ำตา
@....พวกขี้อ้อนครึ่งวัน ....(แปลว่าอีกครึ่งวันก็ลืมว่าอ้อนอะไรไว้กับใคร)
.... พวกอ้อน ยี่สิบสี่ชั่วโมง ... คือเปิดเว็บออโต้ พบเมื่อใดก็ทัก อ้อนเสมอ ฯลฯ...
จะว่ามีความสำคัญบ้างก็คงมี ฉันนับเป็นเพื่อนในเว็บที่ไม่เคยรู้จัก สนุก ตลก ขำ เศร้า ฯลฯ
ล้วนเป็นแค่ตัวละครในเว็บ ที่เมื่อปิดโรงคือ หน้าจอคอมพิวเตอร์นี้ ละครนั้นก็จบทันที แต่บทบาทแต่ละคนยังตรึงตราในหัวใจอยู่ไม่วายเท่านั้น
คุณไม่ได้อยู่ในนั้นสักกลุ่ม..และฉันก็ไม่เคยจัดกลุ่มให้คุณเป็นพวกนั้นเลย เพราะฉันรู้ว่าคุณเข้าเว็บไซท์มาเพื่อทำหน้าที ในการดูแลเรื่องต่างๆให้เป็นไปอย่างสงบเรียบร้อย..@
ฉันคงไม่มีวันเจอคุณ ถ้าทุกเว็บมันสงบดี แต่เพราะบางเว็บไม่ค่อยสงบ มันล่มบ่อย โดนเจาะข้อมูล บ่อย โดนบล็อค บ่อย มัปัญหาได้ทุกวัน ฉันจึงเริ่มการสื่อสารกับคุณ ฉันจะแจ้งโน่นแจ้งนี่ให้คุณทราบเสมอว่า นี่ตอนนี้ ฉันมีปัญหาอยู่ตรงนี้ นะคะ...ปัญหาฉันเป็นอย่างนี้นะคะ เสมอ เสมอ..@
ฉันไม่ขอบรรยายได้ไหมว่า เรารู้จักกันได้อย่างไร เพราะฉันก็ไม่รู้ ว่า
คุณเข้ามาอยู่ในใจฉันเมื่อไหร่.. .ฉันเก็บคุณไว้ตรงซอกมุมหนึ่งซึงมีค่ามาก ..@ มีค่าเกินกว่าจะเอามาเล่น กับใคร หรือแม้จะคิดว่าจะเล่นกับคุณ ก็เปล่าเลย ..ฉันรู้สึกถึงคุณทุกครั้งว่าเป็นภาพในหมอกจางที่ห่างไกล แต่เป็นแสงสว่างเจิดจ้าอยู่ในกลางแสงหมอกนั้น..@
ฉันผิด
ฉันผิดแน่แน่ ที่เมื่อเริ่มแรกที่คุณเริ่มทักกับฉันตัวต่อตัวนั้น ฉันล้อเลียนขำคุณบ่อยๆ เพราะฉันเห็นคุณเป็น เด็ก เหมือนเด็กอื่นที่เข้าเว็บมาเล่นเรื่อยๆ
แต่คุณไม่ใช่เด็ก คุณถามฉันเสมอ ว่าฉันเป็นใคร อยากเห็นหน้า อยากรู้จักมากกว่านี้ อยากได้ยินเสียง อยากพบ ฯลฯ
ทุกคำถามของคุณ เหมือนการต้อนฉันไปสู่สุดมุมคอก ที่เปิดเตรียมไว้เพื่อการหล่นเพล้ง แตกกระจายของโลกในความฝันที่สนุกสนานน่ารักของฉัน.... ...ที่รัก..เธอไม่ควรรุกไล่ฉันขนาดนั้นเลย
เป็นเวลานานแค่ไหนที่เราเริ่มรู้จักกันแท้จริง ทุกคำถามและทุกคำตอบมันกระแทกใจกันจริง เพราะมันเป็นยามดึก ที่เงียบมาก บางทีฉันเห็นคุณ online อยู่คนเดียว เขียวคนเดียวทั้งจอ คุณตอบปัญหาทางเทคนิคฉันอย่างช้าๆใจเย็น และส่งอารมณ์หวานๆมาให้หลายๆครั้งกับคำตอบนั้น
คุณช่างฝัน ผิดกับงานประเภทเกี่ยวข้องเหล็กไหลแข็งแกร่งที่คุณทำ ..ฉันพยายามกลืนความรู้สึกอาวรณ์ทุกครั้งที่จะต้องบอกลาคุณ เพื่อจะไปนอนเสียที ทั้งๆที่ใจก็อยากจะคุยกับคุณในฐานะเพื่อนยามดึกไปเรื่อยๆ
ที่รัก
รู้ไหมว่าบางวันฉันไม่อยากจะเปิด msn online เลย
เพราะถ้าเห็นคุณ ฉันก็อยากจะทักคุณ
แต่ก็ไม่รู้ว่าคุณจะคิดว่าฉันกวนใจคุณหรือไม่
แต่ก็ไม่ทราบว่าคุณจะคิดอีกว่าฉันเริ่มวอแวตามตอแยคุณทั้งที่คุณไม่ปราถนาอะไรแบบนั้น
ฉันมักจะพยายามให้มองไม่เห็นคุณ และจะส่งข้อความทันทีที่เครื่องฉันมีปัญหาไปถึงคุณเท่านั้น ฉันพยายามมากแล้วนะคะ
ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์
ชีวิตนี้ไม่มีสิทธิ์จะคิดรักคุณ
ไม่มีสิทธิ์จะคิดซึ้งและอาวรณ์คุณหนักหนา
ไม่มีสิทธิ์จะยิ้มเมื่อคุณให้ยิ้มมา
ไม่มีสิทธิ์เสียใจแทบบ้าเมือคุณหายไป
ไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกดีใจที่คุณโผล่กลับมาวันใด คืนใด
คุณเป็นความอบอุ่นในหัวใจ
อย่างที่ไม่มีใครทำให้เกิดความอบอุ่นได้เท่านั้นเลย !
แต่ก็ไม่มีสิทธิ์..
.มันร้าวรานมากนะคะ คำคำนี้
แม้นว่าฉันจะเรียกคุณในหัวใจทุกวันทุกคืน
คำที่รักนั้นกล้ำกลืนลงไปในหัวใจอย่างยากเย็น
ยากมาก จริงจริง ที่จะไม่รักคุณ ยากมากที่สุดในชีวิต
ใครจะเรียกว่ามันเป็นความบ้า น่าธุเรศอะไรก็ช่าง ฉันรู้ดีว่ามิตรภาพระหว่างฉันและคุณมันไม่เคยมีอะไรมากไปกว่า ข้อขัดข้องทางเทคนิค
มันเป็นข้อขัดข้องทางเทคนิคที่ก่อให้เกิดมิตรภาพที่นำไปสู่ความละเอียดอ่อนลึกซึ้งจนเกินจะห้ามใจ เพราะมันมากับสื่อที่แรงทีสุดของมนุษย์ในยุค พุทธศักราช 2547 คริสต์ศักราช 2004 มันเป็นความรักผ่านสายไฟเบอร์อ๊อพติค มันเป็นความรักมิตรภาพบนฐานการเคารพความรู้ความสามารถในสมองของกันและกัน
มันเป็นความเคารพสิทธิของอีกฝ่าย ให้เกียรติ เกรงใจ มากมาย ที่บรรยายไม่ถูกที่ได้รับกันมา ไม่เคยที่ฉันจะคาดการณ์ว่าคุณไปไหนกับใครหรือในยามดึกนั้น แต่คุณก็มักจะอธิบายแบบรู้ใจนักว่า..ไปดูทีวีบ้านเพื่อนมา..คนเราต้องมีเพื่อนบ้างสินะ คุณบอก...
