รู้สึกเสียดาย...ที่พึงได้เป็นเพื่อนกัน (ตอนจบ) โชคดี..."เพื่อน"... ...ชั้น ม. 3 ...ดูเหมือนเก้งจะโตขึ้นมาก... โตขึ้นจากความไม่เข้าใจของเก้ง...ว่าเก้งต้องทำอย่างไร เวลาเจอเพื่อน... ทัก...ผ่าน...หรือยิ้มให้... แต่สำหรับปูน..จา..งาน เก้งไม่เข้าใจว่าทำไม...อะไร ๆ ถึงได้ยากเย็นสำหรับการที่จะเป็นเพื่อนกับเขา... ปิงปองที่เคยเล่นอยู่ทุกวัน...บัดนี้กลับกลายเป็นที่ว่าง... ไม่มีโต๊ะ...ไม่มีไม้ และลูกปิงปอง...ไม่มีปูน เก้งไม่รู้ว่าจะเจอ และให้ปูนทักได้อย่างไร...ในเมื่อโต๊ะปิงปองที่เคยเล่นได้หักลงอย่างนี้ จนวันนึง...เหมือนเก้งจะไม่ปล่อยให้เรื่องของความเป็นเพื่อนมันค้างคาอยู่อย่างนี้... เก้งได้เข้าไปขอยืมดิกชันนารีจากปูน... แล้วความเป็นมิตรภาพที่เก้งหวังจะได้มานาน...ก็เป็นจริง... เพียงแค่เก้งเดินเข้าไป...บอกว่าขอยืมดิกชันนารีเท่านั้น... น้ำใจ...และน้ำเสียงที่ได้เหมือนเป็นตำตอบที่เก้งค้นหามาตอลดระยะเวลากว่า 2 ปี ที่เก้งได้พยายามมาตลอด... ที่เราทักปูนได้...ทำแค่นี้เองน่ะหรือ... รู้สึกเสียดายจัง...ที่ตอลดมาเก้งไม่เคยเข้าถึงปูน... จา และงาน ก็คงเหมือนกัน...ก็เขาเป็นเพื่อนเก้งนี่นา... อย่างน้อยขอให้เพื่อนใหม่จำหน้าเราได้...ก็คงเป็นพอ...เก้งคงไม่ขออะไรนอกจากความเป็นเพื่อน... ประโยชน์ที่ได้จากปูน...เก้งมั่นใจว่าเขาจะไม่ต้องการ... มิตรภาพจะคงเป้ฯสิ่งที่ยิ่งยืนตลอดไปสำหรับเขา... แม้วันนี้...เก้งจะรู้ว่าปูนไปเรียนต่อที่อื่น... เก้งไม่คิดถึง...แต่ เก้ง..."เสียดาย...ที่พึงได้รู้จักกัน"...อย่างนี้... ได้คุยกัน...โดยที่เก้งเป็นฝ่ายที่ทักปูนก่อนอย่างนี้... มันทำให้เก้งมีความสุขเหลือเกิน...เก้งคงทำอย่างนี้กับ จา และงานได้ และก็คงเป็นเพื่อนสนิทกันไปนานแล้ว...เหมือนที่คนอื่นเป็นกัน... จา...ก็ต้องไปเรียนต่อที่อื่น...เก้งก็ยังเสียดาย...ถ้าเก้งได้พูดกับจา... แลกเปลี่ยนทัศนคติกันบ้งก็ยังจะดีกว่า...จะมาเสียดายอย่างนี้...เป็นไหน ๆ คงจะมีงานคนเดียวหละมั๊ง...ที่เก้งจะทำความรู้จักได้... งาน...คนเดียวที่จะเรียนต่อที่โรงเรียนนี้...และเก้งก็คงจะเรียนรู้ที่จะรู้จักกันได้สักวัน... โชคดี..."เพื่อน"... ปูน...จา...เรายังจำนายได้เสมอนะ...ไม่ว่าจะเจอกันที่ไหนก็ตาม... เก้ง...ยังคงมองปูน และจาในวันสุดท้ายของการสอบปลายภาคเรียน ม.3... ...รู้สึกเสียดาย...ที่พึงได้รู้จักกัน... ...รู้สึกเสียดาย...ที่พึงได้เป็นเพื่อนกัน... ติดตามเรื่องราวมัธยมปลายของเก้ง... ในภาคที่ 2 ของ..."เพื่อนที่มีค่า...คงได้มาเมื่อวันที่ต้องจากกัน"...ในโอกาสต่อไปนะครับ... ขอบคุณที่ติดตามเรื่องตลอดมาครับ...
