ด้วยรักและกวนทีน(๒)

--/--/--

พี่การ์ดเหรอ....พี่ หิวจางฮะ เสียงโอดครวญของคนป่วยดังอ้างถึงพี่ชายคนโตขึ้นทันทีที่พวกเราก้าวเข้าไปในห้องนอนของลิง บริเวณรอบๆห้องดูเรียบร้อย แสดงให้เห็นว่าได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดี
         พี่การ์ดของเอ็งยังไม่กลับมาเลย เป็นไงบ้างวะ ดีขึ้นปะ ทำเสียงยังกะอยากตาย พี่ต๊อบตะโกนตอบเพื่อน พลางเดินไปเปิดหน้าต่างที่ถูกปิดอยู่
         มาทำไมอีกวะ  เออๆ หิวว่ะ พวกแกๆหาข้าวกับยาให้หน่อยดิ แล้วเป็นไงบ้างอ่ะ วันนี้ คนป่วยซุกหน้าไปใต้หมอน ท่าทางเหมือนปวดหัวเต็มที
         ก็ดีวะ แต่อาจารย์สอนเนื้อหาซับซ้อนมั๊กม๊าก แกหายป่วยเมื่อไร มีสิทธิตามงานกันอ้วก พี่ต๊อบไม่โวยเปล่า ทำท่าจะอ้วกเอาจริงๆ
        ข้าไม่ได้ถามถึงเองวะ ข้าหมายถึงน้องเค้กสุดที่รักข้า โอ๊ย ....ปวดหัว
         เท่านั้นแหละค่ะ โลกจะหยุดหมุน ก็ดูคำสรรพนามนั่นสิ ทุกคนในห้องนิ่งเงียบกันโดยไม่ได้นัดหมาย แล้วฉันก็ตัดสินใจทำลายความเงียบนั่นซะ โดยคิดเสียว่าพี่ท่านคงจะล้อเล่น ไม่ก็...เพ้อ!!!
        ข้าวต้มกุ้งค่ะ กินซะ แล้วจะได้ทานยา ฉันบอกคนไข้บนเตียงที่ตอนนี้ดิ้นไปมาด้วยความหิว พร้อมยื่นชามข้าวต้มที่ตาลไปเทมาเมื่อสักครู่
         คนไข้หันควับกลับมาด้วยความเร็ว ๒๐๐ กิโลเมตร/ชม. เห็นจะได้ แล้วก็หยุดชะงักไป
         คะ...เค้ก มาได้ไง เสียงนั่นบ่งบอกความงุนงงเต็มประดา ก่อนจะหันไปทำตาเขียวกะเพื่อนๆคนอื่นๆที่ตอนนี้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กันไปเสียหมด
         เดินมามั้งคะ ถามแปลกๆ ฉันพูดแล้วเป่าข้าวต้มในช้อน ก่อนจะยัดใส่ปากคนที่ยังอ้าปากค้าง พอลิงเริ่มได้สติ ก็เคี้ยวตุ่ยๆๆ จนหมดชามใหญ่ 
        ทานยาแล้วรีบๆนอนแล้วกันนะค่ะ คุณลิงบ้าบิ่น ฉันยื่นยาในมือกับแก้วน้ำใบยาวให้เค้า ก่อนที่ท้ายประโยคจะกดเสียงให้ต่ำพอที่เค้าจะไม่ได้ยิน
         เหลือเชื่อค่ะ ลิงเวลาไม่สบายสามารถลดความไฮเปอร์ลงได้ถึง ๗๐% ทีเดียว พอน้ำอึ่กสุดท้ายเข้าปากปุ๊บ ก็หลับไปปั๊ป พวกเราทุกคนจึงตัดสินใจให้ลิงได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
         หนิ ยัยเค้ก เราน่ะชอบไอ้กรมันเหรอ ใครมาเห็นท่าทางเมื่อกี้ของคุณน้องนะ คงได้ตะลึ่งงันกันอย่างที่พวกพี่เป็นแน่ๆเลย พี่ต๊อบพูดขึ้นมาระหว่างทางที่เรากลับบ้านกัน
         ถึงกรมันจะบ้าๆบอๆแต่ก็เป็นคนดีนะเค้ก โชเฟอร์อย่างพี่กันต์ออกความเห็น
          ไม่หละค่ะ แค่เห็นลิงมันป่วย ก็เลยสงสาร เท่านั้นเอง ฉันตอบในสิ่งที่พร่ำบอกเหตุผลกับตัวเอง แต่ไม่รู้เลือดลมที่ไหนดันพุ่งขึ้นมาหน้ามาได้ ฉันเลยไม่รู้ตัวว่าหน้าแดงแค่ไหนถ้าตาลไม่กระซิบบอก
         เค้ก ช่วยอะไรอย่างสิ ....หันซ้ายหน่อย พี่ต๊อบหันมามองหน้าฉัน
         คะ ....แล้วไงคะ ฉันถามเพราะความสงสัยก่อนที่จะยอมทำตามอย่างง่ายดาย
         ฮิฮิๆ ป่าว ไม่มีอะไรหรอก นั่นไง เผื่อปากจะได้ตรงกับใจ คำตอบจากปากพี่ต๊อบเป็นสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันลืม เออ....เอาเข้าไป คิดได้ยังไง
         ฉันจึงสะบัดหน้ากลับมาแล้วนั่งเงียบๆไม่ต่อปากต่อคำอะไรอีก แต่ในใจตอนนี้ซิ ที่มันสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว
	
        หวาดดี เพื่อนๆและน้องๆที่เคารพจ๊ะ เสียงลิงเพิ่งหายป่วยดูซ่าส์ขึ้นมาก ดังมากลบเสียงเพลงที่ทางมหาลัยเปิด พร้อมกับจีบเอากางเกงสองข้างออก แล้วถอนสายบัวลงซะอย่างงั้น
         เออ ดีจัง แกมาได้ก็บุญข้าแล้ว สา....ธุ ขี้เกียจเลคเชอร์ให้แกเต็มทีน พี่ต๊อบเจ้าเก่าบ่นพร้อมกับโยนสมุดเล่มเล็กให้
        ขอบใจว่ะ เผอิญได้พยาบาลสาวสวยมาคอยดูแล ข้าเลยหายไว สงกะสัยว่าสาวสวยนางนั้นคงจะคิดถึงข้าแทบแย่ ขนาดไปหาถึงบ้านเลยนะโว้ย ลิงบ้าบิ่นตัวนั้นเริ่มโม้ ฉันชักอย่างให้ลิงกลับไปป่วยอย่างเดิมแล้วซิ
        อ้าว เป็นไรอะ ทำไมทำหน้าเหมือนหมีกินผึ้งเลย พี่กรเอียงหัวซ้ายที ขวาทีเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้โต้ตอบกลับไปอย่างที่ควรจะเป็น
        เคยเห็นเหรอ ไอ้หมีกินผึ้งน่ะ พูดออกมาได้ ฉันโวยใส่เค้าก่อนจะก้มลงขีดๆ ชีทที่นั่งอ่านค้างไว้นานโดยที่ก็ยังไม่เข้าใจมันอยู่ดี  คนตัวโตก้มลงมามองก่อนจะร่ายต่อ
        แคลคูลัสเหรอ อืมม.....มันเป็นเช่นนั้นเอง I see I see ว่าแล้วคนตัวโตก็ถือวิสาสะนั่งลงข้างฉันพร้อมกับแย่งดินสอในมือไปซะเฉยๆ
        ให้ช่วยสอนปะ อยากสอนอะ น้าๆๆๆๆๆฉันเห็นท่าทางของเค้าแล้วไม่อยากให้ช่วยเลย ไม่รู้ว่าจะช่วยให้แย่ลงไปกว่าเดิมหรือเปล่า แต่ไหนๆก็อาสามา เอาวะ ลองดูซักครั้งจะเป็นไรไป 
        ค่ะ ตามใจฉันตอบแล้วฝืนยิ้มให้เป็นมารยาทนิดๆ ดูเค้าคงแปลกใจอีกครั้งที่วันนี้ฉันยอมอะไรง่ายๆ แต่ก็ทำตาโตขึ้นมาเฉย
        ให้สอนจิงอะ จิงนะๆๆๆ
        อืมม จะสอนก็รีบๆสอน ก่อนที่จะเปลี่ยนใจ ฉันเริ่มฉุนกับท่าทีกวนๆนั้น
        สุดใจให้สุดทีนเลยคับ เค้าตะโกนก่อนจะก้มลงมาอธิบายไอ้แคลคูลัสนั่นยืดยาว
         แปลกนะคะ เค้าเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยหละ ทำให้คนไม่มีกึ๋นอย่างฉัน เรียกได้ว่าโปรขึ้นมาทันตาเห็นด้วยเวลาอันน้อยนิด ในใจน่ะ แทบอยากจะก้มกราบท่านซักหนสองหน แต่ก็นะ เรื่องจริง อย่าหวังว่าจะได้จากฉันเลยค่ะ
...โปรดติดตามตอนต่อไป...