Secret Inside ตอนที่ 6 : ความจริงที่เธอเพิ่งรู้…เธอคงเกลียดฉันสินะ (ผมต้นนะครับ)

Nonmin

          วันต่อมา ผมเห็นแพรแต่งตัวซะสวยปิ๊งเชียว เธอใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง ทำให้ผิวเธอดูสว่างขึ้น กับกางเกงยีนส์สีดำทำให้สะโพกดูเล็กลงหน่อย แล้วเธอก็ออกไป ผมแอบตามเธอไปทีหลัง 
          เมื่อมาถึง ผมเห็นแพรเดินไปมาแถวหาดบางแสน หน้าเป็นสีชมพูด้วยความตื่นเต้น แล้วในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินไปข้างหลังเธอ เธอหันมายิ้ม แต่ก็หุบยิ้มนั้นลง เมื่อเห็นผม
          "เธอมาทำอะไรที่นี่ต้น" เธอถาม "เอ๊ะหรือว่าเธอเอ้อ คงไม่ใช่หรอกเนอะ" เธอพูดอีก ผมทำหน้าเศร้า เพราะความรู้สึกที่มันตื้นตันมันยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ แล้ว แล้วแพรก็พูดอีก "เธอคงไม่ใช่เซฟหรอกเนอะ"
          "ฉันนี่แหละ เซฟ" ผมพูด แพรนิ่งเงียบไป น้ำตาเริ่มคลอ "นึกแล้วเชียวว่าเธอต้องเกลียดฉัน" ผมพูด ชักอยากจะร้องไห้ขึ้นมาบ้าง แล้วแพรก็ตบหน้าผม
          "นายมันบ้า ทำไมถึงไม่เคยบอก ทำไมโกหกกันมาตลอด บ้าที่สุด" แพรว่าแล้วร้องไห้ก่อนจะวิ่งหนีไป ผมจับแก้มตัวเอง รู้สึกอยากจะร้องไห้จริงๆ ไม่เคยมีใครทำให้ผมเศร้าขนาดนี้เลย
          ผมกลับมาบ้านในตอน 5 ทุ่ม เพราะเอาแต่เที่ยวไปทั่วจะได้ผ่อนคลายอารมณ์ ทุกคนในบ้านคงนอนกันหมดแล้ว เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและจะเข้าห้อง ก็มาเจอแพรยืนรออยู่หน้าห้อง
          "เราต้องคุยกันนะ" แพรว่า แล้วเราก็เข้าห้องผมด้วยกัน แพรใส่เสื้อกระโปรงยืด ปล่อยผมยาวสีน้ำตาล ดังนั้นทุกครั้งที่ผมของแพรสะบัด ผมจะรู้สึกชื้นใจบ้าง "ทำไมนายถึงคิดว่าฉันเกลียดนายน่ะ" แพรร้อง และทำหน้าย่น ผมมองหน้าเธอ
          "ก็เธอเย็นชากับฉันมาก เฮอะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ราชินีเหรอ? เธอทำให้ฉันรู้สึกแย่ แทบทุกครั้งที่เราพูดกัน เธอรู้ตัวบ้างมั้ย ฮ้า!" ผมว่า แพรได้ฟังก็ก้มหน้า หน้าเธอหายย่นแล้ว แต่ดูเหมือนน้ำตาจะไหลอีก เธอนั่งลงบนเตียงผม กริยาของเธอทำให้ผมเก้อมาก เธอปาดน้ำตา ร้องฮึกๆ T_T
          "ฉันทำตัวแบบนั้นก็จริงแต่ฉันไม่ได้เกลียดเธอนะ" แพรสบตาผม แล้วอยู่ๆ ร่างกายของผมมันก็ไปเอง เพราะเธอน่ารักจริงๆ ครับ ร่างกายผมมันเข้าไปกอด สัมผัสผมนุ่มๆ ของเธอ เรานอนกอดกันบนเตียงของผม
          ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืด เห็นแพรนั่งอยู่ตรงปลายเตียง เมื่อคืนนี้เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยก็จริงแต่ดูท่าทางเธอยังกะถูกข่มขืนงั้นแหละ ผมจึงเอื้อมมือไปจับตัวเธอ แพรใช้กังฟูจัดการผม "ตุ้บ!พลั่ก!โครม!เปรี้ยง!"แล้วรีบออกไปทันที
          เรานี่บ้าจริง! ทำอย่างนั้น-อย่างนั้น เมื่อคืนทำไมฟะ! แพรเลยเกลียดจริงๆ เลย โฮ~!
          เหมือนสวรรค์แกล้งเราจริงๆ ครับ แม่ผมซึ่งอยู่ที่อังกฤษมาหาผมถึงบ้านชุวามนุษย์ เพื่อชวนผมกับพ่อไปอยู่ด้วยกันที่อังกฤษ
          "พูดตรงๆ ฉันก็อยากไปนะที่รัก แต่เจ้าลูกชายเรามันก็รักคนอื่นเป็นนะ จะให้ไปทั้งๆ ที่อาลัยอาวรณ์อย่างนี้เหรอ?" คุณพ่อพูดขณะที่เราสามคนพ่อแม่ลูกนั่งอยู่ในห้องรับแขก
          "ช่างแพรเขาเถอะพ่อ เขาไม่ได้รักผมหรอก เขาออกจะเกลียดผมด้วยซ้ำ" ผมพูดแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืน "ผมจะไปอังกฤษฮะแม่ จะได้หาประสบการณ์" ผมพูดรัวๆ
          "จริงๆ นะจ๊ะลูก แม่ดีใจจริงๆ" แม่พูด แล้วเราทั้งสามก็ตกลงว่าจะไปคืนนี้เลย
          ผมกับพ่อแจ้งข่าวให้คนในบ้านได้รับรู้ ขณะที่แม่ไปจองตั๋วเครื่องบิน เมื่อแพรได้ฟังเธอเฉยมากครับ เธอเดินเข้าห้องไปทันที ผมเลยยิ่งแน่ใจว่า เธอเกลียดผมจริงๆ โธ่! อย่าโกรธกันเลยแพร เมื่อคืนฉันไม่ได้ XXX เธอซะหน่อย! (แต่ไม่ได้พูดไปหรอกนะครับ ^_^")
          ผม พ่อและแม่ออกจากบ้านกันตั้งแต่ 1 ทุ่ม ทุกคนในบ้านชุวามนุษย์มาส่งเรา ยกเว้นแพรซึ่งอยู่ในห้องคนเดียว เมื่อเรากำลังจะขึ้นรถไปดอนเมือง ผมมองมาที่หน้าต่างห้องของแพรเป็นครั้งสุดท้าย แล้วน้ำตาลูกผู้ชายมันก็ไหลมาหยดหนึ่ง
          ฉันแค่อยากให้เธอรู้ว่าฉันรัก
          อยากให้เธอได้ประจักษ์รักแค่ไหน
          ฉันแค่อยากให้เธอรู้ฉันห่วงใย
          รักแค่ไหนไงก็ตายได้แทนเธอ
          ลาก่อนนะแพร เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว