แล้วเราก็เป็นเพื่อนกัน

ปากกาดาว

เย็นวันหนึ่งหลังจากที่ แจ้ กลับมาถึงบ้าน กินข้าว อาบน้ำจนจะเข้านอนแล้ว แจ้ก็ตั้งใจจะอ่านหนังสือเรียนซะหน่อย
 แจ้หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาตั้งใจจะปิดเครื่องไว้ แต่แล้ว แจ้ก็ได้พบว่าเธอพลาดการติดต่อของใครบางคนไป
 เบอร์โทรศัพท์เบอร์นั้น แจ้ ยังจำได้ขึ้นใจ เบอร์ใครกันนะ? แต่เอ...............ตอนนี้ยังโปรโมชั่นอยู่นี่นา ลองโทรไปก็ได้นี่นา
 "ฮัลโหล" เสียงใครบางคนรับสาย
 "โทษทีนะคะ คุณได้โทรมาเบอร์นี้หรือเปล่า?"
 "อ๋อ ใช่ แจ้เหรอ?"
 "อึม ใครน่ะ?"
 "เค้าเอง ปลาย"
 "ปลายเหรอ?" แจ้ยังงงๆไม่หาย ทำไมถึงรู้เบอร์แจ้ได้นะ
 "เอาเบอร์เรามาจากไหนน่ะ"
 "เก็บได้ไงล่ะ ที่หน้าห้องเรียนเราน่ะ มีคนเขียนใส่กระดาษตกไว้ล่ะ"
 แจ้งงๆเล็กน้อย แจ้ไม่เคยเขียนเบอร์ให้ใครนี่นา เคยบอกเพื่อนๆไปด้วยปากเท่านั้นเอง
 แจ้ กับ ปลาย คุยกันได้นานพอสมควร เอาเป็นว่า ที่เคยเห็นหน้ากันมา 3-4 ปีนี่ ไม่เคยได้พูดคุย หรือรู้จักกันซะหน่อย
 แจ้กับปลายคุยโทรศัพท์กันบ่อยขึ้น
 แจ้มีปัญหาอะไร                 แจ้ก็คุยกัยปลายได้
 ปลายมีปัญหาอะไร              ปลายก็คุยกับแจ้ได้
 ช่วยเหลือกันเป็นสิ่งดี การให้น้ำใจแก่กันและกันเป็นเรื่องดี
 แ ล้ ว แ จ้ กั บ ป ล าย ก็ เ ป็ น เ พื่ อ น กั น
 แ ล้ ว เ ร า ก็ เ ป็ น เ พื่ อ น กั น
ทุกวันนี้แม้แจ้กับปลายจะห่างหายคลายการติดต่อกันไปบ้างแต่มิตรภาพจะยังคงอยู่ตลอดไป........................ไม่ว่านานแค่ไหนจะจำเธอไปตลอด.........................กาล..........................................................................................................................................................................................................................................   สัญญา.........................................................................