คือ......เพื่อน

เงาแสง

ความจริงหากคุณมีเพื่อนที่สนิทมาก  บางทีคงมีหลายครั้งที่คุณจะต้องเจอกับสถานการณ์นี้  สถานการณ์ที่เพื่อนของคุณเปรียบดังไม้ขีดไฟ เคยช่วยเหลือเดินเคียงคู่คุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลายต่อหลายครั้งจนเราเริ่มที่จะชินชากับความรู้สึกดีดีที่เพื่อนคอยให้เราเหมือนไม้ขีดที่ค่อยๆลดจำนวนลง จนบางทีอาจเหลือเพียงกล่องเท่านั้น  แต่ในขณะที่ไม้ขีดกำลังจะหมด เหมือนมีโชคเราก็ได้เจอไฟฉาย  ไฟฉายซึ่งก็เหมือนการที่เราได้พบคนที่เราถูกใจหรือคนที่ชอบเราเดินทางมาในชีวิต  ด้วยความดีใจคุณอาจโยนไม้ขีดนี้ทิ้งแล้วรีบวิ่งไปหาไฟฉาย  เมื่อคุณได้ไฟฉายก็รีบหาทางที่จะออกจากความมืดมิดนี้  แต่ในขณะนั้นเองแสงที่เจิดจ้าเพียงไม่นานก็ค่อยๆลับหายไปทีละนิดจนมืดสนิท  ตอนนี้ในตัวคุณไม่เหลืออะไรแล้วทั้งไม้ขีดและไฟฉาย  คุณได้แต่คุกเข่าอยู่ในความกลัวอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
หากคุณคิดอีกนิด เพียงนิดเดียว เพียงไม่หลงกับความคิดชั่ววูบ    คุณก็คงไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว  บางทีทางข้างหน้าคุณอาจเจอทางออก  แต่กลับไม่มีทางจะไปถึง  เหมือนกับเพื่อนที่เคียงข้างเรามานาน  อย่าปล่อยให้เค้าอยู่เดียวดายเหมือนไม้ขีดที่ถูกทิ้ง  เพราะคนที่คุณพึ่งรู้จักอาจไม่หวังดีเหมือนไม้ขีดก้านเล็กๆที่ดูเหมือนไร้ค่าก็ได้