หลับให้สบายนะเพื่อนรัก Y_Y

yacoolmi

แพรงามเธอเป็นคนสวย ที่ใครๆก็มารุมชอบเธอ และเรียนเก่ง จึงได้เป็นดาวโรงเรียน เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ที่สนิทกันมากๆเลยทีเดียว แพรได้รับเลือกเป็น หลีดของ โรงเรียน เธอทั้งเต้นเก่ง ร้องเพลงเก่ง กิจกรรมทุกอย่างของโรงเรียน เธอก็ทำมาหมด จึงไม่แปลกที่ ในหนังสืออนุสรณ์ จึงมีชื่อเธอแล้วภาพของเธออยู่เต็มไปหมด 
             ขอบใจเพื่อนๆมากเลยนะคะ ที่ให้แพรเป็นประธานห้อง เสียงอันน่ารักสดใสของแพร ดังมาจากโต๊ะข้างหลังของฉันเอง ดีใจด้วยนะแพร ฉันหันหน้าไป ยิ้มให้กับแพร  จ๊ะ น้ำ แพรยิ้มอย่างน่ารัก และมีเสน่ห์ จนใครๆก็รัก 
                   น้ำ แพรวิ่งมาหาฉัน พร้อมกับรอยยิ้มของเธอ ว่าไงจ๊ะ แพร น้ำ วันนี้แพรของนั่งกินข้าวกับน้ำหน่อยนะ อ่าว แล้ววันนี้แพร ไม่ไปซ้อมหลีดหรอ? ฉันถามอย่าง งงๆ ไม่จ๊ะ วันนี้พี่ๆ ที่มาซ้อมให้น่ะ เค้าไปเข้าค่าย เลยไม่ได้ซ้อมจ๊ะ เธอตอบพร้อมกับยิ้มรอยยิ้มที่สดใส จึงทำให้ฉันในบางครั้ง แอบมองเธอ แล้วคิดว่าถ้าเป็นผู้ชาย ฉันจะจีบเธอซะอีก แพรเดินกอดแขนฉัน มาถึงโรงอาหาร 
                    ว่าไงคับน้องแพร วันนี้จะทานอะไรดีคร๊าฟ ไม่ไปซ้อมหลีดหรอคร๊าฟ พี่ๆจะได้ไปดู หนุ่มๆ ของโรงเรียน ที่ปากมอมชอบแซว แพร แต่แพรไม่เคยชอบเลย แพรรีบดึงแขนฉันเดินหนี ไปนั่งโต๊ะรวมกับเพื่อนๆ ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรอก แต่แพรไม่ชอบพวกที่แอบไปนั่งดูขาขาวๆของเธอ ตอนเธอซ้อมหลีด แพร เดี๋ยวน้ำไปจัดการไอ้พวกนั้นให้เอามั้ย ไม่เป็นไรหรอกน้ำ อย่าไปยุ่งกับพวกเค้าเลย จ๊ะ 
                    หลังจากกินอะไรเสร็จ แพรก็ชวนฉันขึ้นไปบนห้อง  นี่น้ำแพรเห็นว่า เค้าจะมีการจัดประกวดห้องเรียนดีเด่น ระดับชั้นน่ะ แพรจะส่งห้องของเราเข้าประกวดนะ น้ำว่าดีมะ ดีสิแพร น้ำว่านะห้องของเรา จะชนะแน่ๆ แพรจะทำให้ห้องของเรามีชื่อเสียงให้ได้ เพื่อนๆกลับขึ้นมาบนห้องหมดแล้ว แพรเดินลุกจากโต๊ะของเธอ เดินไปบอกเพื่อนๆ ว่าจะส่งห้องเข้าประกวด เพื่อนในห้องทุกคนก็ไม่คัดค้าน ยินดีจะส่งห้องเข้าประกวด แล้วจะช่วยแพรอีกแรง 
                    ก่อนวันประกวด แพรนั่งตกแต่งห้อง อยู่นาน เก็บขยะในห้อง เพื่อนๆก็ช่วยกันอยู่ในห้อง จู่ๆ ที่พวกเรากำลัง ทำงานอยู่ในห้อง  ก็มีกลุ่มนักเรียน ต่างโรงเรียน เดินเข้ามาในห้อง มาถามหา ตัวแสบของห้องเรา พวกเราทุกคนก็บอกว่าเค้าไม่มาโรงเรียน พวกนั้นก็ไม่เชื่อ แพรเลยเดินออกไปหน้าห้อง แล้วบอกว่า นี่ พวกนาย จะมาหาคนเค้าน่ะ ตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่ในนี้ พวกนายไปตามหาที่อื่นไม่ดีกว่าหรอ พวกเรากำลังทำงาน อย่าให้งานพวกเราเสีย ได้มั้ย ยุ่งชะมัดเลย ออกไปจากห้องของพวกเราได้แล้ว  แพรพูดจบแล้วกำลังจะเดินหนี ไอ้คนหนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นมา อีนี่ มึงจะมายุ่งอะไรวะ พวกมึงบอกมาเลยนะว่าเพื่อนมึงอยู่ไหน 
                    ฉันนั่งฟังอยู่นาน ก็ชักฉุนขึ้นมา เฮ้ย ไอ้บ้าที่มายืนอยู่หน้าห้อง น่ะ พวกแกไปให้ไกลๆ ห้องของกูได้แล้ว ฉันลุกขึ้น ถือคัตเตอร์ในมือ แล้วชี้ไปที่พวกมันยืนอยู่ โยนคัตเตอร์ไปที่พวกมันทันที ไปโดนแขนไอ้หัวหน้า มันพอดี มันฉุน หยิบปืนออกมาจากกระเป๋า ทุกคนในห้องวิ่งหลบกันใหญ่ มันเล็งปืนและ ยิงมาทางที่ฉันยืน แพรเห็นตอนมันกำลังจะยิง วิ่งมาขวางลูกกระสุนไว้ ไม่ให้โดนฉัน  ลูกกระสุน โดนกลางหลังของแพร เธอล้มลง กอดฉันใว้ เสื้อนักเรียนที่เคยขาวๆของแพร เปื้อนไปด้วยเลือด ฉันกอดแพรไว้แน่น เขย่าตัวของแพร เพื่อนๆผู้หญิงต่างร้องกรี๊ดกันใหญ่ บางคนถึงกับร้องไห้เป็นลม กันไป แล้วไอ้พวกนั้นก็วิ่งหนีกันไป พวกผู้ชายวิ่งตามไปจับตัวพวกมัน 
                    แพรใกล้จะขาดใจทุกที และพูดกับฉันเป็นประโยคสุดท้าย ก่อนที่เธอจะหมดลม น้ำ และเพื่อนๆทุกคน ช่วยแพรหน่อยนะ ช่วยทำให้ความฝันของเราเป็นความจริง สัญญากับแพรนะ ฉันได้แต่ร้องไห้ และตอบไปว่า จ๊ะ เพียงคำเดียว แพรยิ้มแล้วจากพวกเราไป เพื่อนผู้ชายก็อุ้มแพร ไปขึ้นรถไปโรงพยาบาล แต่มันไม่ทันซะแล้ว แพรหมดลมตั้งแต่อยู่ในห้องเรียนแห่งความทรงจำของพวกเราแล้ว
                     ฉันนั่งร้องไห้มองไปทางโต๊ะที่แพรนั่ง มองเห็นคราบเลือด อยู่บนเก้าอี้ที่เธอนั่ง ฉันหลับตาแล้วบอกกับแพรไป ความฝันของเธอ แพร พวกเรา สำเร็จแล้วนะแพร ตอนนี้พวกเราก็จบกันแล้วนะ แพรดีใจมั้ย แล้วมองไปอีกที คราบเลือดนั้นก็หายไป แพรไปดีแล้วล่ะ  ตอนนี้เธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุขแน่ๆ ขอบใจนะแพร ขอบใจที่ช่วยน้ำ ไม่ให้น้ำตาย ในวันนั้น ฉันพูดกับตัวเองแล้วลุกจากโต๊ะ เดินออกจากห้องไป แพร เราไปสนุกด้วยกันนะ น้ำไม่ทิ้งแพรให้อยู่ตรงนี้คนเดียวหรอก เราเป็นเพื่อนกันนะแพร ฉันยิ้มด้วยน้ำตา แล้วเดินกอดหนังสืออนุสรณ์ ไปหาเพื่อนๆ ที่รออยู่ ด้านล่างอาคาร 
                                   
                                        ****************************** 
                                        มอบให้แด่ เพื่อนรักที่จากไป [[แต่งนะคะอิอิ]]