เรื่องเศร้าของคนเศร้าเศร้า

เพียงแค่ฝัน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นผ่านมานานแล้ว ความรู้สึกต่างๆยังคงอยู่ เหมือนเดิม ใครเคยพูดนะ เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยน มันคงใช้กับฉันไม่ได้หรอก ถึงเรื่องราวมันผ่านมานาน แต่ฉันยังคงจำได้ทุกภาพ ทุกคำพูดที่เค้าเคยพูดกับฉัน ความหวังต่างๆที่เค้าเคยมีให้
 	ฉันว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ที่มันทำร้ายจิตใจฉันอยู่ทุกวัน มันเป็นเพราะฉันเพียงคนเดียว เป็นเพราะฉันเพียงคนเดียวที่โง่ไปเอง ที่คิดไปเอง
	คุณเคยเชื่อมั่นในความรักรึเปล่า ฉันเคยเชื่อมั่นในมันอย่างมากมาย ความรัก เป็นสิ่งสวยงามฉันเคยเชื่ออย่างนั้น แต่ในตอนนี้เมื่อเรื่องราวทั้งหลายเกิดขึ้น ฉันกลับกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อในความรัก เพราะความรักทำให้จิตใจของฉันบอบช้ำจนเกินทน หรือไม่ก็หัวใจของฉันมันคงตายไปแล้ว
	เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อฉันเข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ในเวลานั้นฉันเพิ่งจบปริญญาตรีมาใหม่ๆ ความสดใสของฉันได้ทำให้ใครๆหลายคนเข้ามาพูดคุย นัดทานข้าวบ่อยครั้งไป แต่ฉันปฏิเสธตลอดมาเพราะคิดว่ามันไม่ใช่ หลังจากทำงานได้เดือนนึง  ฉันได้เจอคนที่ฉันคิดว่าใช่ เค้าชื่อวุฒิ  วุฒิ เป็นคนที่เรียกได้ว่า dark tall and handsome ได้อย่างเต็มปาก เมื่อรวมกับนิสัย และความสามารถในการทำงานแล้ว พบว่าไม่มีใครเทียบเขาได้
	ฉันได้ยินกิตติศัพท์ความperfect ของวุฒิตลอดตั้งแต่เข้ามาทำงานที่บริษัท แต่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน เพราะวุฒิได้รับให้ไปเข้าฝึกอบรมการจัดระบบการทำงานจากต่างประเทศ 1 เดือน
	มันเหมือนฟ้าจงใจ ฉันได้พบกับเขา เหมือนหนังไทย วันนั้นฉันหอบหิ้วเอาเอกสารที่ต้องจัดเรียงเข้าแฟ้ม หัวหน้าฉันก็โหดจริงๆ ให้ฉันแบกกองเอกสารมาจัดกองสูงมิดหัว เมื่อกองเอกสารสูงมาก มองทางไม่เห็น ทางเดินก็แคบ  มันจึงเป็นการยากที่แนจะทรงตัวได้ บวกกับความซุ่มซ่ามที่มีมาตั้งแต่เกิด ทำให้ฉันทำกองเอกสารตก กระจายเต็มพื้น ทำไงดีล่ะเนี่ยะ? ฉันจึงก้มลงเก็บ ระหว่างก้มลงเก็บ คุณรู้กันแล้วล่ะซิ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตอนนั้นพี่วุฒิเดินผ่านมาพอดี พี่เค้าเลยช่วยฉันเก็บ และช่วยฉันหอบหิ้วเอกสารทั้งหลายไปกองบนโต๊ะฉัน ระหว่างตอนช่วยฉันเก็บ จนถึงเดินไปส่งฉันที่โต๊ะทำงาน มันจึงมีเวลาให้เราพุดคุยกันพอสมควร ...