เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (ถอดสมการใจ 3)

Rainsummer

นนท์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ 
"เคน พิมเค้าไปแล้ว ไปจากข้าแล้ว"   
 น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาเป็นครั้งแรก
"เอาน่า เอ็งอย่าเพิ่งคิดมาก เค้าแค่ไปให้ไกลยายมิ้งค์ตะหากข้ารู้ดี 
ยายนี่แหละที่พิมเล่าให้ข้าฟังว่าไปด่าเค้าที่ยูเซ็นเตอร์ "     
  "เหรอ"นนท์อึ้งไปพักใหญ่
เขาไม่เคยรู้เลยว่าเป็นมิ้งค์ หลังจากวันนั้น พิมก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย 
เขาไม่คิดว่าเรื่องยุ่งๆมันจะเกิดขึ้น ทำไมพิมไม่บอกเขา เขาคิด
"เออแล้วเมื่อกี๊ ทำไมแกทำเป็นจำเค้าไม่ได้วะ ข้าไม่เข้าใจ". เคนถาม
"ข้าบังเอิญได้ยินว่าแฟนเก่าเค้าจะมานี่หว่า..อีกอย่าง ข้าก็..ไม่รู้ว่ะข้างอน.."
นนท์พูดตรงๆ "ไอ้บ้าเอ๊ย"    เคนหัวเราะ  
" เอ็งนี่น้าข้าล่ะเชื่อเอ็งกับพิมจริงๆ งอนกันไปงอนกันมา เฮ้อ ปวดหัวว่ะ "

นนท์ออกจากโรงพยาบาล ก็ตรงไปเมล์หาพิมทันที 
พิม เราขอโทษนะ ที่ปล่อยให้เค้าคนนั้นมาวุ่นวายกับพิม เราสัญญาว่าจะไม่มีอีกแล้วล่ะ
เราไม่ว่าพิมหรอกที่พิมจะ ไปเที่ยวกับแฟนเก่าพิม เรารักพิมเสมอนะ อย่าลืมสิพิมเป็นแฟนเรา
คำพูดที่เราพูดกับพิมครั้งแรก ยังเป็นจริงเสมอ
แต่ถ้าพิมจะคบกับเค้าคนนั้นต่อไป 
เราก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปว่าพิมได้นะ พิมทำตามที่ใจพิมต้องการเถอะ เรามั่นใจว่าเราคิดถูกแล้ว
พิม.ขอให้พิมโชคดีเถอะนะ..อย่าลืม เรายังยืนยันคำเดิม
.............................**********...........

ฉันรู้ตัวดี ว่าฉันไม่มีความหมาย ให้เธอสนใจ จะเทียบอะไรกับเขา
คนที่เธอห่วง หมดใจเธอคือเขา ฉันรู้และขอยอมลาโดยดี 
ฉันไม่กล้าหรอก เรียกร้องอะไรจากเธอ ได้แต่นั่งเหม่อ บ่นเพ้ออะไรไปอย่างนี้ 
เผื่อนกได้ยิน จะคาบเอาคำนี้ ไปบอกให้เธอรู้ความในใจ
ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป 
ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปรึเปล่า
ขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอในแบบเขา 
เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ
เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ
 
              ..นนท์คนเดิม.................. 
แต่ทว่าพิมโกรธจนเธอไม่ยอมมาเช็คเมลนี้อีกเลย .......จึงไม่รู้ว่านนท์เขียนถึงเธอ
ทั้งสองไม่มองหน้ากัน.......จนถึงทุกวันนี้.....พิมกลับไปคบกับแซนเหมือนเดิมเพื่อหวังที่จะ
ให้นนท์คืนดีกับแฟนเขา  นนท์เองก็เข้าใจว่าพิมได้ตัดสินใจเพราะอ่านเมลของเขาแล้ว
พิมไม่มีใจให้เขาจริงๆ  ...นนท์คิดอย่างทรมานใจ  ......พิมเองใช่ว่าจะสุขสบายใจ
เพราะเธอคิดเสมอว่า  นนท์กลับไปคบกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ทั้งสองต่างนั่งถอดสมการใจอีกคนโดย  ไม่สนใจตัวแปรของสมการกันและกัน
เคนเองเฝ้ามองดูเพื่อนทั้งสองอย่างห่วงใย  แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะ
เรื่องของจิตใจ  เขาต้องพูดกันเอง.......แม้เขาจะรักพิมชอบพิมแค่ไหน  แต่เคนก็รู้ดี
พิมคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น......นนท์ไม่ได้มีใคร.....แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากอะไรกับพิม
แค่หวังลึกๆในใจว่า  สักวันพิมจะยอมรับเขา ......สักวัน.....