ฉันมีสุนัขตัวหนึ่งชื่อบ๊อบบี้ บ๊อบบี้เป็นสุนัขแสนรู้ และฉลาด ฉันชอบเล่นกับมันอยู่บ่อย ๆๆๆ ฉันชอบเล่นซ่อนแอบกับมัน โดยที่ฉันเป็นคนแอบ บ๊อบบี้จะเป็น.....หา...... พอมันเข้ามาหาฉัน.........ฉันก็จะกระโดดเข้าไปหลอกมันทุกที ....มันก็ชอบวิ่งหนีฉัน แล้วฉันก็ไปแอบมันอีก มันก็จะคอยตามหาแต่ฉัน......... เวลาเดินไปไหน บ๊อบบี้จะเดินนำหน้าตลอด........... บางทีฉันชอบแกล้งมัน ฉันวิ่งกลับบ้าน.........ให้มันเดินไปข้างหน้า.........มันหันหลังกลับมาไม่เจอฉัน......มันก็วิ่งตามหาฉัน เวลาฉันจะเดินไปไหนต้องคอยแอบเจ้าบ๊อบบี้.......เพราะบ๊อบบี้เป็นสุนัขนักเลงมา........ไปทางไหนมันจะเจอรุมทุกที............มันไม่มีพรรคพวกใด มีแต่ฉันที่คอยเชียร์มันอยู่ห่างๆๆ มันกลับเลือดท่วมตัวตลอดเลย............แต่แปลกจิงที่มันไม่ยอมเข็ด....... ตกกลางคืนฉันก็เล่นชักกะเย้อกับมัน............อาวุธคู่ตัวก็คือผ้าผืนหนึ่ง............มันดึงฉันก็ดึงผ้าต่างคนต่างตัวแย่งกัน........เวลาฉันยกผ้าขึ้นมันก็จะกระโดด...........ไปคาบผ้า..แล้ววิ่งไปใต้ท้องรถทุกที.................. เวลาที่ฉันกลับบ้านมันก็คอยต้อนรับ..............ด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงตลอดเวลา............... อยู่มาวันหนึ่ง.........เจ้าบ๊อบบี้ได้ไปเจอสาวสวยเข้าแล้ว ........ข้าวที่บ้านก็ไม่ยอมกิน..............มันเริ่มห่างจากตัวฉัน...............ในวันที่ 7 กฎกราคม 2546 มีคนวางยาเบื่อหมา............บ๊อบบี้กินยาเบื่อ.......พร้อมกับสาวน้อยของมัน........... หลังจากที่เลิกเรียน...........ฉันกลับจากบ้านเห็นมันนอนตายรอฉันอยู่ตรงทางจะเข้าบ้าน............ฉันทิ้งกระเป๋าทันที............พร้อมกับเข้าไปกอดมัน......... มันไม่มีอีกแล้ว............เพื่อนที่เข้าใจเรา เพื่อนที่อยู่ข้างฉันเสมอ......... ฉันได้แต่ภาวนา...........ขอให้เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง.............แต่ก็หนีไม่พ้นความจริง เห็นหมาสีขาวที่ไหนน้ำตาจะไหล
26 กุมภาพันธ์ 2547 13:52 น. - comment id 71213
อ่านด้วยคนนะครับ ฟังชื่อทีแรกนึกว่าร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ไหงกลายเป็นหมาไปได้ แต่งได้ดีครับ ใจจริงก็อยากให้เรื่องนี้จบลงอย่างมีความสุข เหมือนตอนต้น สุนัขเป็นเพื่อนที่ดีและซื่อสัตว์ของมนุษย์ แต่ผู้ที่ทำร้ายมันได้ลงคอก็ หาใช่ใครที่ไหน..
27 กุมภาพันธ์ 2547 08:39 น. - comment id 71233
อิอิ ร็อบบี้ ฟาวเลอร์............. ใจจริงก็ไม่อยากให้เรื่องนี้จบ......อยากให้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆ.............ตลอดเวลา.................. ฮือ........อยากจะร้องไห้.......
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:13 น. - comment id 71250
เศร้าจังค่ะ....รับรู้ถึงความรักอาลัยต่อเจ้าบ๊อบบี้นะคะ.....
6 มีนาคม 2547 20:16 น. - comment id 71510
กัลปังหา........ ขอบคุณนะค่ะ........