++รัก เพราะ อะไร++ (ตอนที่ 6)

JoyLek

เช้านี้บรรยากาศค่อนข้างเงียบเหงา...อริยะตื่นตั้งแต่ฟ้าเริ่มสาง แต่จะว่าไปเขาแทบไม่ได้นอนด้วยซ้ำ...เขาลุกมาจากที่นอนขณะที่คนอื่นๆ ยังไม่กระดิกตัว...
        ขาก้าวไปเรื่อยๆ ตามหาดทรายสีขาวที่ทอดยาว เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเดินไปถึงไหน รู้เพียงว่าอยากจะเดินไปจนสุดโค้งกว้างนั่น...
        ร่างใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาทางหางตา...จนกระทั่งเดินมาใกล้...เขาไม่หยุดรอเพราะคิดว่าไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามในเมื่อเดินมาหาเขาเองก็ควรจะตามให้ทัน
           ตื่นเช้าจัง
         รอยยิ้มที่ดวงตาลดวูบลงเมื่อได้ยินเสียงผู้มาใหม่ เหลือเพียงเสียงในลำคอแสดงว่าเขาได้ยินแต่ไม่ประสงค์จะตอบเท่านั้น...ไม่มีเสียงใดๆ เอ่ยออกมาอีกเป็นนาน นอกจากเสียงฝีเท้าของคนสองคนเดินเคียงคู่กันไป
          ...เขาเดินคนเดียวต่างหาก...เสียงหนึ่งค้านในใจ...
         หาดนี้ออกกว้างทุกคนมีสิทธิ์เดินตรงไหนได้ทั้งนั้น  ส่วนใครจะมองว่าเขาออกมาเดินเล่นกับปลายฟ้าก็ช่วยไม่ได้ 
            วันนี้เขาจะไปเที่ยวไหนกันพี่เจ็ทรู้ไหม 
          อริยะเฉยเหมือนไม่ได้ยิน แต่กลับขยับตัวทันทีเมื่อมือเรียวบางของหล่อนแตะที่แขน...
           ...พ่อหนุ่มเนื้อทอง! 
           ปลายฟ้าเม้มปากแน่น อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นมา เมื่อรู้ชัดว่าเขาไม่ปรารถนาจะให้หล่อนถูกเนื้อต้องตัว...สายตาที่มองมาอีก แม้จะไม่พูดแต่มันก็ทำให้หล่อนต้องถอยห่างออกมา
           ...เช้าใกล้ได้ แต่ห้ามแตะ!...
              ไม่เห็นใครพูดอะไร 
           น้ำเสียงที่ตอบนั้นแห้งแล้งจนคนฟังหมดอารมณ์จะถามต่อ
              ฟ้าจะกลับบ่ายนี้ 
           เขาชะงัก แต่แล้วก็ก้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรที่จะหยุดการเดินของเขาได้
           ...อยากจะกรี๊ดให้ลั่นทะเล...เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ...เขาทำราวกับหล่อนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ไร้ค่าเหลือเกิน ทั้งที่หล่อนมั่นใจว่าเจอกันครั้งแรกเขาให้ความสนใจหล่อนไม่น้อย...กาลเวลาน่าจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น 
          ...แต่กลับไม่ใช่!  อริยะทำให้หล่อนรู้สึกเบื่อจนบอกไม่ถูก เบื่อสิ่งต่างๆ เบื่อคนรอบข้าง...
          เมื่ออยู่ท่ามกลางเพื่อน เขาคือ ผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์และโดดเด่นเหนือคนอื่น  
แต่คราวใดที่อยู่คนเดียว เขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่มีโลกส่วนตัว ซึ่งโอบล้อมไว้ด้วยกำแพงหนาหลายชั้น ยากที่จะฝ่าเข้าไปถึง...ยิ่งวิ่งไล่ตามเขาก็ยิ่งเหมือนห่างออกไปทุกที...
          ปลายฟ้านิ่งคิดทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างหล่อนและอริยะตั้งแต่ต้น...
จำเป็นหรือเปล่าที่หล่อนต้องลดศักดิ์ศรีลงมาเพื่อวิ่งตามผู้ชายที่เฉยชาคนนี้ 
                  ...แคร์ฉันบ้างไหม...
                 เวลาที่แกล้งหายเงียบไปอย่างนี้
                 เคยคิดถึงหรือห่วงใยบ้างไหมคนดี
                 ว่าฉันคนนี้จะเป็นตายอย่างไร
                   ...บอกสักนิดจะได้รู้...