พู่กันของหูกวาง 31 ธ.ค. 2546 14:41 น. - ID 1594 
949
2
0
6 มกราคม 2547 19:53 น. - comment id 70606
น่าสนใจ แล้วก็มันเป็น เรื่อนที่จะค่อนข้างจริง เพราะผมอยู่ม.2 ผมอีก1ปีก็จะออกแล้วแต่เพื่อนผมไม่ดีซักคนคบไม่ได้ แต่ตอนที่ผมอยู่ป.6 ผมมีเรื่องคล้ายแบบนี้เลย แต่เพื่อนผมดีมาก จนอีกวันไกล้จะออกแล้ว ผมรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ออกมาเลย แต่ผมก็ทนได้ พอถึงวันออกผมได้กอดเพื่อนอย่างแนบแน่น ไม่อยากให้เพื่อนคนนี้ไปไหนเลยเพราะเขาดีกับผมมา จนวันนั้นได้มีนำตาไหลออกมา แต่พอมากรู้อีกทีเพื่อนผมไปอยู่อีกโรงเรียนหนึ่ง ซึ่งผมอยากให้เพื่อนอยู่โรงเรียนผมแต่จับฉลากไม่ได้
6 มกราคม 2547 20:11 น. - comment id 70607
ถึงคุณ Bushido ยินดีมากครับ...ที่จริงความเป็นเพื่อนของคนเรา มักเห็นความสำคัญก็เมื่อตอนที่เรากำลังจะจากกัน...สิ่งใดที่คั่งค้างมักจะทำให้ใจเรารู้สึกเสียดาย...ที่ทำไมตอนที่เรายังอยู่ด้วยกัน...เราไม่ยอมเปิดเผยความรู้สึกดี ดีให้เพื่อนให้รู้...และก้ต้องเสียใจ เมื่อต้องจากลาอย่างนี้น่ะคับ... ขอบคุณมากนะที่มาเยี่ยมกันครับ...ยินดีมาก ๆ เลย
9 มกราคม 2547 22:41 น. - comment id 70646
หน้าส่วนตัว
ครับผมก็มีเพื่อนที่สนิทแล้วก็ต้องจากกับครับเรื่องมันก็ตั้งแต่ตอนประถมแล้วครับเราเรียนด้วยกันมา9ปีตั้งแต่อนุบาลจนป.6 ที่โรงเรียนชื่อดังมากครับแต่ก็มีเรื่องให้เราต้องแยกจากกันครับตือตอนนั้นเศรษฐกิจตกต่ำจากที่ว่าเคยเป็นครอบครัวที่ขึ้นชื่อว่ามีเงินแต่ตอนนั้นมันไม่เหลืออะไรอีกเลยพ่อแม่ตกงานจากที่มีเงินเหลือเดือนละหลายหมื่นบาทก็หมดไปเรื่อยๆจนผมต้องออกมาเรียนโรงเรียนวัดตอนแรกผมก็ยังรับไม่ค่อยได้ครับกับการที่ครอบครับเป็นอย่างนี้
ต้องทำเองทุกอย่างจากที่เมือ่ก่อนมีแม่บ้านตอนนี้เราต้องทำเองทุกย่างตั้งแต่รีดผ้า,ซักผ้าแต่เมื่อเข้ามาที่โรงเรียนนี้แล้วผมก็ได้พบคนที่ดีกับผมมากๆเลยครับคือหูกวางไงนายอ่ะดีกัยเรามากๆเลยและเพื่อนๆของผมครับตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าการที่เราจะมาความสุขไม่ได้อยู่ที่ได้เรียนโรงเรียนมีชื่อเสียงและมีเงินมากเพียงอย่างเดียวเรายังต้องเจอกับสิ่งอื่นๆอีกมากมายนะครับผมก็คิดในแง่ดีครับว่ามันเป็นการทดสอบตัวเองครับ.....แต่เพื่อนที่โรงเรียนเก่าก็ยังติดต่อกันนะครับไปกินอะไรเขาก็จะเลี้ยวเราครับเพราะเขารู้ว่าเราไม่ค่อยมีตังนี่แหละครับเพื่อนที่ดีครับ แต่ผมก็เกรงใจเขาเขาก็บอกว่าไม่เป็นไรยังไงเราก็เพื่อนกันนะคำๆนี้ทำให้ผมอึ้งเลยครับเพราะเขาไม่คบเราที่เงินแต่เขาคบเราที่จิตใจครับ.......ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังล้มเหลวนะครับแล้วอย่าคิดสั้นนะครับเพราะมันไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยครับสำหรับคนฉลาด
ขอบคุณทุกๆคนที่นี่นะครับที่คอยเป็นเพื่อนเวลาที่ผมเหงาและท้อใจรวมทั้งนายหูกวาง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