" แอบรักเธออยู่ในใจ เก็บหัวใจไว้ให้เธอ วันทั้งวันฉันมองเหม่อ คิดถึงเธอทุกเวลา ... " เขาเลือกเพลงได้ดีจริงๆ ... เขาเปิดให้ฉันหรืออย่างไรกัน " พุธไปเล่นน้ำนะ " " เดี๋ยวพุธ ... ดาวขอยืมเจ้าเต่าสีขาวของพุธหน่อยสิ " " จะไปไหนหรือ " เขาถาม น้ำเสียงห่วงใย " ไม่ไปไหนไกลหรอก ดาวแค่อยากขับรถเล่นเท่านั้น " " กุญแจรถอยู่บนโต๊ะ ขับรถดีๆนะดาว อย่าซิ่งนักล่ะ " " ดาวรู้แล้วน่า ไม่ต้องห่วงหรอก " แล้วเขาก็เดินออกไป แดดแรงจัง จำได้ว่าพุธมีที่บังแดดนี่นา อยู่ไหนนะ ฉันเริ่มค้นหาที่บังแดด ในลิ้นชักรถ ข้างเบาะ จนฉันเอี้ยวตัวไปหลังเบาะคนขับ พลางรื้อของต่างๆ สายตาของฉันก็สะดุดกับบางสิ่ง มันเป็นกรอบรูปไม้สีน้ำตาล ฉันค่อยๆหยิบมันขึ้นมา แม้ว่ามันจะถูกสิ่งของมากมายทับอยู่ น่าแปลกที่สภาพของมันกลับสะอาดเอี่ยม เหมือนกับได้รับการดูแลอย่างดี แต่ถูกนำมาซ่อนให้พ้นหูพ้นตาคน ฉันพลิกดูรูปนั้น แล้วความรู้สึกนานาก็ประดังเข้ามา มันเป็นภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง ... เธอกำลังหลับตาพริมอยู่บนเก้าอี้หวายตัวยาว ท่าทางหลับสบาย มีผ้าห่มสีขาวคลุมตัวเธออยู่ ... ฉันเอง ฉันในรูปนั้น ผมยังยาวประบ่าอยู่ รูปนี้คงถ่ายเมื่อปีก่อน เขาถ่ายรูปฉันทำไมนะ เขาไม่เคยเอารูปนี้ให้ฉันดูด้วยซ้ำ แล้วทำไมมันจึงถูกซุกไว้ที่นี่ ... ในรถคันนี้ ฉันคงจะต้องเอ่ยถามเขาในสักวันหนึ่ง ........................................................................................................................ " เหมาะกับดาวมากเลย " เขายิ้มอย่างดีใจ " นึกยังไงถึงซื้อมาให้ล่ะเนี่ย " ฉันเอ่ยถามอย่างสงสัย " ดาวใส่รองเท้าแบบนี้ ดูน่ารักขึ้นเยอะเลย รู้ไหม " วูบหนึ่ง ฉันรู้สึกขัดเขิน " ส้นสูงสีแดงคู่นั้นน่ะ พุธไม่ชอบเลย " " แต่ดาวชอบนี่ " " ดาวใส่แบบนี้น่ะดีแล้ว ไม่ต้องสูงไปหรอก ตัวเล็กๆเท่านี้ดีกว่านะ " " มันไม่มีส้นเลยนะ " " ก็จะมีไปทำไมล่ะ ดาวสูงไล่พุธ เดินด้วยกันจะเหมาะได้ไง ตัวเล็กๆเท่านี้ดีกว่านะ " ฉันยิ้มเขินๆ เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย " รองเท้าหวายสานแบบนี้ เข้ากับผู้หญิงแบบดาวที่สุดเลย " " ทำไม ผู้หญิงแบบดาวเป็นยังไง " ฉันเอียงคอถามด้วยความไม่เข้าใจ " อิสระ ... อ่อนไหว " เขาตอบซื่อๆ อ่อนไหว ... ใช่สิ โดยเฉพาะกับคุณไงล่ะ ไม่รู้บ้างเลยหรือไง ........................................................................................................................ " ขอให้ค่ำคืนนี้มีแต่เรา ... อยู่เคียงใต้แสงดาว และมีความรักให้กันและกัน ให้เธอเป็นดังเจ้าหญิงในใจฉัน และจะมีเธอเท่านั้น ... " ความเหมือนอย่างหนึ่งที่ฉันกับเขามีร่วมกันคือ เราฟังเพลงแบบเดียวกัน เพลงที่เขาเลือกเปิด จึงมักจะกระทบใจฉันเสมอ และช่วยไม่ได้ที่มันจะตรงกับความรู้สึกของฉัน แม้ว่า เขาจะไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นก็ตาม ดังเช่นเพลงนี้ ... ในคืนนี้เป็นต้น แต่ฉันไม่มีทางได้เป็นเจ้าหญิงของเขาหรอก ... มันคงไม่มีวันนั้น ........................................................................................................................ " พุธเข้ามาเถอะ วันนี้ลมแรง เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ " เขานั่งอยู่ที่ระเบียง คงกำลังเขียนเพลง " ผมผู้ชายนะครับ ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก ดาวไม่ต้องเป็นห่วง " " ใครว่าห่วง กลัวไม่มีใครพากลับบ้านต่างหาก " " ดาวก็ขับรถเป็นนี่ ถ้าพุธเป็นอะไรไปจริงๆ ดาวก็ขับแทนสิ " " ดาวไม่ชอบขับรถทางไกล " " พุธพูดเล่น ... พุธไม่เป็นอะไรหรอก พุธต้องอยู่ดูแลดาวนี่ " เขายิ้มอย่างอ่อนโยน ทำไมเขาชอบพูดแบบนี้กับฉันเรื่อยเลยนะ ... ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจ " เข้ามาเถอะพุธ ลมแรง ... เปิดระเบียงไว้แบบนี้ ... ดาวหนาวนะ " " งั้นเดี๋ยวพุธปิดประตูให้ ดาวห่มผ้าแล้วนอนเถอะ " ฉันไม่ยอมให้เขานั่งตากลมอยู่ข้างนอกนั่นแน่ " ดาว! ออกมาทำไม " เขามองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ " ออกมาหนาวเป็นเพื่อนพุธไง " เขามองฉัน ... ฉันรู้ว่าเขาห่วงฉัน ... และฉันกำลังจะชนะ ดูแววตานั่นสิ " งั้นก็ตามใจ " ฉันคิดผิดงั้นหรือ ... ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น ลมเย็นขึ้นเรื่อยๆ ฉันเริ่มห่อตัวโดยไม่ตั้งใจ เสียงคลื่นซัดกระหน่ำดังก้องไปทั่ว เขาไม่สนใจฉันเลยหรือไงนะ เขาเหลือบมองฉัน และฉันก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ฉันรู้แต่ว่า ฉันเริ่มน้อยใจมากขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ห่วงเลยหรือ ว่าฉันจะเป็นหวัดหรือเปล่า เขาไม่รู้เลย ... ว่าที่ฉันมาทนหนาวแบบนี้ ... เพียงเพราะอยากให้เขาเข้าไปในห้อง ฉันห่วงเขา ... เขาล่ะ? ฝนเริ่มลงเม็ด ทะเลบ้า " พุธยอมแพ้ดาวแล้ว ... มาเถอะ " เขาลุกขึ้น และดึงมือฉันเข้าไปในห้อง " หน้าซีดเชียว ... เขาจับแก้มฉัน " หนาวมากไหมดาว " " ... " ฉันเงียบแทนคำตอบ รู้สึกดวงตาเริ่มร้อน " เดี๋ยวพุธไปเอาผ้าขนหนูมาให้นะ " ฉันเบือนหน้าไปอีกทาง น้ำตาอุ่นๆเริ่มไหลออกมา ฉันรีบปัดมันทิ้ง ... ฉันไม่ต้องการให้เขารู้ว่าฉันร้องไห้ เขาคงสงสัยว่าทำไม ... และคำตอบนั้น ฉันก็คงบอกเขาไม่ได้ ****************************************************************************************** " ขอบคุณมากนะ ที่ช่วยไล่งูให้ " " ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ผมกับคุณเป็นเพื่อนบ้านกันนี่ มีอะไรก็เรียกผมได้นะ " " ท่อน้ำบ้านดาวมันแตกน่ะ น้ำไหลไม่หยุดเลย สงสัยต้องตามช่างมาซ่อม " " ไม่ต้องหรอก แค่ท่อแตกเอง เดี๋ยวพุธซ่อมให้ก็ได้ " " โชคดีนะ ที่ดาวแวะเอาหนังสือมาคืน ไม่งั้นพุธจะทำยังไง " " จะทำยังไง ... ก็คงนอนกองอยู่ตรงนั้น จนกว่าจะมีใครมาเจอมั้ง " " ยังจะพูดดีอีก ... กินยาซะเดี๋ยวดาวจะเช็ดตัวให้ " " พุธโชคดีจัง ที่มีเพื่อนบ้านน่ารักอย่างดาว ... " ****************************************************************************************** " ดาว ... นมอุ่นๆ ดื่มให้หมดนะ " ฉันรับนมถ้วยนั้นมา ควันสีขาวลอยบางๆเหนือขอบถ้วย " ดาวไม่น่าดื้อแบบนี้เลยนะ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก รู้ไหม " เขาทำเสียงดุ " หลับตาเถิดนะ ... แล้วเราก็จะพบกัน อาจเป็นเพียงฝัน ... ก็พอใจ " ฉันส่งถ้วยเปล่าคืนให้เขา " นอนนะครับ ... ดาว ... เด็กดื้อ " ฉันหลับตาลง เขาค่อยๆห่มผ้าให้ " พุธใจร้าย " เขาเอื้อมมือมาจับมือฉัน เสียงนั้นกระซิบอยู่ข้างหู " ผมขอโทษ " ไออุ่นนั้นยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ กระทั่งฉันเคลิ้มหลับไป ........................................................................................................................
Completely 17 มี.ค. 2547 23:23 น. - ID 1980 
797
2
0
18 มีนาคม 2547 12:12 น. - comment id 71866
อย่างนี้ต้องยกนิ้วโป้งให้เลยนะ แต่งได้เก่งมากเลย ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะโอปอลจะเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ ปล.แวะมาทักทาย
18 มีนาคม 2547 13:05 น. - comment id 71875
หน้าส่วนตัว
แล้วความปวดร้าวอยู่ตรงส่วนไหนคะ เรื่องออกจะหวาน จะติดตามต่อไปนะคะ
ดีใจจังที่ได้อ่านตอนที่ 3 ก่อนคุณนะคะ
คุณกัลปพฤก5555555555
18 มีนาคม 2547 16:11 น. - comment id 71884
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ ... แล้วจะเอาตอนที่ 4 มาลงเร็วๆนี้ค่ะ
20 มีนาคม 2547 11:11 น. - comment id 71949
หวานละมุน อบอุ่นละไมดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