ความทรงจำสีจาง**ตอน2**

ณาชิมิ

สักพักพี่แซ็กก็พาฉันมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  ร้านนี้ตั้งอยู่ริมทะเล  มีลมพัดเอื้อย ๆ  ตกแต่ง แบบธรรมดา ง่าย ๆ ไม่โดดเด่น แต่ดูแล้ว  สะดุดตา  มีม่านเปลือกหอยหลายสี  หน้าต่างร้านเป็นกระจกใส  มีโมบายหอยห้อยมองดูแล้วสบายตา  เป็นร้านที่ บรรยากาศ ดีมาก  โรแมนติก สุด ๆ ค่ะ
ไงเรา  ชอบไหม
ฮืม....ก็ร้านสวยดี บรรยากาศดีนะ
ใช่  ร้านนี้ดีที่สุดในเกาะนี้เลยนะ
เหรอคะ  แต่ท่าทางอาหารคงแพงน่าดู  เนี้ย  ถ้าเจนเลี้ยงพี่แซ็กมื้อนี้คงหมดตัวไม่ได้กลับบ้านพอดี
ฮ่า ๆ  ก็ดีสิครับ
ดียังไง
ก็  เจนจะได้อยู่ที่เกาะนี้กับพี่เลยไง
บ้าเหรอ
เอ้า ครับบ้าก็บ้า  แต่พี่ไม่ให้เจนเลี้ยงพี่หรอก  พี่เลี้ยงเอง
ไม่ได้ค่ะ  เจนเลี้ยงเอง  เลี้ยงขอบคุณพี่ไง  ที่พี่ช่วยเจนเมื่อกี้นี้
โธ่เจน  เรื่องนั้นเล็กน้อย  ไม่ต้องเลี้ยงขอบคุณพี่หรอกนะครับ  พี่อยากเลี้ยงข้าวเจน  นะ   ถือซะว่าพี่เลี้ยงเจนในฐานะเจ้าบ้านและเจนก็เป็นแขก  เลี้ยงในโอกาศ...........อ้อ....โอกาศที่เจนมาเที่ยวเกาะนี้ครั้งแรกนะ
 อ่ะก็ได้ค่ะ
ครับ  ยังงี้ค่อยน่ารักหน่อย
สรุปว่ามื้อนี้พี่แซ็กเลี้ยงค่ะ  พอเราทานข้าวเสร็จพี่แซ็กก็พาฉันเที่ยวค่ะ  พาไปเที่ยวซะเกือบทั่วเกาะเลย  พอพลบค่ำพี่แซ็กก็มาส่งที่บังกะโลค่ะ 
เวลาประมาณ 2 ทุ่ม  ค่ะก็มีโทรศัพท์จากบ้านผู้ดูแลบังกะโลมาที่พักของฉันค่ะ
สวัสดีค่ะ
ครับ เจนเหรอ  นี่พี่นะ
พี่?  พี่ไหน  ฉันไม่มีพี่นี่นา
คะ  พี่ไหน  เอะ  พี่แซ็กเหรอ
ครับ พี่เอง 
พี่แซ็กมีอะไรเหรอคะ
อ้อครับ  มีสิ
อะไร
คิดถึงเจน  อยากเจอ  
อะไร  ก็เพิ่งแยกกันตะกี๊นี้  บ้าเหรอ
ไม่บ้าหรอก  ก็พี่อยากเจอเจนจิง ๆ พี่ไม่ได้พูดเล่น  พี่ขอเข้าไปหานะ
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
เอะ  มันยังไงกันเนี้ย