แด่....."คนของความทรงจำ"

^^สายลม^^

ก็นานมากแล้วนะ....ที่เราไม่ได้เจอกัน ไม่ได้พูดจากันเหมือนเมื่อก่อน ยังจำได้ว่าวันนั้น วันที่เราต้องจากกัน จากกันทั้งที่ฉันไม่ได้บอกลาเธอสักคำ ทั้งๆที่ความจริงอยากจะบอกลาเธอแทบใจจะขาด อยากจะพูดจาดีๆกับเธอสสักหน แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ไม่แต่ยืนมองหน้าเธอแล้วค่อยๆหันหลังเดินกลับไปอย่างช้าๆ...... และเธอต่างก็มองฉันโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ***ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ 4 ปี เต็มๆ แล้วนะ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกัน 4 ปีผ่านไป โดยที่ตัวฉันไม่เคยบอกความรู้สึกในใจของฉันให้เธอได้รับรู้เลย เธอจะรู้บ้างไหมนะ ว่าผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่เคยบอกเธอว่า "เกลียด" จริงๆแล้ว "ชอบ" เธอมากแค่ไหน................. และเธอก็จะอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ที่มิอาจลืมได้ง่ายๆ ทั้งๆที่อยากจะลืมเธอ " ไม่มีอะไร จะลืมได้ง่ายๆ ถ้าหัวใจสั่งให้จำ " ที่ลืมเธอไม่ได้อาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ก็ได้ ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าชอบเธอตอนไหน เธอตือ...คนแรกที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่า " ชอบ " ุ้ ถ้าสามารถย้อนเวลาได้นะ ฉันอยากจะกลับไปทำดีกับเธอให้มากๆ และอยากจะขอโทษที่ทำให้อะไรๆที่ไม่ดีกับเธอไป อยากจะขอโทษเธอสักครั้ง เพียงแค่นั้น ฉันก็พอใจ แต่ ความจริง อดีตก็คืออดีต ไม่มีใครสามารถที่จะย้อนกลับไปแก้ไขมันได้