คงจะมีแค่ฉัน ที่รู้สึกกับเธอ ว่ารัก

^^_PAN_^^

วันแรกที่พบหน้าเธอ เพราะแม่ของเธอเป็นเพื่อนรักกับแม่ของฉันนั้น ฉันรู้สึกหมั่นไส้เธอมากๆ และรู้สึกไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไรหรอก เพราะด้วยความที่เธอไม่ยอมพูดกับฉันซักคำทำเป็นอายไม่ยอมพูด ชิ! อย่างกับเราอยากพูดด้วยตายง้านแหะ เขาคนนั้นชื่อว่า ต้อง แต่ด้วยความบังเอิญทำให้เรา2คนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็งั้นๆแหละ และสักพักมาฉานก็ได้ยินข่าวมาว่าต้อง ชอบ เอริน์ เพื่อนฉันเองแหละคะแต่เพื่อนฉานคนนี้เป็นคนเสน่ห์แรงคะ แต่ออก ทอมๆเถื่อนๆหน่อยนะ อุ้ย! แล้วทำไมนี่ ต้องถึงได้เล่นแรคนาร๊อค เหมือนฉานด้วย ฉันก็เลยถามเรื่องเอริน์กับเขาไปว่า ชอบเขาจริงๆหลอ เขาก็บอกว่าใช่ ได้รู้ดังนั้น ก็เลย ยุยง ให้เขาคู่กานสะเยย แต่ในที่สุดเอริน์เขาก็มีแฟน ชื่อพี่แบงค์ เห้อ ตาต้องก็ต้องอกหักตามเคยแหละนา ฉันก็ปลอบใจไป ตามประสาเพื่อน แต่ปลอบในแรคนาร๊อคนะคะ เพราะในโลกความจริง เราก็ยังไม่พูดกันอยู่ดี -_- แต่ในแรคนาร๊อคน้า ต้อง เขาเป็นคน อารมดี มีอารมขัน ตลก แล้วก็กวนบาทามากๆด้วยแหละคะ ก็น้านแหละ ตรงกับสเปกของฉันเลย ตอนนี้ฉันเลยตะงิดๆกับหัวใจตัวเองบ้างเล็กน้อยนะคะ ว่ารู้สึกไงกับเขากันแน่ และในอีกไม่นาน ต้อง เขาก็ตัดใจจากเอรินได้แระละ ฉานก็สงสัยอยู่ทำไมถึงตัดใจได้เร็วจัง แต่ตอนนี้ก็รู้แล้วละ ว่าทามมาย ก็เพราะว่า ต้อง เขา นั่งใกล้ คนชื่อบัว และก็นั่งเล่นกันทุกวัน ทั้งที่ต้องเขาไม่เคย พูดหรือเล่นอะไร กับผู้หญิงคนไหน ยกเว้น แต่บัวคะ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจหร๊อก ว่าที่ตัดใจเร็วเนี้ย เพราะบัวหรือเปล่า ฉันก็เลยลองไปถามในแรคนาร๊อค อีกอะแหละ เขาก็บอกว่า เปล๊า ไม่ได้คิดไร คิดกับบัวแค่เพื่อนเฉยๆ(ตอนถามว่าชอบเอริน์หรือเปล่า ก็ตอบเงี้ยอะคะ) แต่ฉันก็ เชื่อ50-50 อะนะ แต่พอไปๆมาๆ ทุกวันๆ เขาเริ่มสนิทกานมากขึ้น คนในห้องเรียนก็ล้อกานว่า ต้องชอบบัว บัวชอบต้อง ฉันก็เลยตัดสินใจไปถามอีกที ต้องตอบว่า เราชอบบัว อะ คำตอบนั้นทำให้ฉันตกใจมาก และรู้สึกใจหายแว๊บๆขึ้นมาในใจ แต่ก็ไม่ได้คิดไรมากนักหรอก แล้วพอวันรุ่งขึ้น ฉันก็ไปถามบัวเหมือนกาน ว่าชอบต้องหรือเปล่า บัวก็ตอบว่า เราก็ชอบ ต้องวะ โธ๊โธ๊โธ๊ หว้า!! ชอบกานแท้ๆ ไมไม่บอกว่าชอบไปเลยฟะ ในตอนเย็น ฉันก็เลยวางแผนกับเพื่อนๆ ให้เขา2คนเดินคู่กันและกลับด้วยกันในตอนเย็น และแผนนั้นก็สำเร็จ และเขา2คนก็ได้บอกความในใจกานได้ และต่อมา ฉันก็ได้คุยกับ ต้อง ในแรคนาร๊อค ซึ่งต้องก็บอกว่า เรากับบัว เป็นแฟนกานแล้วนะ ฉันเห็นอย่างนั้น ฉันก็อึ้ง ไปแปปนึง ก็พิมพ์ต่อไปว่า ดีใจด้วยน้า แหมๆ ตอนแรกบอกว่าไม่ชอบ ชิชะ แล้วมากก็หัวเยาะ แต่ในแรคนาร๊อคนั้น ต้อง กับ ฉัน สนิทกันมาก จน มีคนเรียกว่า คุนพ่อ กับ คุนแม่ เลยละ และเขาก็ชอบให้กำลังใจฉันอยู่เรื่อยๆเลยนะ และพอดึก ฉานก็เตรียมตัวนอน และคิดถึงเรื่อง ของต้อง ฉันตัดสินใจถามใจตัวเอง ว่าทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้รู้ว่า ต้องกับบัวเป็นแฟนกัน แต่แล้วฉันก็รู้คำตอบนั้นว่าทำไม ก็เพราะว่าฉัน ชอบเขาแล้วนะสิ แต่ทำไงด้าย ต้องเขาเป็นแฟนกับ บัว เพื่อนเรานี่นา ฉันก็เลยได้แค่ ล้อ มันไปวันๆ ว่าบัวชอบต้อง ต้องชอบบัว และก็ได้แค่ แอบมองผ่านๆ อย่างตั้งใจ ที่จะได้เห็นต้อง เวลาเล่นกับเพื่อน เวลาเล่นบอล เวลาเล่นบาสเกตบอล แค่นั้นก็พอ แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ว่าฉันก็ชอบต้อง แล้วทำไม ถึงไปเชียร์ให้ ต้องกับบัว เขาเป็นแฟนกันด้วย ไม่เข้าใจเลย ทั้งๆที่ฉันทำอย่างงั้น ฉันเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน