ผมรักแม่ แต่ผมทำได้แค่นี้

ปีกฟ้า

มีครอบครัวหนึ่งอยู่กันมาอย่างรักใคร่กันเป็นที่สุดซึ่งเพื่อนบ้านต่างอิจฉากับความรักใคร่กันของครอบครัวนี้ 
 
   ครอบครัวนี้มีด้วยกัน 4 คน มีแม่ และลูก ๆ อีก 3 คน วันหนึ่ง 
แม่ ก็เกิดเป็นโรคร้ายแรงขึ้นมานั่นก็คือ เป็นโรคหัวใจร้ายแรง   
จำเป็นต้องผ่าดัดเปลี่ยนหัวใจโดยด่วน   ลูกชายทั้ง 3 รักแม่มาก   
และรู้ว่าตนเองนั้นต้องทำอะไรซักอย่างให้กับแม่บังเกิดเกล้าของเขา 
 
   คนโตเป็นนักธุรกิจพันล้านมีธุรกิจใหญ่โต   
ได้รับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายในทุก ๆ ด้าน 
โดนยอมสละเวลาในการเซ็นสัญญาเพื่อมาคอยเฝ้าไข้คุณแม่ 
 
   คนรองเป็นนายแพทย์ชั้นนำของโลก รับผิดชอบในการรักษาคุณแม่ 
และทำการเรียกประชุมสมาคมแพทย์ทั่วโลกเพื่อหาวิธีรักษาคุณแม่ของเขา 
 
   คนเล็กนั้น ยังไม่มีงานทำ   
เนื่องจากตนนั้นมิได้มีความเฉลียวฉลาดเหมือนกับพวกพ! ี่ ๆ เขา 
และก็สำนึกตัวอยู่ตลอดว่าตนเองนั้นคงไม่มีกำลังพอที่จะช่วยแม่ที่เขา 
   เทิดทูนได้อย่างที่พี่ ๆ ทั้ง 2 ทำได้   
แต่เขารู้ว่าตนเองต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อแม่ของเขา   
   
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา 
การผ่าตัดหัวใจเป็นไปได้ด้วยดี 
และคุณแม่ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากหลับไปนานถึง 4 วันทีเดียว 
คุณแม่ได้พบหน้าลูกทั้งสองคน คือคนโตและคนรอง 
 
   แต่กลับไม่ได้พบหน้าลูกคนเล็ก คุณแม่จึงถามลูก ๆ ทั้งสองว่า   
น้องไปไหน 
 
   แต่คนโตกลับบ่ายเบี่ยงไปว่าคุณแม่พึ่งฟื้น ให้ทานอาหารก่อน   
แล้วเขาก็ออกไปนำอาหารมาให้คุณแม่   คุณแม่ถามคนรอง 
แต่คนรองก็บอกกับคุณแม่ว่า ผมต้องไปนำยามาให้แม่ทานหลังอาหาร 
และก็จากไป คุณแม่สงสัย เพราะอาการของลูกทั้งสองนั้นไม่ธรรมดาเลย   
เมื่อทุกคนอยู่พร้อมกันคุณแม่จึงถามขึ้นมาอีกครั้ง 
 
   น้องอยู่ไหน   ทั้งสองอ้ำอึ้ง 
และไม่มีใครที่อยากจะตอบคำถามแม่ของเขาเลย 
 
   คุณแม่ย้ำ   บอกมานะ น้องอยู่ที่ไหนกัน   
คนโตตอบคุณแม่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า 
 
   น้องอยู่ในหัวใจคุณแม่ครับ 
 
   คุณแม่จังุงงงกับคำตอบของลูกชายคนโตมาก   ! 
;จึงหันหน้าไปถามคนรองซึ่งกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน 
หมายความว่าไงลูก   คนรองตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ   
ดวงตาเอ่อล้นด้วยหยดน้ำที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหย่อน   
พวกเราสามคน พอรู้เรื่องว่าแม่ไม่สบาย 
ก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่ง   ผมและพี่ 
ได้ทำในสิ่งที่ตนเองทำได้และควรกระทำแล้ว 
และน้องก็ได้ทำสิ่งที่พวกผมไม่มีความกล้าพอที่จะทำได้ให้กับแม่ 
 
   แม่ไม่เข้าใจ ลูก   วันนั้นเป็นเวรของน้องที่จะมาเฝ้าไข้แม่   
  โดยที่พวกผมจะมาเปลี่ยนเวรกันในตอนเช้า 6 โมง เมื่อผมเข้ามาถึง   
กลับไม่เห็นน้องอยู่ในห้องของแม่ แต่มีโน๊ตเขียนไว้ตรงเตียงแม่ว่า 
 
   พี่รอง ผมอยู่ในห้องน้ำ และไม่ต้องตกใจสิ่งใดทั้งสิ้น   
ผมก็เดินไปที่ห้องน้ำ ปรากฏว่า   
น้องได้ทำการฆ่าตัวตายโดนใช้มีดที่นำมปลอกผลไม้ 
กรีดที่ข้อมือตัวเองในอ่างน้ำ โดนให้เลือดไหล ช้า ๆ 
เพื่อที่หัวใจจะยังสามารถทำงานและยังจะสามารถนำมาช่วยแม่ได้   
น้องเขียนจดหมายไว้ในห้องน้ำว่า   นำหัวใจผมไปช่วยแม่ ผมรักแม่ 
แต่ผมทำได้แค่นี้ น้องเสียแล้วเพราะเลือดไหลมากเกินไป 
และผมก็ได้นำหัวใจของน้องมาช่วยแม่ครับ 
 
   ! ไม่จริงใช่ไหมลูก น้องออกไปหางานทำเท่านั้นใช่ไหม 
อย่ามาหลอกแม่เลย   
ลูกคนโตปลอบโยนคุณแม่ที่ทำท่าปฏิเสธทั้งน้ำตาว่า   แม่ครับ 
พวกผมสองคน ให้แม่ยังไม่ได้ครึ่งของน้องเลยครับ   
เราสามคนรักแม่มาก และผมก็เข้าใจน้องดีครับ แม่ทำใจนะครับ   
พวกเรา จะยังคงอยู่ด้วยกัน 4 คนเหมือนเดิม 
ไม่มีวันใดที่พวกเราจะแยกจากกันหรอกครับ   แม่สะอื้น 
แต่เริ่มทำใจได้แล้ว   แม่รักลูก รักลูกทุกคน และลูกทุกคน 
จะอยู่กับแม่เสมอ และตลอดไป   ทั้ง 3 คน ร้องไห้ 
และพร่ำเรียกหาน้องคนเล็ก   
แม้เขาจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงของแม่และพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้งก็ตาม