ฉันไม่เคยกล้าบอกว่ารักคุณสักครั้ง
อย่างดีฉันจะบอกว่า คิดถึงคุณมาก คิดถึงจังเลย
ฉันจะผิดไหม จะบาปไหม ถ้าคุณคิดว่าฉันหลอกคุณในภายหลัง ฉันไม่ได้หลอกนะคะ แต่ ไม่ได้บอกคุณเท่านั้น
ที่รัก ฉันพยายามให้คุณเข้าใจชีวิตของฉันทีละเล็กละน้อย คุณอย่าได้ถามอีกเลยว่าฉันเล่นเน็ตจนเช้าทุกวันเพราะอะไร ก็เพราะนี่คือฉันไงคะ. ....ฉันที่ทำงานมากจนอยากออกไปอยู่ โลกพระอังคาร.. .....แต่วันนั้นฉันจะได้คุยกับคุณหรือ ฉันชักห่วงถึงคุณเกินเพื่อนในเว็บธรรมดาเสียแล้วซีคะ
ความรู้สึกทั้งนั้นมันมีอีกมาก คุณแว้บมาวันก่อนเพื่อจะ say hi say hello กับฉัน แต่อนิจจา ฉันนั่งหลับไปหน้าจอแล้วนะคะ ที่รัก ฉันตื่นมาเคว้งคว้างอ้างว้างที่สุด ที่หน้าจอ มันเขียน ว่า คุณ พูดว่า
Hi
แล้วก็เงียบ
แล้วคุณก็พูดอีกว่า
Hello
แล้วก็เงียบ
ที่รักคะ ขอโทษทีที่ฉันหลับไปหน้าจอนะคะ
ทิกิ_tiki
...@...-:*``*:-.,_,.-:*``@...*:-.,_,.-:*`` จะขอฝัน..อีกสักวันจะได้ไหม? ``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_
.`@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_ ..@...-:*``*:-.,_,.-:*``@...*:-.,_,.-:*``จะขอฝัน....ตรงนี้......อีกได้ไหม...? ``@...*:-.,_,.-:*`@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_
..@... ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_ฝันนั้น ผิดกฎหมายหรือไม่,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,...@ .-:*``*:-.,_,.-:*``ฝันนั้น*:-.,_,.-:*``เป็นสิทธิ์ *:-.,_,.-:*``*:-ของฉันไหม ? ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,...@...-:*``*:-.,_,.-:*``@...*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
ทิกิ_tiki
,_@,.-:*``*: ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*ไร้สีสัน :-.,_,.-:*``*:-วรรณะ.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_เพศวัย.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*ไร้ตัว,``*:- ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ตน_,.-:*``*:-.,_,.-:**:-
...@..._,.-:*``*:-.,_In. ,.-:*``*:-.the,,.-:*``*:- .,_name,.-:*``*:-.,_of,.-:*``*:-.,love_,.-:*``*:-..คอมพ์หนอ..._,.-:*``*:-., .,เวลาหนอ_,.-:*``.`*:-...@-
ทิกิ_tiki
,_@,.-:*``*: ,.-:*``*:-.,Non_,.-:*``* :-.,_color,.-:*``*:-.,_non,.-:*``*:-.,_status,.-:*``*:-.,_.-:*``*:-.non,_,.-:*``*:-.,sex_,.-:*``*:-.,_non.-:*``*:-.,_age,.-:*,``*:- ,.-:*``*:-.,_non,.-:*``*:-.,_self,.-:*``*:-.,_,.-:**:-
จารจบเมื่อ ๑๒:๒๔นาฬิกา
พระเสาร์ ๒๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
tiki 27 มี.ค. 2547 13:22 น. - ID 2042 
942
8
0
27 มีนาคม 2547 14:21 น. - comment id 72143
so sad...sometime i feel the same too. hope that person know how you feel na. ยายาขอเป็นกำลังใจให้คะ
27 มีนาคม 2547 14:23 น. - comment id 72144
so sad...sometime i feel the same too. hope that person know how you feel na. ยายาขอเป็นกำลังใจให้คะ จาก : yaya รหัส - วัน เวลา : 6814 - 27 มี.ค. 47 - 14:21 ค่ะ เป็นความเศร้าของชีวิตจริงๆเมื่อคิดถึง ความรู้สึกในงานนี้
27 มีนาคม 2547 17:12 น. - comment id 72152
ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ จะเจอะเจอหรือไม่ใช่ปัญหา เป็นความสุขในหัวใจทุกเวลา ไม่ต้องหาจากใคร....อยู่ที่ใจเรา .............................................. รักเถอะค่ะ ถ้าอยากจะรัก ความรัก....ห้ามไม่ได้ค่ะ ..............................................
