The Dream ~ 2

คนเจียมตัว

ริซายังไร้สติ เพราะ ยังตกใจกับเรื่องเมื่อกี้อยู่ อเล็กซ์โอบไหล่ริซาไว้ แล้วตอบชารอนหัวหน้ากองทหารไป
   อเล็กซ์ :  เออ...เราไม่สามารถตอบท่านได้ว่าเรามาที่นี่ได้ยังไง
 ....ชารอนดูสภาพของคนทั้งสองจึงเห็นใจ
   ชารอน : เอาละ...พวกเธอคงไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้สินะ งั้นเราจะพาไปพักที่ป้อมของเราก่อนก็แล้วกัน ส่วน เออ..เพื่อนๆของพวกเธอทางเราคงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะว่า ถูกพวกมันกินไม่เหลือแล้ว
   ริซาก็เริ่มตัวสั่นอีกและมีน้ำตาไหลออกมาพร้อมความสั่น อเล็กซ์พยายามปลอบริซาให้เธอเข้มแข็งเข้าไว้ แล้วก็เป็นฝ่ายถามชารอนบ้าง
   อเล็กซ์ : เออ...พวกปีศาจเมื่อกี้
   ชารอน : อ๋อ..พวก โคบอลต์ นะ พวกมันอาศัยอยู่ในถ้ำบริเวณนี้จะออกหากวางกินกันเป็นประจำทางเมืองเอลส์เลยให้พวกเราลงมาจัดการกับพวกมัน...
เอาละ ไปกันเถอะก่อนที่พวกมันจะมาอีก ทีนี่มันคงมากันเยอะจะสู้ไม่ไว้แน่
    หลังจากจบการพูดถามกันแล้วชารอนก็พาอเล็กซ์และริซาพากลับไปที่ป้อมโดยอเล็กซ์ก็อุ้มริซาที่สงบเดินไป เมื่อมาหยุดอยู่ที่หน้าป้อม อเล็กซ์ตะลึงกับป้อมนี้มากมันดูเหมือนไม่ใช่ป้อม แต่ดูเหมือนข่ายเวทย์มนต์เสียมากกว่าหน้าป้อมนั่นเป็นประตูบานใหญ่มีทหารเฝ้าหน้าผระตูอยู่สองคน พอมองเรียบไปข้างๆจะเห็นแสงสีน้ำเงินคล้ายๆตะข่ายกั้นไว้ ซึ่งป้อมที่ว่านี่ก็คือทางผ่านไปเมืองของเอลส์นั่นเอง... เมื่อเข้ามาในป้อม ชารอนก็ให้ไปที่ห้องพักห้องหนึ่ง
     ชารอน : พักกันตามสบายนะ ที่นี่เป็นห้องเก่าของฉันเองแหละ
หลังสิ้นคำพูด อเล็กซ์ก็พาริซาไปนอนที่เตียงส่วนเขาก็ลองสำรวจห้องดูรอบๆ ห้องนี้มีเตียงเล็กอยู่สองเตียงมีเครื่องประดับที่ทำจากไม้อยู่มากมาย มีมุมอยู่มุมหนึ่ง ซึ่งเป็นชั้นหนังสือ ได้เก็บหนังสือเก่าไว้เยอะมากมาย แต่ก็อ่านไม่ออกเพราะมันเป็นภาษาเอลส์ทั้งหมด และตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วอเล็กซ์จึงไปนอนอีกเตียงหนึ่ง
    เช้ารุ้งขึ้นอเล็กซ์ลืมตาขึ้น มองไปที่เตียงของริซาแต่ ริซาไม่อยู่บนเตียง อเล็กซ์ตกใจพร้อมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วมองปรอบห้อง ก็เห็นริซากำลังมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่ อเล็กซ์ก็โล่งใจทันที
     อเล็กซ์ : เป็นไงบ้างริซา
     ริซา : อือ...ฉันไม่เป็นไรแล้วละ แต่ว่า...พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
ทันใดนั่นก็ไม่เสียงเคาะประตูให้ทั่งสองสะดุ้งขึ้น และประตูก็เปิดออก
     ชารอน : พวกเธอจะรู้...หลังจากที่มานอาหารเช้าเสร็จ...