บันทึกถึงดวงดาว

โอปอล

บันทึกถึงดวงดาว

ชีวิตของฉันเริ่มต้นจากโรงงานแห่งหนึ่ง   ฉันได้ถูกส่งไปยังร้านค้าแห่งหนึ่ง    ฉันได้เพื่อนตุ๊กตาหลายตัวไม่ว่าจะเป็นหนูขนฟู  กระต่ายหูยาว ฯลฯ   และเพื่อนตุ๊กตายังบอกฉันอีกว่าฉันคงจะอยู่กับพวกเขาได้อีกไม่นานฉันเกิดอาการสงสัยจึงถามต่อไปว่าทำไมล่ะจ๊ะ   พวกเขาตอบฉันว่า  ก็เธอทั้งน่ารักคงจะถูกจะเลือกซื้อไปในไม่ช้า  แต่ฉันกลับไม่ได้ใส่ใจมันเลย
จนกระทั่งวันหนึ่งฉันถูกนำมาตั้งที่ตู้แสดงสินค้าอย่างเคยและแล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามามองฉัน   แววตาของเธอดูมุ่งมั่นเหลือเกินพลางชี้นิ้วมาที่ฉันพร้อมพูดว่าช่วยหยิบตุ๊กตาตัวนี้ให้หน่อยค่ะ
  	คนขายหยิบฉันขึ้นมาให้เขาดูและทำท่าพอใจในตัวฉันมากพร้อมพูดกับคนขายกว่าฉันซื้อตัวนี้ค่ะ  ฉันตกใจมาก  เป็นอย่างที่เพื่อนตุ๊กตาพูดจริงๆ  ฉันถูกนำขึ้นรถ  ระหว่างทางฉันภาวนาให้ได้เจอเจ้าของที่ดี รักฉัน  เอาใจใส่ฉัน  พอไปถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งมองแล้วไม่หรูหรามากนักแต่ก็ดูอบอุ่น          มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาจากข้างในบ้าน  ฉันถูกนำลงรถผู้หญิงคนนั้นยื่นฉันให้เด็ก  ผู้หญิงพร้อมพูดว่า  สุขสันต์วันเกิดนะชมพู่   ชมพู่กอดฉันไว้ในอ้อมกอดของเขาอย่างอบอุ่น พลางพูดว่า  ขอบคุณค่ะคุณแม่  แม่ของชมพู่จึงพูดว่า  ลูกตั้งชื่อให้มันซิจ๊ะ  จึงพูดว่าชื่อมะเหมี่ยวเป็นไง ฉันชื่อชมพู่ส่วนเธอมะเหมี่ยวดูเข้ากันดีนะ  จากนั้นฉันถูกนำไปไว้ในห้องห้องหนึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของชมพู่  ฉันได้พบเพื่อนตุ๊กตา 2 ตัวคือ ตุ๊กตาวัว และตุ๊กตาช้าง  เขาทั้งสองพูดกับฉันว่า  นี่เธอเป็นตุ๊กตาของชมพู่ซินะ  ฉันจึงตอบว่า  ใช่จ้ะ  ทำไมเหรอ เขาตอบฉันว่าก็ทุกๆปีก็จะมีตุ๊กตาหนึ่งตัวหรือมากกว่านั้นที่ต้องเข้าไปอยู่ในห้องนั้น  เขาพูดพลางชี้นิ้วไปที่ห้องที่ดูแล้วเหมือนห้องเก็บของ  แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้เลย  คืนนั้นชมพู่กอดฉันไว้อ้อมกอดของเขา  มันเป็นอะไรที่อบอุ่นจนสุดจะพรรณนา
เช้าวันใหม่ได้เริ่มขึ้นชมพู่พาฉันไปโรงเรียนของเขาด้วยเพื่อน ๆ ต่างก็พากันอิจฉาชมพู่กันใหญ่เพราะฉันทั้งน่ารัก น่ากอด พอโรงเรียนเลิกแม่ของชมพู่มารับและพาไปที่สวนสาธารณะฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับชมพู่ทำให้ฉันไม่กลัวสิ่งใดเลยเพราะมีชมพู่อยู่เคียงข้าง  คอยปลอบโยนฉัน     ทำให้ฉันอยากอยู่กับเขาตลอดไป
	เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก  ฉันเกือบลืมไปว่าฉันมาอยู่ที่นี่  6 ปีแล้ว  ชมพู่เปลี่ยนไปมากเหลือเกินคงเป็นเพราะวัยของเขาที่ทำให้เขาไม่เล่นตุ๊กตาหมีอย่างฉันแล้ว   เขาได้ตุ๊กตาบาร์บีซึ่งทั้งสวยทั้งน่ารักกว่าฉันที่เป็นเพียงตุ๊กตาหมีที่ดูเก่าคร่ำคร่าเป็นไหน ๆ  ฉันถูกนำไปไว้ในห้องเก็บของอย่างที่ตุ๊กตาวัวพูดจริงเวลานั้นฉันรู้สึกเสียใจมากที่ชมพู่ทิ้งฉัน  แต่แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ฉันปรารถนาก็มาถึง
	ระหว่างที่ฉันกำลังสำรวจห้องเก็บของอยู่นั้นก็มีเสียงตะกุกตะกักดังแล้วก็โป้งแล้วก็มีตุ๊กตาเต่าตัวหนึ่งพูดพลางยื่นมือที่ขาดวิ่นเขามาหาฉัน ขอโทษนะจ๊ะ เธอเจ็บมากไหม  ฉันนี่แย่จริง ๆ เลยน้า เออว่าแต่ว่าเธอชื่ออะไรเหรอจ๊ะฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย  ฉันจึงตอบว่า ฉันชื่อ  ม่าเหมี่ยว  แล้วเธอล่ะจ๊ะ  เขาตอบว่าฉันหนอนแก้ว  เออเธอจะว่าอะไรไหมถ้าเราจะเป็นเพื่อนกัน  เขาพูดพลางทำท่าม้วนเหมือนอาย  ความรู้สึกฉันตอนนั้นไม่ต่างอะไรจากการที่ได้รับของขวัญที่พิเศษสุดจากฟากฟ้า  ฉันตอบทันทีว่าได้เลยจ๊ะหนอนแก้วเพื่อนรัก  ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราทั้งสองต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน  ไปเดินเล่นด้วยกัน  นอนด้วยกัน  ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเสมอมาจนกระทั่ง
	วันนี้ฉันตื่นมาไม่เห็นหนอนแก้วฉันจึงไปเดินตามหา  ระหว่างนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเอามานี่เดี๋ยวนี้นะตัวนี้ของฉัน แต่ฉันไม่ได้สนใจว่าจะเป็นอะไรทันใดนั้นเองก็มีเสียงแควก  นั่นขาดเลยฮือแม่ขาตุ๊กตาหนูขาดเลย  ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่ซื้อให้ใหม่นะไป ๆ แม่ซื้อให้นะโอ๋..จากนั้นก็มีเสียงปิดประตู
  	ฉันจึงออกไปดูฉันแทบจะล้มทั้งยืนร่างที่นอนอยู่นั้นเป็นร่างของหนอนแก้วเพื่อนตัวเดียวของฉัน  ฉันจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ พลางหยิบมือเขาขึ้นมาเบา ๆ พร้อมพูดว่าหนอนแก้วหลับให้สบายนะไม่ต้องห่วงฉัน  ฉันขอสัญญาว่าฉันจะจดจำเธอไว้ในใจของฉันตลอดไป
	คืนนี้ฉันนอนไม่หลับคงเป็นเพราะความคิดถึง  ความผูกพันของเราทั้งสองซึ่งมาจากจิตใต้สำนึกของฉัน  ดังนั้นฉันจึงเขียนลงในสมุดบันทึกเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้ข้อความมีดังนี้
หนอนแก้วคืนนี้ฉันนอนไม่หลับเลย  ฉันไม่รู้จะทำยังไงให้เธอรู้ว่าความรู้สึกสึกของฉันตอนนี้มันเหมือนกับว่าโดนฟ้าลงโทษยังไงก็ไม่รู้สินะ   วันนี้แล้วที่เธอไม่ได้นอนกับฉัน  บนสวรรค์คงน่าอยู่กว่าที่นี่นะ แต่ฉันก็ยังอยากให้เธอมาอยู่กับฉันอยู่ดี  หนอนแก้วเธอคงยังจำคำสัญญาระหว่างเราได้นะว่า เราจะไม่ลืมกัน  หากชาติหน้ามีจริง  เราคงได้พบกันอีกไม่ว่าเธอจะเกิดเป็นอะไรฉันจะขอเกิดเป็นเพื่อนเธอทุกชาติไปนะ    เอาหละตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป  ฉันจะมาคุยกับเธอบนบันทึกเล่มนี้  ถึงแม้ว่ามันจะมีเสียงตอบจากเธอหรือไม่  ก็ตาม  แต่ถ้าเธออยู่บนสวรรค์แล้วสามารถรับรู้ถึงการเขียนบันทึกของฉัน  ขอให้เธอรับรู้ว่าทุกอย่างที่ฉันทำไปเพราะฉันรักเธอหนอนแก้ว
	หนอนแก้วเป็นเพื่อนตัวเดียวของฉัน  แต่ก็ต้องมีวันที่ฟ้าต้องนำสิ่งที่ท่านประทานให้ฉันมาคืนตามเดิม  แต่อย่างน้อยท่านก็ทำให้ฉันได้รู้จักคำว่า เพื่อน  ซึ่งยิ่งใหญ่กว่า  สิ่งใดบนโลก  และฉันจะจดจำความรู้สึกดีๆที่ฉันและหนอนแก้วมีให้กันไปตราบนาน     เท่านาน