27 มีนาคม 2547 19:53 น. - comment id 72153
ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ จะเจอะเจอหรือไม่ใช่ปัญหา เป็นความสุขในหัวใจทุกเวลา ไม่ต้องหาจากใคร....อยู่ที่ใจเรา .............................................. รักเถอะค่ะ ถ้าอยากจะรัก ความรัก....ห้ามไม่ได้ค่ะ .............................................. จาก : magic ไม่ได้ล๊อกอิน รหัส - วัน เวลา : 6823 - 27 มี.ค. 47 - 17:12 คุร magic ...คุณยายวอนบินคะ ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าเรียกว่าอะไรนะคะ สำหรับยามนี้ ที่เขียนมาเพราะอยากจะเขียนถึง ถึงบางอย่างในจิตใจที่เราระมัดระวัง ทะนุถนอมให้คุณค่าอย่างมากต่อจิตใจใครบางคน เป็นสิ่งสูงค่าที่เราชื่นชมยินดีในความดีงาม ในอุปนิสัยใจคอในคุณความดีความเอื้ออารี ความอบอุ่นที่มีต่อเราทุกเวลาค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ข้ามมาอ่านจากหน้ากลอน และยังมาตอบให้ด้วย ขอบพระคุณค่ะ
28 มีนาคม 2547 02:54 น. - comment id 72162
เขียนตอบไปก็ไม่ขึ้นมันหายไปแต่ก็จะตอบนะ
28 มีนาคม 2547 02:54 น. - comment id 72163
อ้าวหน้าเรื่องสั้นตอบได้แต่ในหน้ากลอนเข้าไปตอบใครไม่ได้ คำตอบหายไปหมดค่ะ
28 มีนาคม 2547 09:17 น. - comment id 72166
รอให้คุณขึ้นงานเมื่อวานสักชิ้นหนึ่ง รอจนถึงดึกดื่นคลื่นเงียบหาย อยากจะเร่งรีบมาทักทาย ว่า สุขสันต์วันเกิดนะสหาย27 มีนา!! ทิกิ_tiki เขียนให้อาภาภัส http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_49721.php แต่กำลังเสี่ยงดวงดูว่าคำตอบจะให้ขึ้นหน้ากลอนเขาไหมค่ะเลยหอบมาไว้ที่ตรงนี้ด้วยเกรงกลอนเราหายไปค่ะ ทิกิ
28 มีนาคม 2547 09:28 น. - comment id 72168
อ้อนะ ตอบให้ตะวันตอนนี้เรื่อง เขียนเรื่องเด็ก http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_49718.php แต่จะยกไปค้อปี้ไว้ตรงเรื่องสั้นด้วยค่ะเพราะมั่นใจว่าตอนนี้ลงคำตอบไรให้ใครก้หายไปหมดแน่ ดูคำตอบที่ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2042 นะคะ
28 มีนาคม 2547 09:43 น. - comment id 72169
จะโอบอุ้ม ทุกอย่าง อย่างมีค่า
อันวิชา กอบโกย ขโมยไป
ว่าญี่ปุ่น เอายา สมุนไพร
ให้ทุนเรา วิจัย เอาไปหมดเลย
ปัจจุบันบ้านเมืองไทยเรา ล้วนมีการนิยม ให้การยอมรับ แต่สินค้าของต่างประเทศ โดยไม่ให้โอกาสคนไทยกันเองเลย
แล้วเมื่อไรละครับ เราจะได้มีการพัฒนา หากทุกทุกคนไม่ยอมรับภูมิปัญญาของคนไทย ใช้ของไทย....
26 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
Poem ID : 49720 - ผู้ชม 4 ผู้ตอบ 2
Written by : )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
Posted by : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ชัวร์คะ เรายังแถมต้องจ่ายค่าหนี้สงครามโลกครั้งที่สองด้วย ข้าวไทยหลายจำนวน มาหลายปี ลองไปหาอ่านที่หนังสือ ประวัติศาสตร์ไทยสาย
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ได้
เพราะไม่แน่ใจว่าที่อื่นจะมีบันทึกไว้ ที่เคยเห็น
