วันนี้นั่งเหงา ๆ ท่ามกลางฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างบางเบา...ฉันมองออกไปที่หน้าต่าง...วันนี้เธอไปไหน ฉันรู้ดี แต่ฉันไอจออกไปตามที่ใจเรียกร้องได้... ฉันรู้ว่าคนนึงที่ไม่มีค่าอะไร...ในวันที่เธอเดินมากับใครคนนึง...อย่างมีความสุข...ฉันเองก้ไม่อยากเข้าไปหา วันนึงที่ฉันต้องมานังคนเดียว ทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เราทั้งสองคนเคยคุ้นเคยกันอย่างดี...ทุกวันก็จะส่งความรู้สึกดีดีไปให้...และทั้งสองก็ให้ซึ่งกันและกันอย่างผูกพัน... วันนี้ฉันไม่รู้ว่ามันเหลืออะไรกลับมา...รู้ว่าเธอยังเหมือนเดิม แต่ฉันรู้ตัวว่าฉันเองที่เปลี่ยนไป...ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันเข้าไปในตอนนั้น จะรบกวนเธอไหม...หรือฉันก้เป็นเพียงแค่คนเก่า ๆ ที่เคยผูกพันเท่านั้น...รู้สึกเหมือนว่าเหงาจัง...เงียบด้วย วันนี้ไม่มีใครเป้นห่วงฉันหรือว่าฉันไม่อยากเป็นห่วงใคร...ฉันรักเธอนะ...บางทีก้ไม่เข้าใจสิ่งที่เราทำกับคนรัก มันต่างจากเพื่อน ทั้งทั้งที่ฉันเองสนิทเล่นกับเพื่อนได้อย่างง่ายดาย...ฉันไม่เข้าใจตัวเอง... รักเธอมากขนาดนั้น...แต่กลับเกรงใจในเรื่องที่เธอไม่คิดอะไรมาก... ฉันคงทักทายเธอได้แค่รอยยิ้มข้างในใจ...ฉันไม่อยากไปรบกาวนเธอมากกว่านี้...แค่เธอไม่เข้าใจเรื่องที่ฉันหายไปเงียบ ๆ อย่างนี้ เธอก็คงเหนื่อยใจกับฉันเต็มทีแล้ว...ขอโทษนะ...ไม่อยากไปรบกวน...เพราะว่ารักเธอมากไง...ฉันรู้ แต่ไม่เข้าใจ...เธอเองคิดยังไง...ทบทวนแล้วก็ยิ่งเสียใจ...ฉันห่างเธอไปนานแล้วเหรอ...ฉันเหงา...ฉันไม่อยากข่มใจอยู่อย่างนี้...ฉันแอบรักเธออยู่...ไม่เข้าใจ...เวลา...ความรู้สึก...เลิกรา...
8 กุมภาพันธ์ 2547 10:17 น. - comment id 71004
..ความในใจ ..ที่อยากให้ เธอรับรู้ ใช่ปล่าวคะ.. ..เรน เป็นกำลังใจ ..ให้พุ่กัน..ของหูกวาง.. ตลอดเวลานะคะ.. ..อยากให้ทบทวน.. ..กับคำว่า .. เลิกรา.. ..กับ วันนึง ..ช่วงของเวลา.. ..เสียดาย.. โอกาส ..ที่มา ..ให้ผูกพัน.. ..เรน..มานั่ง เป็นเพื่อน..พี่พู่ฯ นะคะ.. ..ขอบคุณ..ที่เป็นกำลังใจ ..ให้เรน..ทุกครั้ง.. ..ขอบคุณ ..มากมาย..
8 กุมภาพันธ์ 2547 13:16 น. - comment id 71007
ที่นี่ฝนหยุดตกไป2วันแล้วค่ะ แต่ว่าความในใจก็ยังไม่ได้เอ่ยออกมาซักที
9 กุมภาพันธ์ 2547 03:37 น. - comment id 71018
หายเซ็งหายซึมซะนะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 18:13 น. - comment id 71024
ซึ้งจัง ปลาวาฬสีน้ำเงินก็เกือบจะเคยเป็นอย่างนี้เหมือนกันนะ ยังไงปลาวาฬสีน้ำเงินก็จะเป็นกำลังใจให้พู่กันของหูกวางนะคะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 23:18 น. - comment id 71026
ถึงคุณเรน... ขอบคุณมากนะครับสำหรับกำลังใจจากน้องสาวคนดี...ซึ้งใจมากนะครับ.เรือ่งของการเลิกรา เมื่อถึงเวลาเราคงตอ้งใช้มันละครับ ..มาให้กะลังใจกันถถึงเรือ่งสั้น ไม่รักไม่ได้แล้วนะเนี่ย อิอิ... ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณตะแหง่ว... ฝนยังตกในใจพู่กันอยู่เลยครับ...เปียกปอนอ่อนล้ามาก...เหงา แต่หายแล้วนะครับ...มีคุณตะแหง่วมานั่งให้กะลังใจอีกคน ซึ้งแล้วครับ ...*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณท ก t k ... ฮั่นแน่ อ่านออกนะครับ คุณทิกิ..อิอิ หายแล้วล่ะครับก่อนที่จะเข้ามาในไทยโพเอ็มยังซึม ๆ อยู่เลย ตอนนี้ยิ้มร่าแล้วครับ อย่าหาว่าบ้าเลยครับ...คนมันดีใจน่ะครับอิอิอิอิอิ*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน... ขอบคุณมากนะครับ...อันที่จริงความที่เราไม่อยากรบกวนคนที่เรารัก...สักวันหนึ่งเราคงเข้าใจด้วยตัวของเราเองว่าคนทีเรารักนั้น วันนึงเค้าก็คงไม่อาจต้องการเรา ไม่เหมือนอย่างที่เราให้เขาก็ได้...ความรักมันเหมือนลูกชิ้นดิ้นได้ครับ กินไม่ได้...ไล่ก็ไม่ทัน..ทำไงก็ไม่เข้าใจ (อันหลังๆ นี่ชักไร้สาระครับ อย่าถือสานะครับ) ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-*
11 กุมภาพันธ์ 2547 14:31 น. - comment id 71028
กับวันวานที่ผ่านพ้น กับใครบางคนที่ผ่านเข้ามา กับช่วงเวลาดีดี ที่เราเคยมี แต่ทำไมตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป....คนเดียวที่ไม่เหมือนเดิม
11 กุมภาพันธ์ 2547 22:14 น. - comment id 71030
ถ้าเป็นเรา ใครขวาง ฆ่าซะ จบ.............
12 กุมภาพันธ์ 2547 03:48 น. - comment id 71031
มาเปงกำลังใจให้นะค่ะ แวะมาทักทายค่ะ ซึ้งง่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2547 06:20 น. - comment id 71033
ถึงคุณ nasa... เมื่อไรมันจะจบลงเสียที รักร้าวไม่ใยดี...และทรมาน ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณขอโทษด้วยนะคะ... ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ...อย่าพึ่งหุนหันนะครับ-*-* ใจเย็น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ถึงคุณดินสอสีฟ้า... ขอบคุณมากนะครับ *-*
20 กุมภาพันธ์ 2547 15:42 น. - comment id 71119
คิดเหมือนคุณแหละ
1 มีนาคม 2547 15:58 น. - comment id 71332
ดีค่ะ...หนุกดี...ซึ้งดี ...for..พู่กันของหูกวาง
10 เมษายน 2547 13:57 น. - comment id 72737
เป้นอยู่ค่ะพี่กวางก้อเลยเข้าใจ เหอๆแบบว่าก็เห็นใจพี่ชายอ่ะค่ะ มาอ่านช้าไปหน่อย...เพราะพึ่งเห็นหัวข้อน่ะค่ะ *-*ซึ้งง!!