                ถ้าไม่มีฉันอยู่เธอจะรู้สึกอะไรไหม
                หรือว่าเปล่าเลยเพราะไม่เคยใส่ใจ
                 ฉันจะอยู่หรือจะไปอะไรๆ ก็เหมือนเดิม
                                        ***************************
         ไปไหนมา หยวนทักทันทีที่เขาเดินเข้าบ้านพัก
         เดินเล่น
         เดินบ้าอะไรตั้งแต่เช้าจนป่านนี้  ปลายฟ้าขึ้นเรือกลับเข้าฝั่งแล้วนะ 
       อริยะขมวดคิ้ว หล่อนพูดเองนี่นาว่าจะกลับช่วงบ่าย 
          พวกนายไปส่ง เขาถาม
          เจ็ท หยวนเรียกเสียงเข้ม
          นายรู้ใช่ไหมว่าไอ้ทินต้องตามปลายฟ้าไป 
       อริยะยักไหล่เดินเลี่ยง แต่ยังมีเสียงตามมา
          นายตั้งใจพาเขามาที่นี่เพื่อจะทำให้ทุกคนเห็นใช่ไหมว่า ปลายฟ้าก็แค่ผู้หญิงใจโลเลคนหนึ่งเท่านั้นเอง เรื่องที่ผ่านมานายไม่ใช่คนผิด
          เกี่ยวอะไรกับนาย เจ็ทหันมาเผชิญหน้า
           นายคือความทุเรศที่สุดในชีวิตของกันเลยเพื่อน หยวนชี้หน้า
           เขาคบอยู่กับไอ้ทินดีๆ นายก็ไปให้ความหวัง รู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงต้องเลือกนาย เพราะอะไรเจ็ท การที่นายคบกับเหมียวมาหลายปี นายเป็นคนดีมาตลอด ผู้หญิงสวยกว่านี้ก็เคยเข้ามาให้เลือกแต่นายไม่เคยสนใจ แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้นนายเบื่อการเป็นคนดีแล้วหรือ เสียงหยวนบอกว่าสะเทือนใจยิ่งนักกับการกระทำของเขา
           กันรู้อยู่แล้วว่าสักวันต้องเป็นแบบนี้ คนอย่างนายรับผู้หญิงที่เคยมีแฟนมาแล้วไม่ได้แน่ นายมันคนสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างต้องดีที่สุด ไร้ตำหนิ แม้กระทั่งแฟน  นายเลือกเหมียว ไม่ใช่เพราะรักหรอก แต่เพราะเขาสะอาดทั้งตัวทั้งหัวใจ 
          ...กับปลายฟ้านายมองเขาเป็นแค่ของสกปรกชิ้นหนึ่งที่ผู้ใหญ่ห้ามไม่ให้เข้าใกล้ ชีวิตนายไม่เคยสัมผัสมันจึงเป็นความตื่นเต้นท้าทาย แต่พอนายรู้แล้วว่าสิ่งนั้นไม่เหมาะ ไม่ใช่ นายก็ไม่มีปัญญาจัดการต้องยืมมือคนอื่น...ขี้ขลาด! ไอ้เด็กอมมือ! 
          กรามของอริยะบดกันแน่น สองมือกำไว้ข้างลำตัว เกือบจะชกหน้าผู้สู่รู้ไปแล้ว หากไม่เห็นน้ำตาของ คนด่า เสียก่อน
          ไอ้หยวนร้องไห้...มันบ้า...ยืนด่าเขาอยู่ปาวๆ แล้วร้องไห้...ผู้ชายประเภทไหนของมัน...
          แต่ที่มันพูดก็ถูก รู้ใจเขาไปหมดราวกับเป็นเมียเขาซะอย่างนั้น...
          ...เขาเริ่มคบกับเหมียวเพราะเห็นว่าหล่อนน่ารัก นิสัยดี แต่ก็ไม่ได้คิดรักอะไรมากมาย 
          ระหว่างที่เป็นคบกัน เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงอื่นอีกเลย ไม่ใช่เพราะเป็นคนดีหรือซื่อสัตย์อะไร  แต่เพราะจิตใจมุ่งไปทางด้านเรียนและกีฬาที่ชอบจนไม่มีเวลาจะใส่ใจเรื่องอื่น
          แล้วตอนนี้เล่าทำไมเขาดึงปลายฟ้าเข้ามาในชีวิต เขาเริ่มหาคำตอบให้
ตัวเอง
         ...เหงา...เบื่อ..และสุดท้ายอยากจะหาอะไรที่สร้างสีสันให้กับชีวิตก็เท่านั้น...
         เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย  แค่รับปลายฟ้าไปงานเลี้ยงส่งไอ้ตี๋ ทำไม
ทุกคนจึงเห็นเป็นเรื่องใหญ่นัก  ตอนนี้เขาก็พาปลายฟ้ามาคืนไอ้ทินแล้วไง...