ก็ที่ ธรรมศาสตร์ค่ะ บทเรียนความเจ็บปวดที่คนไทยเราไม่ยอมเป็น**ผุ้สร้างสรรค์** ไม่เป็น
Innovator แต่ชาติที่คุณถามหา ในประวัติศาสตร์ ธุรกิจนั้น เขาเป็นยอดนัก ลอกเลียน เรียกว่า อะไรโผล่เข้ามา เขา copy ไว้หมดสิ้น จนเจ้าของความคิด ดิ้นตายไปเลย
ไม่ใช่ยา อย่างเดียวนะคะ ปัจจุบันลายผ้าทั่วโลก รวมทั้งลายผ้าไทยเก่าไทยโบราณของเรานับ หลายพันปี ก้ยังถูกเขานำไปจดทะเบียนเป็นอะไร สิทธิ์ สิทธิ์ ของเขาไปแล้ว ไทยอย่าได้
หาญกล้าไปทอลายผ้าตัวเอง นอกประเทศเชียวนะ เฮ้อ พูดได้แค่นี้แหละคะ ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อเขียนงานกลอน อีกสักหน่อยค่ะ
เพียงแต่ขอแจมท้ายว่า คนไทยเรา จงเปลี่ยนนิสัยใหม่ได้แล้ว เห็นใครคนไหนทำอะไรใหม่ใหม่ คิดค้นอะไรใหม่ รีบ
.1. ปรบมือให้กำลังใจ
.2. คิดประดิษฐ์ต่อเนื่องจากตรงนั้นไปโดยให้เกียรคิผู้ต้นคิดบอกที่มาแห่งความคิดด้วย
.3. เลิกนิสัยขี้อิจฉา ให้หันมาใช้ มุทิตาจิต คือยินดีในความสำเร็จของผู้อื่นนะคะ
.4. ความเป็นอิสระเสรี ในความคิด คือสิ่งสำคัญที่สุด ของการเป็น นักสร้างสรรค์ (Creator)และ นักประดิษฐ์(Inventor) และ สังคมของเรา ต้องเปลี่ยนนิสัย ในการ นำไม้บันทัด หรือ กรอบ ไปจำกัดความเป็นปัจเจกบุคคลของผู้อื่น (individuality) หวังว่าคำตอบนี้จะยังอยู่ใน
หน้า คำตอบ ไม่ตรงนี้ ก็ ที่
http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2042
ขออีกที่
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=tiki&topic=213
28 มีนาคม 2547 17:12 น. - comment id 72206
.....-ขอบคุณค่ะ tiki..
เมื่อกี้ออกไปซื้อ เก่ง ถึงเก่งที่สุดให้คุณ ร้อยโหลไม่พอใส่ถุง(ฝี)มือคุณ .จริงๆนะ
28 มีนาคม 2547 17:37 น. - comment id 72210
.....-ขอบคุณค่ะ tiki..
เมื่อกี้ออกไปซื้อ เก่ง ถึงเก่งที่สุดให้คุณ ร้อยโหลไม่พอใส่ถุง(ฝี)มือคุณ .จริงๆนะ
จาก : อรุโณทัย อาภาภัส
รหัส - วัน เวลา : 6883 - 28 มี.ค. 47 - 17:12
โอ๊ะ โอ๋ ว่าตาฝาดหรือเปล่าเห็นข้อมูลเลื่อนไป
ที่แท้คุณ อรุโณทัย อาภาภัสมาเอง
ขอบคุณค่ะ
รอhappy Birthday ไม่เห็นเลยเมื่อวาน อิอิ
ทิกิ
29 มีนาคม 2547 13:44 น. - comment id 72250
แสงสว่างเจิดจ้าอยู่ในกลางแสงหมอกนั้น ใครที่ประสบกับตนเองจะซาบซึ้งดีครับ
30 มีนาคม 2547 00:06 น. - comment id 72281
แสงสว่างเจิดจ้าอยู่ในกลางแสงหมอกนั้น ใครที่ประสบกับตนเองจะซาบซึ้งดีครับ จาก : กัลปพฤกษ์ รหัส - วัน เวลา : 6931 - 29 มี.ค. 47 - 13:44 ขอบคุณ ค่ะ คุณ กัลปพฤกษ์คะ ขอบคุณมากในกรุณาของคุณ สิ่งที่เราซาบซึ้ง คือบางอย่างอบอุ่น ซึ่งหวานละมุนในใจ ทุกครั้งที่คิดไป..เมื่อไหร่ก็ตาม ทิกิ_tiki
29 มกราคม 2554 03:49 น. - comment id 121965
ฉันกลับมาตามหาเพลงอะไรเพลงหนึ่งที่เคยโพสไว้ แล้วเลยมาพบบทเขียนบทนี้
ฉันคง ซื่อสัตย์ กรุณา และ เมตตามากเลยนะคะ ไม่เคยมีความลับอันใดที่จะบอกเพื่อนกันไม่ได้ แต่ฉันคงจะไม่ทำลายน้ำใจใครให้เสียใจแน่ ๆ และ ฉันคิดว่า มัตรภาพช่างเป็นสิ่งน่ารัก
อย่างน้อยทำให้ฉันยิ้ม ขำ ได้นะคะ 
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