คุณบอกว่าคุณกับเธอไม่มีวันจะเหมือนเดิมได้ วันนี้คุณกอดฉัน ฉันรู้สึกได้ ฉันรู้สึกถึงความรักทั้งหมดที่คุณมีต่อเธอได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณให้ฉันในตอนนี้ ที่จริงมันเป็นของเธอคนนั้น ไม่มีแม้เสี้ยว แม้เพียงนิดที่ฉันเป็นเจ้าของ บางครั้งที่คุณพร่ำถึงเธอ ฉันรับฟังทั้งหมดที่คุณเพ้อ น้ำตาในหัวใจมันปริ่มไว้ใกล้ล่นเอ่อ เพราะหัวใจคุณมีแต่เธอผู้เดียว เธอเป็นอดีตของคุณ ฉันเข้าใจว่าคุณอาจต้องการเวลาเพื่อที่จะลืม ฉันพยายามช่วยให้คุณลืม แต่ยิ่งช่วย คุณกลับยิ่งจำทุกสิ่งไว้ ฉันไม่รู้จะช่วยคุณอย่างไร ฉันเป็นปัจจุบันของคุณ ฉันเข้าใจว่าคุณมีความรู้สึกดีๆให้กันอยู่บ้าง แต่เมื่อลองสัมผัส ก็ยิ่งรับรู้ว่ามากเท่าไร ความรักที่คุณมีให้เธอคนก่อนมีมากมายไม่รู้เท่าไร ฉันไม่รู้จะรู้สึกอย่างไร นอกจากเสียใจ ทุกครั้งที่ฉันกอดคุณ คุณบอกให้ฉันมั่นใจว่าคุณจะไม่ไปไหน แต่คุณรู้ไหม ฉันรู้ว่าใจคุณมันไปแล้ว มันไปตั้งนานแล้ว ที่จริงมันไม่เคยเป็นของฉันด้วยซ้ำ ตั้งแต่เรามีกัน ฉันไม่เคยได้ใจคุณเลยด้วยซ้ำ คุณห่วงเธอในฐานะเพื่อนว่าเธอจะอยู่คนเดียวไม่ได้ ตัวคุณอยู่กับฉัน แต่ปากคุณรำพันถึงกลัวเธอจะเหงาและเสียใจ คุณรู้ว่าเธอจะเป็นอย่างไร คุณเข้าใจว่าเธอจะเสียใจแค่ไหนที่คุณจากมา ไม่ว่าจะกี่เวลา เธอก็ไม่เคยเลือนค่าไปจากใจ ...มีสิ่งหนึ่งที่คุณไม่รู้ คนที่อยู่เคียงข้างคุณอยู่หัวใจรอนไหว ทั้งที่สองมือกอด แต่ความเข้มแข็งกลับประคองหัวใจ ยิ่งคุณอยู่ใกล้ ฉันต้องยิ่งปลอบใจตัวเอง คุณบอกว่าตอนนี้ฉันมีค่า แต่ฉันว่าฉันไม่เห็นมีค่าตรงไหน คุณยังคงห่วงใยเธออยู่เต็มหัวใจ ส่วนฉันเหมือนเป็นแค่ส่วนเกิน... ซ้ำร้าย คุณยังไม่เคยให้เศษใจสักนิดนึง
2 มกราคม 2547 22:31 น. - comment id 70576
มันเข้ากับชีวิตตัวเองมากไปรึเปล่า อ่านแล้วน้ำตาไหล เลย
13 มกราคม 2547 13:47 น. - comment id 70696
เออ..คือว่ามันไม่ได้เป็นชีวิตของใครทั้งนั้นค่ะ มันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา ณ อารมณ์ที่อยากจะเข้าใจคนอารมณ์นี้ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ อยากบอกว่า...ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ขอให้หนักแน่นและเข้มแข็งค่ะ