         ไอ้ทินมันขี้หลีเป็นกิจวัตร อกหักทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ การที่มันจะได้เป็นแฟนปลายฟ้าหรือเปล่า เขาไม่ใช่ตัวแปรสำคัญเสียหน่อย...
         ปลายฟ้าน่ะกันไม่ว่าหรอก เพราะเขาอ่อนไหวไม่หนักแน่น แต่เหมียวสินายเอาเขาไว้ตรงไหน นายเคยคิดไหมเขาจะรู้สึกยังไงที่จู่ๆ ก็เจอนายไปควงกับคนอื่น นายบอกเลิกเขาหรือยัง นายผูกเขาไว้กับคำว่า แฟน บ้าๆ นั่นอยู่ฝ่ายเดียว ในขณะที่นายไม่เคยคิดจะรักษา 
          อริยะหน้าซีด...
          ...ภาพเมื่อคืนบนรถประจำทางที่หญิงสาวสองคนกอดคอกันร้องไห้ยังเด่นชัดในความรู้สึก...หนึ่งในสองที่ร้องไห้จนตาบวมนั่นเป็นแฟนเขาไม่ใช่หรือ 
ไอ้หยวนที่เป็นคนอื่นแท้ๆ มันยังลุกขึ้นมาปกป้องหล่อน...
          นี่เขาทำอะไรลงไป!!
          แฟนเขาก็งี่เง่าอีก...เขาพาปลายฟ้ามาส่งให้เพื่อนต่างหาก หล่อนช่างไม่รู้ใจเขาเสียเลย...ไอ้หยวนนี่ก็น่าเตะ มันรู้แผนเขาอยู่ตลอดเวลาแทนที่จะช่วยกัน แต่กลับกีดกันเขาเสียอีก
          ร้องไห้ทำไมว่ะ ทุเรศ! 
        คราวนี้อาจารย์หนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา อารมณ์กลับเข้าสู่ภาวะปกติ จากนั้นก็เริ่มเขิน เมื่ออริยะจ้องเอาๆ 
          ไม่รู้โว้ย! มันอิน กลัวแฟนทิ้งนี่หว่า
          ใครแฟนใคร 
        หยวนเล่นตัวทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำ
          อะไรเล่าคนจะล้างหน้า อายเหมือนกันนะโว้ย 
          นายว่าอะไรพูดใหม่สิ 
        ใจอยากจะรวนคนเล่นสักหน่อย แต่หน้ามันแล้วใจอ่อน ทำบุญทำทานเพื่อนโง่ๆ สักคนเถอะ
          แฟนข้าสั่งให้มาด่าเอ็ง ยัยกวางน่ะ...อย่าเข้าใจผิด และฝากบอกให้เอ็งรีบไปบอกเลิกยัยเหมียวซะ ตอนนี้มีหนุ่มมาจีบเขาหลายคน พวกข้ากำลังดูๆ อยู่ ถ้าเข้าตาก็จะยุยัยเหมียวมีแฟนใหม่สักที จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราวกันไป 
          กันจะตามอาละวาดให้เละ ไอ้เพื่อนเฮงซวย แฟนกันนะโว้ย! 
          ถุย! แฟนแมวๆ อย่างนายกันกับไอ้ทินเดินเก็บอยู่ข้างทางมาให้ยัยเหมียวเฉดหัวทิ้งได้วันละเป็นร้อย  หยวนปรามาสก่อนปิดประตูห้องน้ำโครม
          ลองดูสิ! ใครกล้ามาจีบกันจะแฉให้หมด คบกันมา 5 ปี 3 เดือน ถูกกันกอดกี่ครั้ง ถูกกันหอมกี่ที จะดูไอ้หน้าไหนอยากรับเป็นแฟนอีก
        อริยะทุบประตูไม่ยอมให้จบง่ายๆ จนเพื่อนทนไม่ไหวเปิดประตู้ห้องน้ำมาฉะกันใหม่
           จะตะโกนหาสวรรค์อะไร! เขากลับมาได้ยินก็...เอ่อ... พูดไม่ทันจบก็ต้องปากค้าง เมื่อเห็นคนที่ถูกพาดพิงถึงหิ้วข้าวของพะรุงพะรังยืนอยู่กลางห้อง...อริยะไม่เห็นเพราะหันหลังให้ประตูหน้าบ้าน แต่เขาหันหน้าออกไปทางนั้นพอดี...เห็นเต็มๆ 
                                           
                                                ********************
                                                                             โปรดติดตามตอนที่ 7