นักเขียน...???

ปากกาดาว

ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มเรื่องตรงไหน ฉันไม่รู้ว่าการเขียนเรื่องสั้นทำอย่างไร
ฉันไม่คิดว่าฉันจะเขียนเรื่องสั้นได้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขียนเรื่องสั้นต้องทำอย่างไร
     มีคนคนหนึ่งเขาบอกฉันไว้ มีคนคนหนึ่งเขาสอนฉันว่า
เขียนเรื่องสั้นไม่ได้ใช้มือเขียน เขียนเรื่องสั้นไม่ได้ใช้สมองเขียน
เขียนเรื่องสั้นต้องใช้หัวใจเขียน
     คนคนหนึ่งคนนั้นเขายังบอกฉันอีกว่า 
อ่านเรื่องสั้นไม่ได้อ่านด้วยตา อ่านเรื่องสั้นต้องอ่านด้วยใจ
      ณ วันนี้ฉันเลิกล้มความตั้งใจจะเขียนเรื่องสั้นแล้ว
      ณ วันนี้ฉันไม่ได้ใช้หัวใจเขียนเรื่องสั้นแล้ว
      ณ วันนี้ฉัน...อ่านเรื่องสั้นได้แล้ว
      ณ วันนี้ฉันอ่านเรื่องสั้นด้วยใจ
      ณ วันนี้ฉันยังจำได้
      ณ วันนั้น...คนคนหนึ่งคนนั้นสอนฉันไว้
      ณ วันนี้ฉันเข้าใจ
      ณ วันนี้ฉันอ่านสิ่งใด ฉันอ่านมันด้วยหัวใจของฉันเอง				
comments powered by Disqus
  • ชายวัด

    1 พฤศจิกายน 2545 20:43 น. - comment id 66820

    หัวเรื่องน่าสนใจครับ
    แต่ใครล่ะที่จะเข้ามารู้อย่างผม
    ผมอ่านมันครับ เรื่องสั้น
    แต่ผมอ่านมันแบบอดีตของคุณ
    คืออ่านแบบไม่รู้ว่าคุณค่าที่มันมีน่ะอยู่ที่ไหน
    ไม่มีพัฒนาการผมอ่านแบบนี้และเป็นแบบนี้จริงๆ
    แต่สิ่งที่ผมได้ไม่ใช่คุณค่าแต่หากเป็น.....
    การผ่านสายตา
    ผมยิ่งอ่านก็ยิ่งมีสิ่งที่ผ่านเข้ามามากขึ้น
    ไม่แค่ไหนหรอกแค่ผ่านๆเท่านั้น
    เป็นว่าผมคิดต่องานของคุณ
    นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม?
    ผมทำมันเพราะมันมีค่าพอที่จะทำ
    แล้วคุณจะได้เห็นข้อเขียนของผมที่นี่
    จะได้แลกเปลี่ยนกันบ้าง
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน